Η Ελληνική Επανάσταση – Σύμβολο Ενότητας και Πατριωτισμού!

«Ο Θεός έβαλε την υπογραφή του για τη λευτεριά της Ελλάδας και δεν την παίρνει πίσω»

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

Σήμερον η Ελλάδα φορά τα εορταστικά της και είναι έτοιμη να τιμήσει και να δοξάσει τα 195 έτη από την ηρωική επανάσταση του 1821 που αποτελεί πλέον εδώ και πολλά συναπτά έτη στοιχείο της ελληνικής ταυτότητας κάθε πολίτη με ελληνική ιθαγένεια και υπηκοότητα.

Ας δούμε όμως συνοπτικά και με σεβασμό το λόγο αυτό που η Επανάσταση του’21 αποτελεί σύμβολο στην Ελλάδα, σύμβολο ενότητας, πατριωτισμού, πίστης και δέους ...

Από τον πούτζον του Καραϊσκάκη στον Φίλη…

«Σεις δε σκιαί των γνησίων Ελλήνων και του Ιερού Λόχου, όσοι προδοθέντες επέσατε θύματα δια την ευδαιμονίαν της Πατρίδος, δεχτήτε δι’ εμού τας ευχαριστήσεις των ομογενών σας! Ολίγος καιρός και στήλη θα αναγερθή να διαιωνίση τα ονόματα σας. Με χαρακτήρες φλογερούς είνε εγκεχαραγμένα εις τα φίλτρα της καρδίας μου, τα ονόματα εκείνων όσοι μέχρι τέλους μ’ έδειξαν πίστιν και ειλικρίνειαν. Η ενθύμησις των θα είναι πάντοτε το μόνον δροσιστικόν της ψυχής μου»…

Οι παραπάνω γραμμές είναι από την τελευταία διαταγή που συνέταξε στο Ρίμνικο ο Πρίγκιπας Αλέξανδρος Υψηλάντης, Αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας, με καταγωγή από τα Ύψηλα της Τραπεζούντας, προς τους επιζώντες αγωνιστές, που έσωσε με την γενναία παρέμβαση του ο Γεωργάκης Ολύμπιος κατά την μάχη στο Δραγατσάνι…

Φεγγαράκι μου λαμπρό φέξε και γλίστρησα…

Κάθε 25η Μαρτίου κάποιος που ξέχασε να κάνει την δική του επανάσταση πριν 40 χρόνια φέρνει το θέμα εάν ο Παλαιών Πατρών Γερμανός σήκωσε το λάβαρο την συγκεκριμένη ημερομηνία. Εκτός αν νοιώθει τολμηρός και πει ότι δεν υπήρχε κρυφό σχολειό. Ή πολύ τολμηρός και πει ότι ο πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’ αφόρισε την επανάσταση.

Επειδή όλες αυτές οι παρτίδες έχουν παιχτεί περισσότερες φορές από την σικελική άμυνα να προσθέσω ότι όλα αυτά κανένα ρόλο δεν παίζουν στην μεγάλη εικόνα. Καμία σημασία δεν παίζει αν το λάβαρο σηκώθηκε στις 23 ή τις 25, στην Αγία Λαύρα, την Καλαμάτα ή την Μάνη. Ακόμα λιγότερη αν στην διάρκεια της τουρκικής κατοχής τα ελληνόπουλα πήγαιναν πρωί στο σχολείο ή έπρεπε να πηγαίνουν στην ζούλα το βράδυ...

Το 1821 δεν το έκαναν … ντιντήδες!

«Οι Τούρκοι δεν έχουν ξεχάσει. Κάτι πάνκηδες Αρβανίτες, τα μαλλιά ξυρισμένα γύρω –γύρω και στην κορυφή μακριά για ν’ ανεμίζουν στη γιούργια με το γιαταγάνι, μαζί με μανιάτες κι άλλους τρελούς Ρωμιούς απ’ όλα τα μέρη του Έθνους ξεκινήσανε την διάλυση του οθωμανικού «πολυπολιτισμικού» παραδείσου».
Αυτά έγραφε ο Φαήλος πριν από ένα περίπου χρόνο, και τα θυμήθηκα τώρα τελευταία, με τον τζερτζελέ που γίνεται με αφορμή το ντοκιμαντέρ για το 1821 που προβάλλει ο Σκάϊ.

Πάνκηδες Αρβανίτες, αγράμματοι γύφτοι, νταβραντισμένοι τσομπάνηδες, και γενικά διάφοροι πειραγμένοι, που το μάτι τους γυάλιζε, ήταν αυτοί που πήραν τα όπλα, και είπαν να στείλουν τον Τούρκο σπίτι του.
Δεν ήταν ούτε οι ντιντήδες, ούτε οι... λιμοκοντόροι της εποχής, αλλά ούτε και οι επιτήδειοι γραμματιζούμενοι, που ίσως κατά βάθος θα θέλαμε να ήταν.
Όχι, αυτοί ήρθαν μετά, και καπέλωσαν τον αγώνα που ξεκίνησαν κάποιοι αγροίκοι, απολίτιστοι,  και άξεστοι Έλληνες, με το Ε κεφαλαίο…

Η χολέρα της Αριστεράς…

Αυτή τη φορά δεν θα γράψουμε για την οικονομία και την καταστροφή που προκάλεσε ο ΣΥΡΙΖΑ σε ένα χρόνο. Δεν θα ασχοληθούμε με το Προσφυγικό που απειλεί να τινάξει στον αέρα την Ελλάδα. Ούτε καν για τα εθνικά θέματα θα γκρινιάξουμε ενώ δεν θα μπούμε στον κόπο να ασχοληθούμε με γελοίες και αμόρφωτες φιγούρες που μας κυβερνούν.

Θα μιλήσουμε για ένα θέμα που περνά από πολλούς απαρατήρητο απλά και μόνο γιατί δεν «πουλάει» όπως όλα όσα είναι στην επικαιρότητα. Είναι το οργανωμένο σχέδιο της Αριστεράς να εκθεμελιώσει τον τρόπο ζωής, δημιουργίας, προκοπής και μόρφωσης αυτής της χώρας...

Αύριο θα είναι μπούρκα;

Για όσους λόγους έπρεπε να επιτραπεί στον Οδυσσέα Τσενάι να σηκώσει τη σημαία πριν από κάμποσα χρόνια, για άλλους τόσους δεν έπρεπε να επιτραπεί στην αιγύπτια μαθήτρια να παρελάσει όπως την ήθελαν οι γονείς της. Οι συνδηλώσεις στις δύο περιπτώσεις είναι αντικρουόμενες.

Στην περίπτωση του μικρού Αλβανού επρόκειτο για τον θρίαμβο της ενσωμάτωσης. Το παιδί τότε είχε αριστεύσει μέσα στο ελληνικό σύστημα, το αποδεχόταν πλήρως, έλεγε ότι αισθανόταν τη χώρα μας δεύτερη πατρίδα και φαινομενολογικά είχε όλες τις προϋποθέσεις. Ασχέτως αν εκ των υστέρων αρνήθηκε την Ελλάδα (ποιος θα του ζητήσει ευθύνες με τον τρόπο που του φερθήκαμε;) τότε είχαμε κάθε λόγο να μην το ξεχωρίζουμε από τα δικά μας παιδιά. Με όρους ισότητας οφείλαμε να του δώσουμε τη σημαία...