Ένα από τα πολλά αξιοσημείωτα των γενικά περίεργων ημερών που διανύουμε είναι και ο παγκόσμιος σάλος με τον χαιρετισμό που απηύθυνε ο Έλον Μασκ σε πολυπληθές κοινό οπαδών του Τραμπ, που τον αποθέωνε, και που πολλοί λένε ότι ήταν ο μισητός χαιρετισμός των Ναζί.
Κάτι ανάλογο είχε κάνει και ο πολλά υποσχόμενος παίκτης της ΑΕΚ Κατίδης το μακρινό 2013, με αποτέλεσμα να «εξαφανισθεί» από το ποδοσφαιρικό προσκήνιο.
Βέβαια ο Κατίδης ήταν ένα 20χρονο ημιαγράμματο παιδάκι
από τον Γιδά, ενώ ο Έλον είναι εδώ και καιρό ο πιο πλούσιος άνθρωπος όχι μόνο
του πλανήτη, αλλά όλων των εποχών!
Με πολλούς που έχουν παρακολουθήσει την πορεία του να αναρωτιούνται μήπως είναι ταξιδιώτης του χρόνου, ή ακόμη και εξωγήινος. Όλα είναι πιθανά, λένε...
Παγκόσμιο σοκ με τις ταυτόχρονες εκρήξεις ηλεκτρονικών βομβητών στον Λίβανο, που είχαν ως αποτέλεσμα τον θάνατο τουλάχιστον δέκα ατόμων, και τον τραυματισμό τριών και πλέον χιλιάδων άλλων.
Πολλά και τα ερωτήματα για τα αίτια των εκρήξεων, με κάποιους να μιλάνε για κακόβουλο λογισμικό που υπερθέρμανε τις μπαταρίες, και με την New York Times να αναφέρει πως μάλλον πρόκειται για καλά οργανωμένο σαμποτάζ των Ισραηλινών σε παρτίδα βομβητών, μέσα στους οποίους τοποθετήθηκε εκρηκτική ύλη...
Άστραψε και βρόντηξε ο Σαμαράς (και ο Καραμανλής) επιτέλους.
Θέτοντας τα πράγματα στη σωστή τους βάση.
Η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου ουδεμία σχέση έχει με εκείνη των προκατόχων του, πόσο δε μάλλον του ιδρυτή της.
Και πως απάντησε το Μαξίμου στη χθεσινοβραδινή ομοβροντία δυο πρώην πρωθυπουργών;
«Ουδέν σχόλιον»…
Αφήνοντας την όποια αντίδραση στα γνωστά παπαγαλάκια των «πετσωμένων» ΜΜΕ, και τους εν γένει χειροκροτητές, οι περισσότεροι εκ των οποίων αν και «αντικρατιστές» σιτίζονται εδώ και 5 χρόνια από το «κακό δημόσιο» ως μετακλητοί σύμβουλοι κλπ, ή κάνουν μπίζνες με αυτό ως «κρατικοδίαιτοι» επιχειρηματίες...
Εδώ και χρόνια το έλεγα (και το έγραφα). Πως δεν πάει άλλο.
Η συνεχιζόμενη διολίσθηση της Ευρώπης με τις διάφορες
«ατζέντες», τον δικαιωματισμό, την πολιτική ορθότητα (ο φασισμός του 21ου
αιώνα), την ισλαμοποίηση, την μαζική
λαθρομετανάστευση, την ανεξέλεγκτη εγκληματικότητα, την οικονομική δυσχέρεια,
και όλα εκείνα που αποτελούν μια εντελώς διαφορετική ήπειρο από εκείνη πριν από
20-30 χρόνια, θα οδηγούσε τελικά σε ένα «βίαιο» reboot, μια επανεκκίνηση με
ακροδεξιά, έως και ναζιστικά στοιχεία.
Το περίμενα να συμβεί πρώτα κάπου στη Σκανδιναβία, εκεί
που η ανεκτικότητα της χρόνιας σοσιαλδημοκρατίας οδήγησε τους λαούς σε
απόγνωση, με την μετατροπή των χωρών της σε ισλαμικά χαλιφάτα...
Διαβάζω εδώ κι εκεί για το πώς η φετινή αποχή στις ευρωεκλογές θα σπάσει κάθε ρεκόρ.
Η απολιτίκ νεολαία σε συνδυασμό με τον επερχόμενο καύσωνα δικαιολογούν αυτή την δυσμενή πρόβλεψη.
Ποιος νέος θα προτιμήσει να στηθεί σε ουρές για να ψηφίσει την… Βόζενμπεργκ, τον Αυτιά, ή τον Ζαγοράκη, από το να πάει για μπίρες και βουτιές;
Αν στα παραπάνω προσθέσουμε και τις «απόρρητες εκθέσεις ξένων πρεσβειών» (λέμε τώρα) που μιλάνε για αφαίμαξη της ΝΔ, και μετάγγιση ψήφων σε κόμματα όπως αυτό του Βελό ή της Νίκης, τότε δικαιολογείται απόλυτα ο εμφανής πανικός του Κυριάκου, και τα εκατομμύρια ευρώ (σάμπως δικά του είναι;) που το Μαξίμου ξοδεύει αλόγιστα στην διαφημιστική του εκστρατεία.
Σήμερα μάλιστα το πρωί άκουγα γνωστό δημοσκόπο σε πάνελ να λέει πως 1.5% όσων ψήφισαν ΝΔ πριν από μερικούς μήνες, σκοπεύουν να το ρίξουν στον… ΣΥΡΙΖΑ!
Σαν χθες θυμάμαι τότε που μέσα σε λίγα μόνο τέρμινα κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος το ιστορικό ΠΑΣΟΚ του 44% , του παντοδύναμου γόνου.
The rest is history… και κάποιοι ποταποί τα θυμόμαστε.
Τα πάντα όλα ήταν εναντίον μας τότε, και η χώρα φλέρταρε καθημερινά με τα συσσίτια.
Το λέει κι ο μακαρίτης πλέον Σόιμπλε (ο «σακάτης» κατά τους Αιλυναράδες της εποχής) στα πρόσφατα δημοσιευμένα απομνημονεύματά του.
Αν δεν ήταν ο Ολάντ, την έγκρισή του οποίου ήθελε η Μέρκελ για να μας διώξει από το ευρώ, όλα σήμερα θα ήταν διαφορετικά.
Ευτυχώς όμως ο Γάλλος πρόεδρος αρνήθηκε να συμμετάσχει στο έγκλημα, λέγοντας τότε πως «δεν μπορούμε να διώξουμε τον Πλάτωνα από την Ευρώπη», ή κάπως έτσι…
Ήταν η εποχή που ο Σαμαράς πάλευε με τα θηρία, τόσο απέναντί του, όσο δίπλα του, αλλά και πίσω του...
