Six Blade Knife...

Dire Straits....

Αλίμονο σ΄ εμάς τις ... χορεύτριες!

Σήμερα το πρωί βρέθηκα, στα πλαίσια μιας κοινωνικής εκδήλωσης, με τη ξαδέρφη μου τη Debby, και εκεί που μιλούσαμε περί ανέμων και υδάτων, η συζήτηση έφτασε στο πως και γιατί νηστεύει, οπότε αφού μου ανέπτυξε τους λόγους (βαθιά πίστη, παράδοση, κλπ), μου εξιστόρησε μια τραγική ιστορία για την  περιπέτεια υγείας που περνάει ο αγαπημένος της βαφτισιμιός. 

Ενώ λοιπόν αυτός έκανε αμέριμνος ποδηλασία, κάποιος ασυνείδητος οδηγός μπήκε στο αντίθετο ρεύμα, τον χτύπησε, και τον εγκατέλειψε στη τύχη του, με αποτέλεσμα το παιδί να υποστεί σοβαρές βλάβες, και να βρίσκεται εδώ και ένα χρόνο σε κέντρο αποκατάστασης και αποθεραπείας, με την κατάσταση της υγείας του να βελτιώνεται αργά αλλά σταθερά (ευτυχώς).

Ελληνικό δημόσιο: Ιστορίες για αγρίους!

Με αφορμή τον γενικό ντόρο που γίνεται για τους «επίορκους» δημοσίους υπαλλήλους, και για το πώς και γιατί δεν απολύονται, σας παραθέτω μια περίπτωση που μου διηγήθηκε σήμερα φίλος, βετεράνος στο δημόσιο, και που έχει να κάνει με την γενικευμένη ατιμωρησία που οδήγησε τη δημόσια διοίκηση μας στην πλήρη απαξίωση.

Ο φίλος λοιπόν αυτός είχε διατελέσει ένα διάστημα αναπληρωτής προϊστάμενος σε ένα τμήμα κάποιας δημόσιας υπηρεσίας στη Θεσσαλονίκη, από τις αμιγείς του δημοσίου, και όχι ΔΕΚΟ, τοπική αυτοδιοίκηση κλπ.

Και αν αυτό που περιγράφει γίνεται σε καθαρόαιμες υπηρεσίες του δημοσίου, φανταστείτε τα γίνεται σε αυτές του ευρύτερου δημόσιου τομέα (δημόσιες επιχειρήσεις, ΟΤΑ, κ.ά.) όπου το κλίμα είναι πολύ πιο χαλαρό…

Της ημετέρας ανώτατης παιδείας μετέχοντες

Ο τίτλος της χειρόγραφης αφίσας ήταν επαναστατικός. Το υποδήλωνε και το κόκκινο χρώμα του μαρκαδόρου: «Οι συλλογικοί αγώνες πετυχαίνουν νίκες». Η υπογραφή ακόμη πιο επαναστατική: «Συσπείρωση Αριστερών Φοιτητών», μια από τις φοιτητικές οργανώσεις του νεφελώματος ΣΥΡΙΖΑ. Οπως έγραφε και ο συνάδελφος Γιώργος Τερζής χθες, το κείμενο θα μπορούσε να είναι διασκεδαστικό αν τα πανεπιστήμιά μας δεν ήταν στο σημερινό τους μαύρο χάλι.

Ανοιξιάτικη Αθήνα….

Τρεις μέρες στην Αθήνα.

Ξαφνική ζέστη, λίγη κίνηση.

Η πόλη μουδιασμένη.

Σα να μη θέλει τίποτα, σα να μην έχει κανέναν.

Το κέντρο ημιφωτισμένο, οι πωλήτριες καπνίζουν στις πόρτες των μαγαζιών.

Θα κλείσουν και θα πάρουν το μετρό.

Από τις έντεκα στο κρεβάτι, θα ονειρευτούν τη ζωή μιας άλλης.

Σα να μην αντέχει η ζωή τους τίποτα, σα να μην περιμένουν κανέναν.

Περπατάς.

Ομόνοια και γύρω…

 

Τι τρέχει με τα Mikel;

Έχω πολύ καιρό να φύγω από τη Θεσσαλονίκη και δεν ξέρω τι γίνεται στις άλλες πόλεις.

Διαβάζω κι ακούω ρεπορτάζ για τα ξενοίκιαστα καταστήματα και την ερήμωση ολόκληρων περιοχών και βγαίνω μια βόλτα στο κέντρο κι αναρωτιέμαι σε ποιον κόσμο ζούμε.

Άλλος κόσμος αυτός που περιγράφεται στα ρεπορτάζ και τελείως άλλος κόσμος αυτός που βλέπω γύρω μου.

Το ότι ετοιμάζονταν να ανοίξουν 15 καφέ στο κέντρο της πόλης, το είχα γράψει πριν από λίγο καιρό.

Τα περισσότερα είναι έτοιμα και σας πληροφορώ ότι δουλεύουν όλα.

Δεν ξέρω πώς το κάνουν.

Συνομιλώντας με το χάος…

Ένα από τα φαινόμενα που συναντάμε όλο και πιο συχνά σε αυτή την κρίση είναι ότι μιλάνε διάφοροι για πράγματα που δεν γνωρίζουν.

Όταν μάλιστα είναι επώνυμοι ή Μέσα Ενημέρωσης, τότε η ζημία είναι πολλαπλάσια, αφού δηλητηριάζουν τις ψυχές των ακροατών ή των αναγνωστών τους.

Είναι σοβαρό το έλλειμμα Παιδείας που παρατηρείται και μας αφορά όλους. Κόμματα, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, λένε και γράφουν άλλα αντί άλλων...

Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω δύο πράγματα: Το πρώτο ότι δεν είμαι εκείνος που δήθεν είναι ο αναμάρτητος, ο αλάθητος, ο παντογνώστης.

Επίσης, ότι στόχος του σημερινού άρθρου δεν είναι να λοιδορήσουμε αυτόν που έκανε ένα λάθος.

Δεν είναι το πρόβλημά μας καν ποιος το έγραψε.

Αλλά το πώς τελικά δημιουργούνται μύθοι σε μία κοινωνία που δεν έχει μάθει να αναζητά την αλήθεια στα μονοπάτια της γνώσης.

Μόνο για λίγο καιρό ξαποσταίνει…

Με τον γκουρού του απόλυτου τίποτα είχαμε ασχοληθεί πριν από μήνες εδώ

Τελικά όμως, όπως φαίνεται, η κλάψα του μεγάλου «παίκτη» ήταν απλώς για το θεαθήναι, και μάλλον για να ξεγελάσει όσους χρωστάει (δηλαδή όσους περίπου μιλάνε ελληνικά).

Διότι όπως προκύπτει, και αν το παρακάτω ρεπορτάζ του μπλογκ  επανάσταση   λέει την  αλήθεια, τότε μιλάμε για μεγάλη γρηγοράδα, αντάξια ενός κλασικού sting, ήτοι απάτης!

Διαβάστε το.