Ποιος θα με αξιολογήσει άραγε;

Πριν από λίγο, κάποιος ανώνυμος αναγνώστης μας έστειλε  ένα σχόλιο για μια παλιά ανάρτηση του Ορθογράφου με τίτλο:  Δημοκρατία ή οικογενειοκρατία;

Επειδή μας εκφράζει, και επειδή ο αναγνώστης έχει αρκετό δίκιο, το  ανεβάζουμε σαν ανάρτηση…

Ζωοπανήγυρη…

Είναι πανεύκολη η συντήρηση του ακτιβιστικού μύθου.

Αρκούν λίγες λέξεις στις ψηφιακές πλατφόρμες, μπολιασμένες με προτροπές για την εκθρόνιση της καθεστηκυίας τάξης.

Ως γνωστό, στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις.

Εγκύπτω στις μεγαλόσχημες κορόνες· τροφή για συμμετοχή σε διδακτορικό με τις μνησίκακες λέξεις για κομπόδεμα.

Οι αλληλέγγυες λέξεις επαρκούν για να πειστεί το περιβάλλον σκυλολόι, περί του μικρόψυχου εφιάλτη του γράφοντος ευαισθητοποιημένου κόλακα.

Υποψιάζομαι ότι η προσπάθεια να πειστεί ο ίδιος για αυτά που γράφει και κοινοποιεί, υπερτερεί από την ουσία της υπόθεσης.

Το λογικό σφάλμα βασιλεύει καθώς ο στοχασμός αφορά ηθικά εγχειρίδια γραφικών χαρακτήρων.

Αφού κάποιος γράφει για το πόσο χειραφετημένος είναι, αυτό αρκεί για την κορδέλα του ήρωα.

Το συναίσθημα εξάλλου στις επάλξεις πρωτοστατεί.

Σαν τον Ναπολέοντα που εμφυσούσε στους επήλυδες στρατιώτες την ψευδαίσθηση της αθανασίας, κοιτάζοντας με έπαρση τις στέπες της Ρωσίας με ιλαρότητα.

 

Ιδού η λύση για τις εξαγωγές μας!

Για να μη λέει κανείς ότι συνεχώς γκρινιάζουμε, και ότι είμαστε όλο στείρα άρνηση χωρίς προτάσεις, που και που προσφέρουμε και κάποια καινοτόμο πρόταση για να διαψευσθούν οι οχτροί μας.

Περιδιαβαίνοντας λοιπόν στο διαδίκτυο, ανακάλυψα την λύση στο πρόβλημα της ύφεσής μας, η οποία θα μπορούσε να απαλυνθεί αν αυξάναμε τις εξαγωγές μας.

Και θα μου πείτε: Τι παράγουμε εκτός από μπάμιες και σταφίδες, ώστε να τονώσουμε τις εξαγωγές;

Σκουπίδια! Να τι…

Και δόξα τω Θεώ, μπόλικα.

Ακούει άραγε ο Μπουτάρης;

Μας διαβάζει ο Καμίνης;

Ο λατρεμένος «νυμφίος»!

Δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν μας δίνεται συχνά η ευκαιρία να ακούμε τον κ. Τσίπρα να χειρίζεται την αγγλική κοινή.

Πριν από περίπου ένα χρόνο, είχε πει σε τηλεοπτική του συνέντευξη εκείνο το περίφημο: «Γουίλ γκόου νταϊρέκτλι του δε χελ», αναφερόμενος στην Ελλάδα σε περίπτωση που δεν αναλάβει αυτός να την οδηγήσει στη μαγική ακρογιαλιά του «παραντάιζ». 

Προ ημερών στη Λισσαβώνα, ευτυχώς, καθησύχασε το παγκόσμιο κοινό υποσχόμενος ότι σε έναν ακριβώς χρόνο από σήμερα: «Δε πιπλ εντ Σίριζα γουίλ μπι ιν πάουερ εντ Γκρις γουίλ μπι τρόικα φρι».

Προς το παρόν «Αϊ καντ γκετ νο σατισφάξιον», που λέγαμε στα νιάτα μας…

Περί κινήτρων, και …. σερβιτόρων!

Πολλές φορές συνηθίζουμε να κοροϊδεύουμε τους «κουτόφραγκους» και τα «αμερικανάκια», αφού εμείς είμαστε οι «μάγκες» του πλανήτη, καθότι Έλληνες, και όταν δημιουργούσαμε θαύματα και χτίζαμε Παρθενώνες,  αυτοί έτρωγαν βελανίδια, μπλα μπλα μπλα…

Ναι αλλά αυτοί, εκτός του ότι «ανακάλυψαν» (κλέβοντας την οι πονηροί από τους Κινέζους) την πυρίτιδα, αλλά και την Αμερική…. έχουν ένα πολύ πιο λειτουργικό δημόσιο, αλλά και έναν πολύ πιο παραγωγικό ιδιωτικό τομέα από εμάς, και αυτά πρέπει να τα λέμε.

Το λεξικό της αποβλάκωσης.

Κάθε φορά που ανοίγουμε την τηλεόραση  ή διαβάζουμε ένα περιοδικό καθόμαστε πάλι στα θρανία και μαθαίνουμε τι είναι της μόδας, τι είναι υγιεινό, τι πρέπει να τρώμε και τι πρέπει να αποφεύγουμε. 

Πολλοί θα σκεφτούν ότι “αποκλείεται τα Μ.Μ.Ε να μου επιβάλλουν τι  να φάω, δεν είμαι κανένας χαζός”.

Θα διαφωνήσω μαζί τους.

