Την κυβέρνηση Τσολάκογλου δεν την πρόλαβα, πρόλαβα όμως εκείνη του μπαμπά Μητσοτάκη για την οποία θυμάμαι πολύ καλά, σαν χθες, ότι είχε χαρακτηριστεί από πολλούς ως η χειρότερη της μεταπολίτευσης.
Τότε βέβαια τα ΜΜΕ ήταν όντως ανεξάρτητα, και έπαιζαν
πολύ καλά τον ρόλο τους, που σε συνθήκες δημοκρατίας είναι εκείνος της
αντιπολίτευσης στην εκάστοτε εξουσία.
Καμιά σχέση δηλαδή με τη σημερινή κατάσταση-κατάντια.
Θυμάμαι όμως ότι στηρίζονταν στην ψήφο ενός (αποστάτη)
βουλευτή (σας θυμίζει κάποιον άλλον;) ονόματι Κατσίκη, και εκτός των άλλων είχε προσπαθήσει να ξεπουλήσει
βραχονησίδες, λιμάνια, τσιμεντοβιομηχανίες, τον ΟΤΕ, την Ολυμπιακή, και γενικά
δημόσια περιουσία, και μάλιστα χωρίς μνημόνια, χωρίς τρόικες, και χωρίς τους
«κακοί κσαίνοι τοκογλύφοι» πάνω από το κεφάλι της.
Και σαν δωράκι στους πρώιμους νεοφιλελέδες, εκτός από τις
τερατώδεις αυξήσεις στη βενζίνη, στο πετρέλαιο,
και στα διόδια (εν μία νυκτί) είχε στείλει στο ειδικό δικαστήριο τον Ανδρέα,
έπαιζε με τους Μαυρίκηδες, και επιπλέον έκλεινε το μάτι και στον… Ντεγκρέτσια.
Τουρλουμπούκι…
