The Moon's Lament...

Cindy D’Lequez Sage

Αυτή είναι η αριστερά! Δεν υπάρχει άλλη…

Κάποτε έλεγαν ότι ο κομμουνισμός θα κατέρρεε, αλλά η Ελλάδα θα ήταν το τελευταίο κομμουνιστικό κράτος στη γη. Αυτή μάλιστα! Ήταν προφητεία! Κι επαληθεύτηκε 100%. Σήμερα υπάρχουν κάποιοι άλλοι που βλέπουν τον ΣΥΡΙΖΑ και λένε ότι δεν είναι αυτή η αριστερά. Ότι αριστερά είναι κάτι άλλο κι όχι αυτό που βλέπουμε. Λυπάμαι σύντροφοι, αν σας χαλάμε το όνειρο, αλλά αυτή είναι η αριστερά!

Βαθιά καθεστωτική, αντιδημοκρατική, ιδεοληπτική, διόλου ανεκτική στην κριτική, στο διαφορετικό. Καταλαβαίνουμε όλους αυτούς που θέλουν να συνεχίσουν να ζουν το όνειρό τους, ότι δήθεν υπάρχει ένα κόμμα που απαρτίζεται από υπεράνθρωπους, που έχει την ηθική υπεροχή έναντι όλων των άλλων και μαγικές λύσεις για κάθε πρόβλημα. Δυστυχώς γι' αυτούς, κάτι τέτοιο δεν υφίσταται...

Αν είσαι…

Τα μικρά τακτοποιημένα κουτάκια του μυαλού μας…

Αν τα βάζεις με γιατρούς, υδραυλικούς, ψιλικατζήδες, και άλλους ελεύθερους επαγγελματίες, επειδή δεν σου κόβουν απόδειξη, είσαι ρουφιάνος και τσουτσέκι του συστήματος, που ζηλεύεις τους πετυχημένους γιατί είσαι ανθρωπάκι, και δεν μπορείς να τα καταφέρεις στην ελεύθερη αγορά…

Αν χλευάζεις τους αργόμισθους δημοσίους υπαλλήλους που ξύνονται ολημερίς, είσαι κομπλεξικός ζηλιάρης νεοφιλελέ, που δεν τα κατάφερες ποτέ να στρώσεις τον κώλο σου κάτω, να δώσεις εξετάσεις στο ΑΣΕΠ, και να διοριστείς κι εσύ κάπου…

Βενεζουέλα: Ας μη χαίρεται ακόμη η αντιπολίτευση…

Ο πρόεδρος Nicolás Maduro δεν μπορούσε να κρύψει την απογοήτευσή του μετά τις πρόσφατες εκλογές. Σε ομιλία του στη κρατική τηλεόραση, μιλούσε αργά, με μεγάλες διακοπές, προσπαθώντας να βρει τη δύναμη να παραδεχτεί την οδυνηρή αλήθεια. Ότι κόμμα του υπέστη συντριπτική ήττα. Στην αρχή η ομιλία του ήταν συγκροτημένη και έδειχνε ως ένα μήνυμα αποδοχής και συναίνεσης για τον λαό της Βενεζουέλας. Λίγο μετά όμως, ο Maduro συνήλθε από το διάλειμμα κοινής λογικής, και άρχισε να κατηγορεί την δεξιά της χώρας του και του εξωτερικού, για τον οικονομικό πόλεμο που κήρυξαν εναντίον της κυβέρνησής του, που οδήγησε στην εκλογική της ήττα.

Έχει δίκιο να κατηγορεί την οικονομία για την ακραία αντιδημοτικότητα του. Ο τριψήφιος πληθωρισμός ροκανίζει τους μισθούς, και οι ελλείψεις αγαθών κάνουν τους πολίτες να περιμένουν με τις ώρες σε ουρές προκειμένου να βρουν ζάχαρη, πάνες, κλπ. Αυτή όμως η κρίση οφείλεται στην ίδια την κυβέρνηση και όχι σε κάποιες σκιώδεις δεξιές δυνάμεις. Γι αυτό και η αντιπολίτευση κατάφερε να αντέξει μια σκληρή προεκλογική εκστρατεία, και να σπάσει το διεφθαρμένο εκλογικό σύστημα...

