Κατάθεση ψυχής...

Πήραμε, και αισθανθήκαμε την ανάγκη να δημοσιεύσουμε μια συγκινητική επιστολή (κατάθεση ψυχής) από την πρόεδρο του συλλόγου αγάμων θυγατέρων νομού Γρεβενών.

Ας ελπίσουμε ότι θα την διαβάσουν εκεί στο Μαξίμου…

Αυτές τις τελευταίες ημέρες έζησα έναν εφιάλτη.

Είδα τη ζωή μου να κρέμεται σε ψηφιακά μανταλάκια.

Αισθάνθηκα ένα σκουπίδι.

Προδομένη από το κράτος, και ντροπιασμένη από τους συνανθρώπους μου…

Γιατί;

Τι έκανα;

Επειδή έζησα με αξιοπρέπεια τη ζωή μου, αρνούμενη να παντρευτώ τον πρώτο τυχαίο, λόγω του ότι ήθελα να τιμήσω την μνήμη του ήρωα πατέρα μου;

Ο οποίος μεγάλωσε μια οικογένεια, παλεύοντας ολημερίς με τα στοιχεία της φύσης, ως ανώτατος αξιωματικός της αγροφυλακής, και αργότερα πολιτευτής του ΚΟΔΗΣΟ στον Νομό Γρεβενών; (πιο παλιά υπηρετούσε στο Τσοτύλι).

Απεταξάμην τον Μαρξ, λόγω… ΚΤΕΟ!

Όπως σχεδόν ο κάθε πιτσιρικάς της ηλικίας μου, την περίοδο της μεταπολίτευσης, έτσι κι εγώ καταγοητεύτηκα από  την αριστερά.

Ή μάλλον από την κυρίαρχη τότε περιρρέουσα ατμόσφαιρα, που όμως ήταν αριστερή.

Καλώς ή κακώς, οι αριστεροί ήταν οι ήρωες της εποχής.

Αυτοί που τα έβαλαν με τους ναζί, που κυνηγήθηκαν και διώχθηκαν για τις ιδέες τους, και που αργότερα πολέμησαν  τη χούντα… αυτοί δηλαδή που με τους αγώνες τους, την κουλτούρα, και τον πολιτισμό τους κυριαρχούσαν σε μια Ελλάδα μουδιασμένη μετά από δεκαετίες  σκληρής δεξιάς διακυβέρνησης, και από τον γύψο της στρατιωτικής δικτατορίας.

Αν κάποιος δεν ζούσε εκείνη την εποχή, και μάλιστα ως ονειροπόλος έφηβος, δεν μπορεί να καταλάβει.

Όλοι οι νέοι φορούσαν αμπέχονα, αφήνανε γένια, διαβάζανε τον Ριζοσπάστη και την Αυγή, άκουγαν αντάρτικα, διαβάζανε ποιήματα για τα τρακτέρ, και συζητούσαν ολημερίς για τον Τσε και τον Άρη, ονειρευόμενοι επαναστάσεις, σοβιέτ,  και λαϊκή κυριαρχία.

Με τους ιδιώτες ή με τους Μπολσεβίκους; Διαλέξτε…

Γυρίστε όλο τον πλανήτη και ψάξτε έστω και για μία χώρα που να θυμίζει την Ελλάδα. 

Να έχει τον ιδιωτικό τομέα μονίμως σε άμεσο ή έμμεσο διωγμό.

Να απειλούνται οι επιχειρηματίες με φυλακές αν αγοράσουν ή επενδύσουν στην Ελλάδα.

Και ταυτόχρονα να προσκαλούνται επενδυτές να σώσουν την χώρα από την ανεργία των 2.000.000.
Βρείτε μία χώρα που να ισχυρίζεται ότι είναι Δημοκρατική και οικονομικά ανοικτή στους πάντες αλλά με κλειστά επαγγέλματα προστατευόμενες συντεχνίες και τον κρατικό τομέα να ελέγχει γύρω στο 70% της οικονομίας.

Την ίδια στιγμή  η Βουλή, στο σύνολό της σχεδόν, να απειλεί με «κρεμάλες» όποιον τολμήσει να μικρύνει τον κρατικό τομέα.

