Take a Giant Step...

The Monkees

Ο Σύριζα ως Πασόκ…

«Aυτός που διορίστηκε με πλαστό πτυχίο θα ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ».

Ο συνομιλητής μου είναι στέλεχος του ΠΑΣΟΚ.

«Η κόρη που έπαιρνε για χρόνια τη σύνταξη της νεκρής μάνας της θα ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ», συνέχισε.

«Και ο υδραυλικός που ακόμη δεν κόβει απόδειξη, κι αυτός ΣΥΡΙΖΑ θα ψηφίσει».

Ο κατάλογος με τα παραδείγματα είναι μακρύς και περιλαμβάνει διάφορες περιπτώσεις απατεώνων της διπλανής πόρτας - η λαμογιά της καθημερινότητας. Μα όλοι αυτοί ήταν ΠΑΣΟΚ πριν από την κρίση και τότε δεν τους στηλιτεύατε, ο αντίλογος.

«Τότε η χώρα δεν είχε χρεοκοπήσει, τώρα δεν υπάρχει καμία δικαιολογία», η απάντηση…

Και θα’ ναι μέρα μεσημέρι…

Άστραψαν και βρόντηξαν το τελευταίο δεκαήμερο οι συνήθεις ύποπτοι, πράκτορες του χάους, συριζαίοι, πσαικαζμένοι, και λοιποί αντιμνημονιακοί αγαναΧτιστές.

Αφορμή ένα έωλο γκάλοπ που έφερνε τον Σύριζα μπροστά 11 ολόκληρες μονάδες!

Και από το οποίο μάσησαν και ουκ ολίγοι νεοδημοκράτες, που τελευταία η ηττοπάθεια έχει γίνει δεύτερη φύση τους.

Λες και είναι χάφτες όλοι αυτοί που ψηφίζουν, και αίφνης πείσθηκαν από τα στέρεα επιχειρήματα του Αλέξη, και τα δημοσιονομικά υπολογισμένα φληναφήματα του …  Δραγασάκη…

Σύριζας και σκυλάδικα παντού!

Να είσαι τώρα Αλέξης Τσίπρας, να έχεις ένα σωρό σκοτούρες, να ετοιμάζεσαι για το κοινοβουλευτικό νταβαντούρι με την ψήφο εμπιστοσύνης, να σε κατηγοράνε διάφοροι σύντροφοι για "δεξιά στροφή" και να κουβαλάς στην καμπούρα σου και τον Γιώργο Μαργαρίτη;

Μάλιστα, τον Γιώργο Μαργαρίτη!

Τον γνωστό τραγουδιστή, η εμφάνιση του οποίου στο Φεστιβάλ της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ το βράδυ του περασμένου Σαββάτου άναψε φωτιές στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Μούχλα και... βιβλιοποικιλότητα.

Σε ό,τι αφορά το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για τον πολιτισμό, μακάρι να μπορούσαμε να παραφράσουμε τον Σάμιουελ Τζόνσον και να πούμε ότι «είναι καλό και πρωτότυπο.

Αλλά το μέρος που είναι καλό δεν είναι πρωτότυπο και το μέρος που είναι πρωτότυπο δεν είναι καλό».

Περισσότερο με μπροσούρα της δεκαετίας του ’80 μοιάζει, πασπαλισμένη με μεγάλες λέξεις («βιβλιοποικιλότητα»!) και πολλά έξοδα.

Δηλαδή πώς μπορεί μια πολιτική να έχει στόχο τη «διαρκή επικοινωνία με τις διεθνείς εξελίξεις και διάλογο με τους εκφραστές τους»;

Αυτό το κάνουν καθημερινά διά του Διαδικτύου χιλιάδες παιδιά χωρίς καμιά κρατική βοήθεια και παρέμβαση, με μια διαδικασία που λίγο πριν στο ίδιο κείμενο χαρακτηρίστηκε «πολιτιστικός ιμπεριαλισμός».

Τι λέτε; (Οι φτωχομπινέδες του Σύριζα)...

Στο προηγούμενο «Καλντερίμι» ανέφερα, μεταξύ άλλων, ότι έχει εκλείψει από τη μεγάλη μάζα της κοινωνίας ο φόβος για έξοδο από την Ευρωζώνη που υπερίσχυσε στις εκλογές του 2012, αναφορικά με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν είναι μόνο η στρογγυλοποίηση των θέσεων της ηγετικής ομάδας της Κουμουνδούρου.

Δεν είναι μόνο ότι οι «επικίνδυνοι» έχουν μαντρωθεί και «φιμωθεί».

Είναι ότι εντός του ΣΥΡΙΖΑ ευδοκιμούν κι ουκ ολίγοι κεφαλαιοκράτες μεγαλοαστοί, με δεκάδες ακίνητα και καταθέσεις.

Οι οποίοι, δικαίως, χαλάνε τον κόσμο για τον άδικο ΕΝΦΙΑ, αφού έχουν να πληρώσουν ουκ ολίγα μπικικίνια…

Γίνονται γνωστοί σιγά σιγά…

Αμφιπολιτικές αμφισημίες…

Αριστερός φίλος διανοούμενος με ρώτησε, γελώντας, «τι βόμβα ετοιμάζεις για τον Τσίπρα το Σάββατο;».

Του απάντησα ότι η ανατροφή μου δεν μου επιτρέπει να κτυπάω τα καημένα όταν έχουν υποστεί τέτοιο κάζο – όπως η πρόταση ψήφου εμπιστοσύνης.

Πού αιφνιδίως τον άφησε χωρίς λόγο ύπαρξης. (Η συνομιλία είναι αυθεντική, ακριβώς).

Τι να πει κανείς πλέον για αυτόν τον επηρμένο νέο, που μάζεψε από υποστηρικτές της «ένοπλης πάλης» μέχρι κουφιοκεφαλάκηδες «οικονομολόγους», οι οποίοι δηλώνουν ότι «το χρέος μας το χρωστάνε εκείνοι που μας το δάνεισαν» (!!) και φαντάσθηκε ότι έγινε …ιστορικό πρόσωπο.

Φτάνει…