Όλοι οι άνθρωποι – ακόμα και οι πιο έξυπνοι – είναι επιρρεπείς στο λάθος και να στο δέχονται πληροφορίες χωρίς να  τις αμφισβητούν.

Από την στιγμή που αντιληφθούμε ότι είμαστε ανοιχτοί στο λάθος, αποκτούμε πραγματικό έλεγχο της σκέψης μας.

Οι διαφημίσεις, γκρίζες και προφανείς είναι κλειδί για τα κέρδη των Μ.Μ.Ε. Σε όσο περισσότερο  διαφημιστικό υλικό εκτεθούμε, τόσο εκτενέστερη η πλύση εγκεφάλου και τόσο καλύτεροι καταναλωτές θα γίνουμε.

Στην πορεία  της αποβλάκωσης μας μαθαίνουμε καινούριες λέξεις και εκφράσεις οι οποίες μας παρουσιάζονται σαν κοινώς αποδεκτές αλήθειες.

Η αρθρογράφος Όλγα Σελλά περιγράφει αυτήν την κατάσταση πολύ εύστοχα: Η ξύλινη γλώσσα είναι δίπλα μας κάθε στιγμή, είναι εργαλείο έκφρασης όλων των κοινωνικών ομάδων, είναι τρόπος μη σκέψης πολλών ανθρώπων

Σε αυτό το άρθρο θα απομακρυνθούμε από την αφασία των διαφημίσεων, θα μείνουμε στην ουσία και στις αποδείξεις  για την χρήση λέξεων που τις ακούμε συχνά αλλά δεν καταλαβαίνουμε αν έχουν νόημα.

Ο κούκος και η άνοιξη…

Δεν λέω, αξιέπαινη η προσπάθεια του πρωθυπουργού να πείσει μερικούς από τους μεγάλους επιχειρηματίες να βάλουν πλάτη στην αύξηση κεφαλαίου της Εθνικής Τράπεζας ώστε να έχει ελπίδες να παραμείνει σε ελληνικά χέρια.
Αξιοσημείωτη και αυτή τού να μεταδώσει ένα μήνυμα πως αρχίζουν και πάλι τα μεγάλα έργα (άσχετα αν η εκκίνηση θα πάρει ακόμα μερικούς μήνες και αφού πρώτα πάρει την έγκριση της Βουλής), τα οποία θα δημιουργήσουν αρκετές θέσεις εργασίας.

Σημειολογική επίσης η τελευταία παρέμβασή του με νότες αισιοδοξίας πως η κατάσταση γυρίζει και ότι τα δύσκολα πέρασαν…

Όταν ο Βενιζέλος έβγαζε λάδι τον Άκη, και τον Γιάννο...

Έτος 2005.

Εφτά χρόνια πριν συλληφθεί ο Άκης Τσοχατζόπουλος και οχτώ χρόνια πριν ξεκινήσει η δίκη του, πολύ πριν δηλαδή κύκλοι του κόμματος Βενιζέλου ή του (πρώην) ΠΑΣΟΚ αρχίσουν να διακινούν δεξιά κι αριστερά ότι ο πρώην υπουργός και άλλοτε πανίσχυρος υποψήφιος για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ είναι «ντροπή για την παράταξη», υποστηρίζοντας ότι βλέπουν τη δίκη του σαν κάθαρση και αναγκάζοντας τον να ισχυρίζεται ότι αντιμετωπίζεται ως εξιλαστήριο θύμα, ακόμη και από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, ο σημερινός πρόεδρος του κόμματος που συμμετέχει στην τρικομματική συγκυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά υποστήριζε με πάθος τον Άκη Τσοχατζόπουλο και τον Γιάννο Παπαντωνίου στην προανακριτική επιτροπή της βουλής για τα εξοπλιστικά προγράμματα.

Ήταν η περίοδος που βρισκόταν βρισκόταν σε εξέλιξη η εξεταστική επιτροπή για τα ΤΟΡ Μ1.

Υπερασπιστές του Ακη Τσοχατζόπουλου, αλλά και του Γιάννου Παπαντωνίου ήταν οι τότε βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και συνταγματολόγοι κύριοι Ευάγγελος Βενιζέλος και Ανδρέας Λοβέρδος.

Disintegration...

Disintegration, by The Cure!

Ξηλώστε το Υπουργείο Υγείας ΧΘΕΣ!

Εδώ και τρία περίπου χρόνια που αρθρογραφώ και σχολιάζω τακτικά στο διαδίκτυο υπήρξα βουδιστικά ήρεμος και πράος. Πάντα πήγαινα βάσει λογικής και αίσθησης συγκατάβασης, βάσει ενός επίπονου, αλλά αναγκαίου, ρεαλισμού.

Πλέον όμως υπάρχει ένα θέμα το οποίο μου έχει ξυπνήσει τα χειρότερα ένστικτα και συναισθήματα απαξίωσης και απογοήτευσης. Και αυτό είναι ο εμπαιγμός των ιατρών, ειδικά εδώ στη Θεσσαλονίκη.

«Με εντολή Σαμαρά»…

Μετά και το ανέλπιστο (ή όχι;;;) 168 του περιβόητου πολυνομοσχεδίου και με αφορμή την επιθετική άνοιξη  που ήρθε στην Ελλάδα μας, πρέπει κάπου εδώ να βάλουμε ένα ορόσημο.

Ένα ορόσημο ΤΕΛΟΥΣ μίας εποχής.

Που όμως θα συμβολίζει το ορόσημο μίας νέας ΑΡΧΗΣ.

Το ξέρω ότι γράφω κλασσικές κοινοτυπίες προλόγου...

Σαν τις εκθέσεις που μάθαμε να στήνουμε στο Λύκειο.

Πρόλογος - Κυρίως Θέμα - