10.7.22

Πιάσαμε πάτο, αλλά… θα σκάψουμε κι άλλο!

Μέχρι το 2009-2010, οπότε και έσκασε και στην Ελλάδα η παγκόσμια οικονομική κρίση, στη χώρα μας φόρους πλήρωναν μόνο οι μισθωτοί του ιδιωτικού και του δημοσίου τομέα, τα σούπερ μάρκετ, και οι μεγάλες αλυσίδες.

Όλοι οι υπόλοιποι, καταστηματάρχες, έμποροι, υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι, ελεύθεροι επαγγελματίες, επιχειρηματίες, επιστήμονες γιατροί κλπ, ζούσαν το όνειρο.

Εισέπρατταν κανονικά τον ΦΠΑ από τους πελάτες-καταναλωτές, αλλά δεν τον απέδιδαν στο κράτος αφού δεν έκοβαν αποδείξεις, ή έκοβαν ελάχιστες.

Εξ’ ου και τα εξοχικά, οι λιμουζίνες, τα πρώτα τραπέζια πίστα, και όλα τα συμπαρομαρτούντα του κλασικού νεοέλληνα μπρούκλη φοροφυγά.


Και τι έκανε το κράτος για αυτό; Την πάπια…

Πάγια πεποίθηση των κυβερνόντων μας ήταν να κυκλοφορεί το μαύρο χρήμα στην αγορά, να τονώνεται η οικονομία, και όσον αφορά στις δημόσιες δαπάνες ας είναι καλά τα δανεικά (κι αγύριστα) από τους ξένους...

4.7.22

Ψηφίστε τους «νοικοκυραίους» μας έλεγαν…

Ο ΓΑΠ ήθελε, έλεγε, να μας κάνει Σουηδία του Νότου.

Ο Αλέξης… Βενεζουέλα του Βορρά.

Ο καθείς με τα βιώματα και τις επιθυμίες του.

Τελικά ήρθε ο Κυριάκος και το ζήτημα έκλεισε οριστικά. Γίναμε Κολομβία (χωρίς να παράγουμε όμως ούτε καφέ, ούτε μπανάνες).

Όσο κυβερνούσαν οι δυο πρώτοι φιλάνθρωποι σοσιαλιστές κι αριστεροί, και το έγκλημα θέριευε, με τους «θεσμούς» να γίνονται όλο και πιο χαλαροί, είχαμε τουλάχιστον μια ελπίδα πως αν έρθουν στην εξουσία οι «νοικοκυραίοι» τα πράγματα θα αλλάξουν και η κατάσταση θα στρώσει.


Θα σφίξουν δηλαδή τα λουριά, που επί Σύριζα λύθηκαν για τα καλά, με το «ο συλληφθείς κακοποιός οδηγήθηκε στον εισαγγελέα προκειμένου να αφεθεί ελεύθερος» να κυριαρχεί στην καθημερινή ειδησεογραφία.

Μια ειδησεογραφία πλήρης από πρωτοφανή (για τα ελληνικά δεδομένα) εγκληματικότητα...