11.12.12

Η κουλτούρα της αρπαχτής.


Η κρίση που ξεσκίζει κυριολεκτικά τη χώρα, έχει φέρει πολλά δεινά.
Επειδή όμως πάντα ισχύει το «ουδέν κακόν αμιγές καλού», έτσι έχω την ελπίδα πως κάτι καλό θα βγει στο τέλος απ’ αυτήν… δεν μπορεί.

 
Ένα από τα μεγαλύτερα κακά ήταν και το ότι με την ξαφνική μας εξαθλίωση, κατέρρευσε ως δια μαγείας η περιβόητη κοινωνική αλληλεγγύη, που δήθεν μας χαρακτήριζε ως λαό.


Με τις πρώτες δυσκολίες, οι μάσκες έπεσαν, και η μια κοινωνική, επαγγελματική, ή εισοδηματική τάξη στράφηκε εναντίον της άλλης.
Το «όλοι για έναν» αντικαταστάθηκε με το «ο καθένας για την πάρτη του».
Και ξέχωρα από τις διάφορες συντεχνιακές διαφωνίες και συγκρούσεις, ή από την γενική κατακραυγή εναντίον του «διεφθαρμένου» πολιτικού μας κόσμου, η κυρίαρχη διαμάχη που έχει ξεσπάσει είναι αυτή  μεταξύ των δημοσίων υπαλλήλων, και των υπόλοιπων ελεύθερων επαγγελματιών, επιχειρηματιών κλπ.
Αυτό που συνηθίσαμε να αποκαλούμε «κοινωνικό αυτοματισμό».
Οι μεν κατηγορούν τους δε, και τούμπαλιν.
Για τους δημοσίους υπαλλήλους φταίνε οι ιδιώτες φοροφυγάδες, και για τους άλλους φταίνε οι αργόμισθοι προνομιούχοι υπάλληλοι του δημοσίου.
Όπως σε κάθε σχεδόν διαμάχη, έτσι και σε αυτήν, το σίγουρο είναι πως φταίνε και οι δυο.
Πως η αλήθεια κρύβεται κάπου στη μέση.
Προσωπικά έχω γράψει και έχω σούρει τα χίλια μύρια στους δημοσίους υπαλλήλους, που για εμένα, στην πλειονότητά τους είναι τουλάχιστον (επιεικώς) ανεπαρκείς.
Έλα όμως, που όπως καθημερινά αποδεικνύεται, εξίσου ανεπαρκείς είναι και όλοι όσοι τις τελευταίες δεκαετίες μας το έπαιζαν πυλώνες της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Και από πού αποδεικνύεται;
Από την σχεδόν καθημερινή πλέον σύλληψη, ή αποκάλυψη κάποιου μεγαλοεπιχειρηματία που χρωστάει της παναγιάς τα μάτια στο κράτος.
Όλοι αυτοί δηλαδή που τόσα χρόνια στόλιζαν τις κοσμικές και οικονομικές στήλες των εφημερίδων, και των περιοδικών, και που διαφήμιζαν την «επιτυχία» τους στους ιθαγενείς, αποδείχτηκαν απλοί «απατεώνες».
Μούφα τα Καγιέν και τα κότερα, μούφα οι βίλες και οι πισίνες, μούφα τα ελικόπτερα και οι πύργοι στην Αγγλία, μούφα όλα…
Απλοί σκιτζήδες δηλαδή, που πλούτιζαν εις βάρος του συνόλου, μη πληρώνοντας φόρους,  τέλη,  ΙΚΑ,  ασφαλιστικά ταμεία, ΤΣΑΥ , κλπ κλπ. και βεβαίως, μη αποδίδοντας τον ΦΠΑ.
Μια κανονική φούσκα δηλαδή.
Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, που απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα της κουλτούρας της αρπαχτής.
Και δεν αναφέρομαι σε κάποιους περιθωριακούς, ή σε κάποιους γνωστούς στη πιάτσα για τις «γρηγοράδες» τους, και τις πέτσινες επιταγές τους.
Αναφέρομαι σε μεγαλοεκδότες (τρομάρα τους), σε μεγαλοκομμωτές, σε μεγαλομόδιστρους, σε καναλάρχες, σε φίρμες των κατασκευών, των αλυσίδων λιανικού εμπορίου, των ασφαλιστικών εταιριών, της οδικής βοήθειας, των χρυσών λαρυγγιών, κλπ. κλπ.
Αναφέρομαι σε ολόκληρο τον ιδιωτικό τομέα (και δεν μιλάω για τους υπαλλήλους).
Σε όλους αυτούς, που σημάδεψαν με την οικονομική τους παρουσία τις τελευταίες δεκαετίες της πλαστής ευμάρειας.
Πλαστής βέβαια για όλους εμάς τους υπόλοιπους, διότι αυτοί σίγουρα έστειλαν το κομπόδεμά τους στο εξωτερικό, για τα περαιτέρω…
Τέτοια δηλαδή επιχειρηματικότητα την κάνω και εγώ, ο άσχετος.
Αν είναι να μην πληρώνω φόρους και υποχρεώσεις….
Οι αποκαλύψεις, και οι συλλήψεις για χρέη προς το δημόσιο, έρχονται να επιβεβαιώσουν όλα αυτά που φώναζε τόσα χρόνια η ΕΟ 17Ν, περί της ΛΜΑΤ (λούμπεν μεγαλοαστικής τάξης), που ζει λάθρα εις βάρος μας.
Ανεμομαζώματα …  ανεμοσκορπίσματα.
Για αυτό, καλά θα κάνουμε όλοι, εμού συμπεριλαμβανομένου, να μαζευτούμε, και να περιορίσουμε τις αλληλοκατηγορίες, αφού τελικά ουδείς αναμάρτητος.
Και να ελπίζουμε πως μέσα από τα αποκαΐδια της κρίσης, ίσως τελικά να ξεπηδήσει μια νέα Ελλάδα, ως άλλος φοίνικας, και προς θεού όχι αυτός της Χρυσής Αυγής, που είναι ο μόνος σίγουρος αν συνεχίσουμε τον σημερινό κατήφορο της αλληλοφαγωμάρας.

Strange Attractor

ΥΓ- Θυμίζω και την περίπτωση της μεγαλύτερης σχεδόν ιδιωτικής πρωτοβουλίας της χώρας μας τα τελευταία χρόνια, δηλαδή το ιδιωτικό αεροδρόμιο των Αθηνών, που όπως αποκαλύπτεται ποτέ δεν πλήρωσε τους αναλογούντες φόρους προς το ελληνικό δημόσιο, την ίδια ώρα που κάθε τόσο βραβεύεται διεθνώς!!!!!


1 σχόλιο: