Slowly Goes the Night...

Slowly Goes The Night.....  by Nick Cave.

Πράσινα κοτέτσια, δεξιές κλώσες… ακροδεξιά αυγά!

Ακόμα γελάω με διάφορους συνομιλητές και φίλους όταν απορούν πως και γιατί ανέβηκε στο πολιτικό στερέωμα και λίγο-πολύ παγιώθηκε ως συστημική πλέον δύναμη η Χρυσή Αυγή.

Πως αφήσαμε να εκκολαφτεί το αυγό του φιδιού…

Ξεχνώντας φυσικά πως εδώ έχουμε να κάνουμε με την κότα που έκανε το αυγό.

Και όχι το αυγό την κότα.

Τι με έκανε να πιάσω πάλι αυτήν τη «φιλοσοφική» αναζήτηση στα όρια του σουρεαλισμού?

Μα η (ξανά μανά) σύλληψη του περιβόητου εκδότη κυρίου Κουρή.

Του συνεταίρου του γνωστού δεξιοτέχνη του τένις δημοσιογράφου.

Του δημιουργού του άκρως κυρίαρχου μεταπολιτευτικού θεσμού του "Αυριανισμού".

Η νέα ρωσική μαφία, και το «κούρεμά» της.

Καταλαβαίνω ότι αυτό που θα πω ακούγεται ως ανεύθυνο, αλλά πραγματικά αναρωτιέμαι γιατί θα πρέπει να μας νοιάζει για το αν κάποιο Ρώσοι ολιγάρχες, και κάποιες ρωσικές επιχειρήσεις (και διεφθαρμένοι αξιωματούχοι) θα χάσουν χρήματα στη Κύπρο.

Ναι το ξέρω… η αρχική πρόταση της ΕΕ για την φορολόγηση όλων των κυπριακών καταθέσεων θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα.

Να προκαλέσει γενικευμένα bank runs σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Βασικά, μας θύμισε πως η ευρωπαϊκή κρίση συνεχίζει να υπάρχει.

Μύθοι περί ξανθών και άλλων σωτήρων….

Ένας από τους  πλέον κλασικούς διεθνοπολιτικούς μύθους αφορά τον 39ο πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και κάτοχο του Νόμπελ Ειρήνης το 2002, Τζέιμς Ερλ «Τζίμι» Κάρτερ.

Σε μια προσπάθεια να κερδίσει τις ψήφους της ελληνικής ομογένειας, ο Κάρτερ μοίραζε αφειδώς υποσχέσεις ότι με την ανάληψη των καθηκόντων του θα λύσει το Κυπριακό και θα θέσει τέλος στην κατοχή του βόρειου τμήματος της νήσου από τα τουρκικά στρατεύματα.

Το μέγεθος της ταύτισης του πολιτικού με τον ομογενειακό αλλά και μητροπολιτικό Ελληνισμό ήταν τόσο μεγάλο, που την ημέρα της ανάληψης των καθηκόντων του, το 1977, οι καμπάνες στη Μεγαλόνησο χτυπούσαν χαρμόσυνα!

Ευρωζωνικές σκόρπιες σκέψεις…

Επειδή κάποιοι τις τελευταίες μέρες προσπαθούν να προσομοιάσουν την Κύπρο με την Ελλάδα λέγοντας ότι επειδή η Κύπρος είπε το πρώτο ΟΧΙ και μετά το πήρε πίσω καλά κάνουμε κι εμείς που αποδεχόμαστε όλα τα μνημόνια, έχω να πω τα εξής:

Πρώτον, κανείς δεν αμφιβάλει ότι σε περίπτωση που η Ελλάδα πει, ή έλεγε ΟΧΙ στο μνημόνιο, στην προσπάθεια της να εξασφαλίσει καλύτερους όρους, θα μπορούσαν εύκολα οι εταίροι να την εκπαραθυρώσουν από την ένωση του ευρώ, ξέροντας πολύ καλά ότι αυτό θα σημάνει την διάλυση της ευρωζώνης.
Γιατί αλλιώς μια ελληνική υποχώρηση θα άνοιγε τον δρόμο για μια ισπανική και  μια ιταλική υποχώρηση, όπου τα απαιτούμενα ποσά θα ήταν και είναι αστρονομικά.

Γερμανικές χάντρες και καθρεφτάκια….

Δηλαδή τι;

Πιστεύει κανείς, στην Ελλάδα ή τη Γερμανία, ότι σιτιζόμαστε ακόμα μαζικά με τον θρύλο του κ. Ρεχάγκελ και ότι θα ξαναρχίσουμε τα «Ρεχακλής» και τα λοιπά της υπερβολής για να πάρουμε κουράγιο;

Πιστεύει κανείς ότι με τόσα και τόσα να μας συνθλίβουν, παραμένουμε μέχρις αποβλακώσεως ζαλισμένοι από την αίγλη του Γιούρο ή των Ολυμπιακών, για να μην προσθέσω και τους άθλους της Γιουροβίζιον, που τους μετρούσαν κι αυτούς τω καιρώ εκείνω κοτζάμ πρόεδροι της Βουλής, για να αποδείξουν ότι πετάμε στα ουράνια της δόξας;

Πιστεύει κανείς ότι δεν φταίει για τον βαρύ τωρινό χειμώνα μας το φημισμένο «καλοκαίρι της Ελλάδας», προπάντων οι «Ολυμπιακοί του μέτρου» (κατά τον κάποτε υπουργό Πολιτισμού κ. Βενιζέλο), οι Ολυμπιακοί της ξιπασιάς δηλαδή και της φαραωνικής σπατάλης;

Ένας αμφιλεγόμενος χαιρετισμός.

Ευχαριστούμε τον αναγνώστη μας Αναστάσιο Αγγελίδη, ο οποίος μας έθεσε υπόψη το αντικείμενο του παρακάτω άρθρου, που έχει να κάνει με τον περίφημο «ναζιστικό» χαιρετισμό του ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ Κατίδη.

Έναν χαιρετισμό, που αμέσως έσπευσαν οι της Χρυσής Αυγής και άλλοι «Ελληναράδες» να χαρακτηρίσουν ως αρχαιοελληνικό ή ρωμαϊκό χαιρετισμό, και όχι ως χιτλερικό.

Λες και αν πραγματικά ήταν αρχαιοελληνικός δωρικός χαιρετισμός, αυτό σημαίνει και σήμερα, και τίποτα άλλο, και ο Κατίδης δηλώνει …. Δωριεύς!

Μη μασάτε…

«Με τους ΑΝΕΛ, σε πολλά, με χωρίζει άβυσσος. Αυτούς όμως, που διυλίζουν τον Καμμένο και καταπίνουν αμάσητους Γεωργιάδη, Βορίδη κ.λπ. δεν τους μπορώ».

Αυτή η δήλωση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Παπαδημούλη στο twitter, που προσπαθεί εμφανώς να δικαιολογήσει την πρόσφατη προσέγγιση Τσίπρα-Καμμένου, είναι ενδεικτική του πώς διεξάγεται ο δημόσιος διάλογος στη χώρα.

Η πρώτη λογική αντίρρηση είναι ότι αφού «τους χωρίζει άβυσσος», ποια μπορεί είναι η σκοπιμότητα της προσέγγισης πέρα από έναν πολιτικό οπορτουνισμό, εμφανώς εδρασμένο στην ιδεολογία της «αντιμνημονιακής ομπρέλας, που όλους τους χωρεί».

Η δεύτερη έχει να κάνει με την αιχμή που εμπεριέχει, στη λογική του «κι εσείς σκοτώνατε τους μαύρους».