Βρείτε μια χώρα όπου το 85% του λαού αλλά και της Βουλής να προστατεύει οτιδήποτε λέγεται κρατικό και να χαρακτηρίζει κλέφτες, απατεώνες, δουλέμπορους, και καταστροφείς του τόπου όλους εκείνους που προσφέρουν εργασία και πληρώνουν φόρους για να συντηρηθεί αυτό το κράτος του 70%. 
 

Ο φανατισμός των πρώην.

Ο καλύτερος σύμμαχος στις ιδεολογικές αντιπαραθέσεις είναι ο πρώην αντίπαλος. 

Έχει αλλάξει στρατόπεδο -ομολογία λανθασμένης επιλογής και έμπρακτη αυτοκριτική-, ξέρει τα επιχειρήματα της προηγούμενης στράτευσής του, αλλά και τα αδύνατα σημεία της, κι έτσι μπορεί να γίνει η αιχμή του δόρατος εναντίον της υπόθεσης για την οποία, μέχρι τη στιγμή της αποστασίας του, αγωνιζόταν.

Στην Ελλάδα ο φιλελευθερισμός δεν έχει να επιδείξει μεγάλους στοχαστές και θεωρητικούς με εκτόπισμα στα πεδία της φιλοσοφίας και της πολιτικής επιστήμης. Κάλυπτε τα κενά και τις ανεπάρκειές του αναμασώντας ό,τι σοβαρό κυκλοφορούσε στην ευρωπαϊκή σκηνή (Αρόν, Μπερλίν, Πόπερ κ.ά.).

Με ιδεολογικά δάνεια (ενίοτε κακοχωνεμένα) πορεύθηκε προσπαθώντας να σταθεί στην αναμέτρηση με τον εγχώριο μαρξισμό.

Ο απέθαντος … Πετράν!

Είσαι, λέμε τώρα, επιχειρηματίας. Έχεις στήσει με κόπο τις επιχειρήσεις σου, απασχολείς αρκετό προσωπικό, έχεις κάνει και περιουσία, σπίτια, κότερα και λοιπά καταναλωτικά αγαθά.

Και μετά έρχεται το τσουνάμι της κρίσης.

Και οι δουλειές δεν πάνε καλά.

Τα έσοδα σου μειώνονται, οι υποχρεώσεις σου αυξάνονται και αρχίζουν τα δύσκολα. Δεν μπορείς να πληρώσεις στην ώρα του το προσωπικό σου, τα δάνεια στις τράπεζες μένουν ακάλυπτα, χρωστάς στο ΙΚΑ (α, ξέχασα, τώρα ΕΟΠΠΥ), στην εφορία, χρωστάς, γενικά, της Μιχαλούς.

Το μοδάτο αγόρι (με το Burberry).

Η πολιτική, όπως έλεγε ο πρόεδρος Μιτεράν, πρωτίστως δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια διαδικασία διαχείρισης συμβόλων.   

Τα ενδύματα εκτός από δομικό συστατικό του προφίλ και της προσωπικότητας καθενός από μας αποτελούν μέσω έκφρασης των προθέσεων...

Άλλο ενδυματολογικό κώδικα επιλέγουμε όταν πάμε κάπου αναζητώντας ερωτικό σύντροφο και άλλο αναζητώντας εργασία ή μια επιχειρηματική συμφωνία...
Αν δεν τα αποσαφηνίσουμε κινδυνεύουμε να αναμείξουμε τα προσωπικά μας με τα εργασιακά με αποτελέσματα συνήθως μακροπρόθεσμα (αλλά βραχυπρόθεσμα ενίοτε) δυσάρεστα τόσο για τον προσωπικό βίο όσο και για τον εργασιακό.

Η χώρα στέκεται όρθια…

Το φιλοευρωπαϊκο πατριωτικό δημοκρατικό μέτωπο μπορεί να αδυνάτισε με την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ, αλλά φαίνεται ότι παραμένει κυρίαρχη πολιτική επιλογή του ελληνικού λαού.

Στην πορεία αυτή έγιναν σημαντικά βήματα για τη δημοσιονομική ανάταξη, την εξυγίανση και τη σταθεροποίηση της οικονομίας, έτσι ώστε σήμερα να είμαστε μπροστά στη μεγάλη επιτυχία του πρωτογενούς πλεονάσματος και της δυνατότητας εξόδου στις αγορές.