Τα αεροδρόμια, οι συνδικαλιστές εκπαιδευτικοί, και το αιώνιο κουτόχορτο…

Μια από τις «αστείες» ειδήσεις που προέκυψαν το τελευταίο διάστημα, τις οποίες πλέον δεν προλαβαίνει κανείς όσο ενημερωμένος κι αν είναι, όπως π.χ. το ότι χθες βράδυ στο επίσημο δείπνο προς τιμήν του Γάλλου προέδρου Ολάντ ο Φίλης ζήτησε… ρετσίνα, και ο Βούτσης έβγαλε τα παπούτσια του κάτω από το τραπέζι(!), είναι και εκείνο με την προσφυγή στο Συμβούλιο Επικρατείας κατά της παραχώρησης των περιφερειακών αεροδρομίων, που έκαναν οι συνδικαλιστές των αεροδρομίων, μαζί με τους … καθηγητές της Ε’ ΕΛΜΕ!

Μιλάμε για καθεστώς υπαρκτού σουρεαλισμού, οπότε όλα δικαιολογούνται θα μου πείτε.

Το σκεπτικό των καθηγητών είναι ότι εφόσον τα μέλη της ΕΛΜΕ χρησιμοποιούν συχνά τα αεροδρόμια, αν αυτά τα πάρουν οι κακοί ξένοι τότε θα ακριβύνουν, και άρα θα υποστούν οικονομική βλάβη!!!! Το γεγονός ότι οι συριζανέλ που μας κυβερνάνε μας έχουν πνίξει στους φόρους, στα χαράτσια, και στην ύφεση, δεν το συζητάνε… τα ταξιδάκια τους στα Λονδίνα μην ακριβύνουν και από κει και πέρα ας καεί το πελεκούδι…

Χυδαιότητα…

Το χειρότερο στην κατάσταση στην οποία βρίσκεται αυτή τη στιγμή η χώρα και η ελληνική κοινωνία δεν είναι η οικονομική δυσπραγία, ούτε η πλήρης καταρράκωση του ιδιωτικού τομέα της χώρας, ούτε προφανώς τα capital controls.

Φοβάμαι τις συνέπειες αυτής της κατάστασης, αλλά πιστεύω πως ο άνθρωπος, πάντα θα βρίσκει τρόπους να επιβιώνει, να προχωράει ανάμεσα στις ρωγμές που υποχρεωτικά αφήνουν όλα τα καταπιεστικά συστήματα και να επιτρέπει στον εαυτό του την επιβίωση και την καινοτομία.

Είναι στην φύση του αυτό. Είναι το ανθρώπινο σκουλήκι της ελευθερίας που δεν μπορεί να ηττηθεί, όσους περιορισμούς και να βάλεις…

Η συνωμοσία των ηλιθίων…

Παίρνω ψωμί και ο φούρναρης, τα μιλάμε που και που, μου λέει: Βρες μου έναν Έλληνα να έρθει εδώ δίπλα. Εχω πέντε τόνους ξύλα, να τα βάλει στην αποθήκη.
Τέσσερις με πέντε ώρες δουλειάς είναι και θα πάρει ένα πενηντάρικο. Άμα βρεις έναν, θα σου δώσω και εσένα πενήντα ευρώ!

Ένας γνωστός μου έχει σιδηρουργείο, έψαχνε προ λίγων μηνών βοηθό. Θα του έδινε τριάντα ευρώ την ημέρα και έξτρα τις όποιες εξωτερικές δουλειές. Τίποτα και εκεί, κανένας Έλληνας δεν πήγε να ζητήσει τη δουλεία.

Στο βενζινάδικο του Μιχάλη, της παλιοσειράς μου, περιττό να σας πως πω δεν πήγε ούτε ένας που να έχει μητρική γλώσσα την ελληνική να πει: αν χρειαστείτε άτομο, αυτό είναι το τηλέφωνο μου.

Μαϊμού Ρόλεξ, φο μπιζού και πλαστοί Τσαρούχηδες...

Αμφιβάλω αν ο μέσος Έλληνας έχει καταλάβει τι έρχεται με το Περιουσιολόγιο. Βεβαίως το εγχείρημα υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να καταλήξει σε ένα μεγαλοπρεπές φιάσκο.

Ωστόσο μπορεί να αποτελέσει και μία πολύ μεγάλη παγίδα. Στα δίχτυα της οποίας μάλλον θα πέσουν και πάλι οι συνήθεις ύποπτοι, οι μικρομεσαίοι φορολογούμενοι. 

Μακάρι να μπει μία τάξη σε αυτή τη δύσμοιρη χώρα, αλλά ωστόσο πολύ φοβάμαι ότι στην υπόθεση αυτή θα υπάρξουν πολλές επικίνδυνες γκρίζες ζώνες. Και ούτε η φοροδιαφυγή θα χτυπηθεί, τουλάχιστον εκεί όπου πραγματικά είναι μεγάλη και υπάρχουν περιθώρια για σημαντικά έσοδα, ενώ από την άλλη πλευρά θα ζήσουμε σκηνές απείρου κάλλους.

Βλακεία και ιδεοληψίες της πενταροδεκάρας…

Να ξεκινήσουμε με απλά ερωτήματα:

-          Γιατί ένας γονιός στέλνει το παιδί του σε ιδιωτικό σχολείο;

-          Γιατί ένας γονιός στέλνει το παιδί σε φροντιστήριο ξένων γλωσσών ενώ διδάσκονται ξένες γλώσσες στα δημόσια σχολεία;

-          Γιατί ένας γονιός στέλνει το παιδί του σε φροντιστήριο προετοιμασίας για τις εισαγωγικές του εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο, ενώ υποτίθεται στη χώρα υπάρχει δημόσια Παιδεία;

Να τα πάρουμε από την αρχή.

1.       Ένας γονιός στέλνει το παιδί του –αν έχει φυσικά την δυνατότητα- σε ιδιωτικό σχολείο επειδή:

-          Το δημόσιο σχολείο είναι ο αδελφός - καθρέφτης του ελληνικού κράτους της πλάκας.

-          Το δημόσιο σχολείο αποτελεί κορωνίδα της αναξιοκρατίας του εκπαιδευτικού του προσωπικού.

-          Το δημόσιο σχολείο έχει μόνιμες ελλείψεις προσωπικού και ανύπαρκτες ή ελάχιστες υποδομές.

-          Το δημόσιο σχολείο καταλαμβάνεται κάθε λίγο και λιγάκι από 2-3-5 άτομα, ακόμη και για τους πλέον ασήμαντους ή αστείους λόγους με αποτέλεσμα να χάνονται ακόμη κι ολόκληροι μήνες διδασκαλίας…