Ο Προκόπης ο δημοσιοσχεσίτης!

Αυτή η ιστορία με την εκλογή του νέου Πάπα, μου έφερε στο νου ένα παλιό καλό ανέκδοτο, που είχα ακούσει πριν από πολλά πολλά χρόνια.

Και επειδή είναι όντως  αστείο, το παραθέτω, όπως το θυμάμαι, για να το μάθουν και οι νεότεροι…

Ήταν λοιπόν κάποτε ένας Έλληνας μετανάστης που εργάζονταν σκληρά ως χειρώνακτας σε φάμπρικα της Γερμανίας.

Ο Προκόπης.

Ήρεμος, χαμηλών τόνων, ντροπαλός, περνούσε σχεδόν απαρατήρητος.

Φανταστείτε λοιπόν την έκπληξη που ένιωσε ο προϊστάμενός του, όταν μια μέρα επισκέφτηκε το εργοστάσιο ο σοβαρός και απρόσιτος Γερμανός υπουργός Βιομηχανίας, και ξαφνικά μόλις είδε τον Προκόπη στο βάθος έτρεξε να τον αγκαλιάσει.

Μάλιστα τον πήρε παράμερα για δέκα περίπου λεπτά, και οι δυο τους τα λέγανε γελώντας και αστειευόμενοι…

Την άλλη μέρα, ο προϊστάμενος ρώτησε τον Προκόπη από πού κι ως που γνώριζε τόσο καλά τον υπουργό.

-Μα είμαστε φίλοι από παλιά, όταν έκανε τουρισμό στο χωριό μου στην Θάσο, και του έφερνα φρέσκα καρπούζια!

Ο προϊστάμενος ηρέμησε, και σκέφτηκε πως είναι λογικό, και εν πάση περιπτώσει δεν είναι κάτι το σπουδαίο.

Μερικούς όμως μήνες αργότερα, έτυχε να επισκεφτεί το εργοστάσιο (που κατασκεύαζε, μεταξύ άλλων, και άρματα μάχης) ο στριφνός υπουργός Άμυνας της χώρας συνοδευόμενος από δυο ευθυτενείς στρατηγούς.

Ξαφνικά, μόλις ο υπουργός πήρε χαμπάρι τον Προκόπη, παράτησε τα πάντα και έτρεξε να τον αγκαλιάσει!

Το ίδιο και ο ένας από τους δυο στρατηγούς…

Την άλλη μέρα ο προϊστάμενος, που εν τω μεταξύ είχε ειδοποιήσει για το ζήτημα και τον γενικό διευθυντή της μονάδας, πήγε στον Προκόπη και απαίτησε να μάθει από πού γνώριζε τον υπουργό και τον στρατηγό.

-Όταν ήμουν φαντάρος, ο στρατηγός ήταν ακόμη υπολοχαγός, και σε μια άσκηση του ΝΑΤΟ ήμουν ο οδηγός του, και τα βράδια τον πήγαινα στα μπαράκια …. Έτσι γνωριστήκαμε.

-Και ο υπουργός;

-Ήταν πριν από 20 χρόνια με την γυναίκα του τουρίστες στο νησί μου, και μια φορά που έπαθε λάστιχο το νοικιασμένο μηχανάκι τους, και τους εξυπηρέτησα, από τότε γίναμε φίλοι, και ανταλλάσσουμε και κάρτες κάθε Χριστούγεννα…

Ο προϊστάμενος το δέχθηκε και πάλι, αν και ο διευθυντής παραξενεύτηκε ιδιαίτερα.

Για να μη τα πολυλογούμε, το ίδιο έγινε και μια ακόμη φορά όταν επισκέφτηκε, για να κάνει φωτογράφηση, το εργοστάσιο μια διάσημη μοντέλα της Γερμανίας, την οποία όμως ο Προκόπης είχε (λέει) «κανονίσει» όταν ήταν μια ακόμη νεαρή άσημη, τουρίστρια στην Σκιάθο.

Με αυτά και με αυτά οι δυο άνδρες ειδοποίησαν τον ιδιοκτήτη του εργοστασίου, ο οποίος ήρθε να γνωρίσει από κοντά τον Προκόπη.

Τον ρώτησε μάλιστα αν γνώριζε τον τάδε οικονομικό παράγοντα, και ο Προκόπης του είπε ναι, και του εξήγησε από πού και πως είναι φίλοι.

Φανερά εντυπωσιασμένος ο εργοστασιάρχης αποφάσισε να δοκιμάσει τις δημόσιες σχέσεις του Προκόπη, και του είπε αστειευόμενος: «Αύριο βράδυ θα βγει ο Πάπας να μιλήσει στο μπαλκόνι του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό… θάμαι κι εγώ εκεί στη πλατεία μέσα στο πλήθος. Ρε μπαγάσα, σου κάνω τα εισιτήρια και όλα τα έξοδα να έρθεις μαζί μου, κι αν τυχόν σε χαιρετήσει κι ο Πάπας, θα σου δώσω την κόρη μου γυναίκα, και θα σου γράψω και το εργοστάσιο…»

-Εντάξει, συμφώνησε ο μειλίχιος Προκόπης.

Την άλλη μέρα όμως δεν εμφανίστηκε στο αεροδρόμιο, οπότε και ο εργοστασιάρχης δεν ασχολήθηκε άλλο.

Το ίδιο βράδυ όμως, στην πλατεία του Βατικανού, που ήταν γεμάτη από χιλιάδες πιστούς που περίμεναν να δουν τον Πάπα στο μπαλκόνι, συνέβη κάτι το τρομερό.

Μόλις εμφανίστηκε ο Πάπας, και άρχισε να ευλογεί το πλήθος, αμέσως άρχισαν να ακούγονται φωνές, που διαμαρτύρονταν.

Κοιτάζοντας προς τα ψηλά ο εργοστασιάρχης, κόντεψε να πάθει συγκοπή.

Πάνω στο μπαλκόνι, δίπλα στον Πάπα ήταν ο… Προκόπης!

Και σαν να μην έφτανε αυτό, ξαφνικά όλοι οι πιστοί στο πλήθος άρχισαν να απορούν και να φωνάζουν:  «Καλά ρε παιδιά ο Προκόπης, αλλά εκείνος ο μακάκας με την κελεμπία που είναι δίπλα του, ποιος είναι»;

Για την παράθεση

Strange Attractor