Englar...

Sigur Ros

Ο γητευτής της μπάλας…

Ανήμερα την εορτή Αγίου Δημητρίου, 26 Οκτωβρίου 1954, ήρθε στην ζωή ο άνθρωπος που δικαιωματικά μπορεί να χαρακτηριστεί... ποδοσφαιρικός πολιούχος της Θεσσαλονίκης. Ο Βασίλης Χατζηπαναγής είναι ο αυτός που άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο έβλεπαν το ποδόσφαιρο οι Ελληνες φίλαθλοι και ορθώς αναδείχθηκε ως ο κορυφαίος Ελληνας ποδοσφαιριστής των τελευταίων 50 ετών.

Γεννημένος 5.218 χιλιόμετρα μακριά από εκεί που θα έκανε τον κόσμο να παραμιλάει μαζί του, στην μακρινή Τασκένδη του Ουζμπεκιστάν (τότε Σοβιετική Ενωση), από Ελληνες πολιτικούς πρόσφυγες, κυπριακής καταγωγής, ο Χατζηπαναγής έφτασε στη Θεσσαλονίκη στις 22 Νοεμβρίου 1975. Ηταν ξημερώματα Σαββάτου, αλλά στον σιδηροδρομικό σταθμό υπήρχαν περίπου 1.500 φίλαθλοι του Ηρακλή για να τον υποδεχθούν!

Το καλάθι των αξιοθρήνητων…

Τι συμβαίνει στον κόσμο μας; Πώς φτάσαμε σ’ αυτό το σημείο, τι μας συνέβη;
Σε όλο τον κόσμο, παντού, ο λαϊκισμός προελαύνει. Όσο πιο αδιανόητα και φοβικά τα μηνύματα, όσο πιο φανταχτερές οι υποσχέσεις, όσο μεγαλύτερα τα ψέματα, όσο πιο κραυγαλέες οι θεωρίες συνομωσίας, τόσο μεγαλύτεροι οι εκλογικοί θρίαμβοι. Και καλά στις Φιλιππίνες. Καλά στην Ουγγαρία, στη χρεοκοπημένη προβληματική Ελλάδα.

Μα στις ΗΠΑ; Στην ισχυρότερη δημοκρατία της Γης; Πώς είναι δυνατό το 2016 να υπάρχει στο σύμπαν μας ο Ντόναλντ Τραμπ, υποψήφιος Πρόεδρος της Αμερικής; Τι συνέβη; Παλιά αυτά δεν γίνονταν. Πάντα υπήρχε λαϊκισμός. Πάντα οι πολιτικοί ήταν ψεύτες. Μα παλιά οι λαϊκιστές κι οι ψεύτες ήταν κοσμήτορες στο Μπέρκλεϊ. Ακολουθούσαν κάποιους κανόνες, υιοθετούσαν ένα κώδικα. Σήμερα κυμαίνονται από ακροδεξιοί ρατσιστές μέχρι φονιάδες ναρκομανών. Είναι σαν ξαφνικά το επίπεδο του πολιτικού προσωπικού παγκοσμίως να κατέρρευσε σχεδόν ταυτόχρονα, σε όλες τις χώρες. Σαν ο ελάχιστος κοινός παρονομαστής να κατακρημνίστηκε και παράλληλα να ανήλθε στην εξουσία.

Τι μεσολάβησε;

Να δούμε τι θα γίνει όταν φύγουν…

Ότι υπήρχε η πρόθεση από πλευράς παλαβών να απομονώσουν τη χώρα και να εγκαθιδρύσουν κάποιου τύπου καθεστώς στο οποίο ο απολυταρχικός έλεγχος θα δικαιολογούνταν λόγω των ελλείψεων σε είδη πρώτης ανάγκης ήταν σαφές από το καλοκαίρι του δημοψηφίσματος.

Για να κρατήσεις μυστικές τέτοιες προθέσεις χρειάζεται ικανότητα, σχεδιασμός, οργάνωση και αυτά στα τσίπουρα δεν τους τα έμαθαν (ευτυχώς). Εν τούτοις οι καινούριες πληροφορίες που εισάγονται στην ιστορία σχετικά με το βιβλίο Ολάντ αναφέρουν τα εξής:

I Want You...

Bob Dylan

Προδοσίες: το πρωθυπουργικό σίριαλ…

Δεν έχει νόημα να ψάξει να βρει κανείς τί έχει πει σε ποιον. Εννοείται, ότι την ώρα που στον Πούτιν έλεγε ότι είναι έτοιμος ακόμα και να βυθίσει την ευρωζώνη (τόσα καταλαβαίνει, που νομίζει ότι αυτό ήθελε η Ρωσία), στη Μέρκελ ορκιζόταν αιώνια πίστη στο πρόγραμμα κάνοντας puppy eyes, ενώ παράλληλα την έθαβε στον Ολάντ, τον οποίο με τη σειρά του κατηγορούσε στον Ρέντσι, που συνάντησε μαζί με τον Σόρος στην ίδια εκδήλωση με τον Κλίντον, τον οποίο αναγκάστηκε να βάλει ο Ομπάμα να επέμβει, όταν κατάλαβε ότι το πουλέν των εντός κι εκτός ευπειθών  είναι επικίνδυνο.