Ο επόμενος Τσίπρας…

Όσο το grexit και η έξοδός από την Schengen πηγαινοέρχονται στο τραπέζι (γιατί θα πηγαινοέρχονται), το "αριστερό" μοντέλο Τσίπρα, ως πιστό αντίγραφο του τριτοκοσμικού του Ανδρέα Παπανδρέου, δεν θα αντικατασταθεί στην Ελλάδα η οποία βγαίνει και από τον ευρωπαϊκό χάρτη ιδεολογιών. Οι ελληνικές κυβερνήσεις θα θυμίζουν, ιδεολογικά, κάτι... άλλα τίποτε συγκεκριμένο. Σημασία θα έχουν τα πρόσωπα. 

Η (μέχρι χθες τουλάχιστον) σιγή Σόιμπλε και στην κορύφωση των διαπραγματεύσεων για την συμφωνία δεν είναι καθόλου άμοιρη της συγκυρίας. 

Γιατί το σχέδιο grexit  δεν ανακινείται όσο η αριστερή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά ο Τσίπρας αποτελούν την σταθερή γέφυρα εξόδου της Ελλάδας εφόσον τους χρειαστεί... 

Γιατί έτσι είναι η Αριστερά ρε φίλε…

Ο Λαός έχοντας πάντα "κοντή μνήμη" ψήφισε τον Αλέξη. Ακούγοντας ωραία λόγια, ακούγοντας ότι του χάιδευε τα αυτιά. Από το "go back madame Merkell" φτάσαμε στο "τι κάνεις Αγγέλα μου, όλοι στο σπίτι καλά"; Από τα νταούλια και τους ζουρνάδες που θα βαράγαμε, φτάσαμε να βαρά ο Αλέξης προσοχή.

Ακολουθούμε την πρακτική της Αριστεράς "κάνουμε το μάγκα εντός, βγαίνουμε έξω τους λέμε αφήστε μας να κάνουμε το λιοντάρι στην Ελλάδα και εμείς θα τα βρούμε".

Έτσι πέρασε η πρώτη κατοικία στο σφυρί, ενώ μιλούσαν για Σεισάχθεια. Έτσι  αντί να υλοποιήσουν το  "κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη" υλοποίησαν το "κανένα σπίτι στα χέρια ιδιοκτήτη". Έτσι θα περάσει και το Ασφαλιστ(ρ)ηκό ενώ υποσχέθηκαν ότι τώρα τον Δεκέμβριο του 2015 θα έδιναν την 13η σύνταξη. 

Γιατί έτσι απλά είναι η Αριστερά ρε φίλε… 

Το λογαριασμό, παρακαλώ, στον κύριο!

Το editorial του νέου τεύχους του Books' Journal, 61, Δεκέμβριος 2015, που κυκλοφορεί σε περίπτερα και βιβλιοπωλεία, σε όλη την Ελλάδα.

Φαίνεται πως ένας ακόμη κύκλος στο ελληνικό δράμα πλησιάζει το κλείσιμό του. Ώς τώρα, από τον Ιανουάριο 2015, ο Αλέξης Τσίπρας αρνήθηκε πεισματικά να κυβερνήσει τη χώρα. Με τους ριζοσπάστες αριστερούς και ακροδεξιούς φίλους του, μόνο μέλημά του ήταν η επικοινωνιακή διαχείριση και η εγκαθίδρυση μιας περονικής διακυβέρνησης. Μόνη εξουσία και μόνη αλήθεια, αυτή που εκπορεύεται από τον ίδιο και τα φιλαράκια του καφενέ…