Πρόκειται για τον άνθρωπο, που θα σου πει ό,τι θέλεις ν’ακούσεις για να σου γίνει συμπαθής. Δεν αντέχει να νιώθει αντιπαθής, διότι από μικρό παιδί ζει για να τον δοξάζουν. Σχέδιο δεν έχει. Όλα τα σενάρια τα θεωρεί διαχειρίσιμα. Αρκεί να τη βγάλει καθαρή. Και την όλη του ύπαρξη την επενδύει με ένα ιδεολογικό ζωτικό ψεύδος: Δεν είναι ότι αποτελεί την ενσάρκωση μιας απάτης, αλλά που κάνει ελιγμούς και θυσίες για το κίνημα. Πρόκειται, λένε οι αυστηρότεροι, για μιας μορφής ψυχοπάθεια. Δεν έχει καμία αίσθηση της έννοιας «πίστη», παρατηρούν οι ευμενέστεροι…

Ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία…

Στέφανος Τζουμάκας, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, Αντώνης Κοτσακάς, Παναγιώτης Κουρουμπλής, Θεοδώρα Τζάκρη, Μάρκος Μπόλαρης, Χρήστος Σπίρτζης, Δημήτρης Τσουκαλάς (ο γνωστός συνδικαλιστής που πήρε ένα μύριο αποζημίωση), Στέλιος Λογοθέτης (ο πρώην δήμαρχος Πειραιά), Ηλίας Λιβάνης (ο γιος του Αντώνη Λιβάνη), Μενέλαος Γκίβαλος (πρώην στέλεχος), Οδυσσέας Βουδούρης, Κώστας Ασλάνης (πρώην υφυπουργός του Ανδρέα Παπανδρέου). Α, και μην ξεχάσουμε τον μπάρμπα Φώτη Κουβέλη που δεν είναι ΠΑΣΟΚ.

Όλοι αυτοί και άλλοι που δεν γνωρίζουμε από την όψη βρέθηκαν στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Αγκαλιάστηκαν σαν παλιοί σύντροφοι, έδωσαν αγωνιστικούς χαιρετισμούς, θυμήθηκαν τους… αγώνες για τη Δημοκρατία που έκαναν κάποια στιγμή στη ζωή τους. Όχι, δεν ήταν συνέδριο του παλαιού ΠΑΣΟΚ. Του ΣΥΡΙΖΑ ήταν με όλη την πασοκαρία που γλύφει για λίγη εξουσία, με τα απολειφάδια της αριστεράς του χαβιαριού του μπάρμπα Φώτη και με ολίγη ακροδεξιά, ψευτο-ορθοδοξία του Πανούλη, του Τέρενς και όλων εκείνων των ψεκασμένων αστέρων που έκαναν πολιτική καριέρα στα χρόνια της κρίσης…

Ο τραγέλαφος του ακομβίωτου στρατηγού…

Κάθε ημέρα που περνά κι αυτή η χώρα, ιδιαίτερα το πολιτικό σύστημα, μας εκπλήσσει με τη γελοιότητά του.

Μια από τις ιστορικές στιγμές στον κόσμο του γελοίου είναι και η παρουσία του Πάνου Καμμένου στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Ο... τσάμπα διαφημιστής του Antinews(τον παρακαλούμε να μας χρησιμοποιεί πιο συχνά. Τουλάχιστον μας διαβάζει και μαθαίνει και κάτι) πήγε στο συνέδριο, του έριξε ένα χαστουκάκι ο φίλος του και συνέταιρος στο έγκλημα, Αλέξης, επιβεβαίωσαν πόσο κολλητοί είναι και στη συνέχεια ανέβηκε στο βήμα για να απευθύνει χαιρετισμό…

Η Μαριλίζα κοιτάει μπροστά…

Στην έναρξη του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ αφιέρωσα αρκετά λεπτά στη Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου. Την παρατηρούσα από μακριά, όπως κάνουν οι κινηματογραφιστές που παρακολουθούν την άγρια ζωή. Εκείνη βέβαια δεν αντιλήφθηκε την αδιάκριτη ματιά μου.

Δεν ήμουν δα ο μόνος που την κοιτούσε, ούτε και η φιγούρα που θα κέρδιζε το βλέμμα της. Αλλωστε η Μαριλίζα πήγε στο συνέδριο για να τη δουν όλοι, ενώ εκείνη θα είχε μάτια μόνο για έναν…

Ας πρόσεχε κι αυτή…

Συγκλονίζει η επιστολή μιας 50χρονης άνεργης εκπαιδευτικού από την Κρήτη προς τον πρωθυπουργό στην οποία περιγράφει την απελπιστική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η ίδια και η οικογένειά της.

«Με εξαπατήσατε κ. Τσίπρα με κοροϊδέψατε εμένα και μερικά εκατομμύρια Έλληνες. Πέσαμε στην παγίδα σας που επιμελώς είχατε καλύψει και τώρα μας έχετε αφήσει στο έλεος των δανειστών. Μιλούσατε για επαναστατικές αλλαγές και η μόνη επανάσταση που είδα ήταν αυτή της γραβάτας» γράφει μεταξύ άλλων η 50χρονη Νεκταρία Τζανή μητέρα δύο ανήλικων. Παιδιών...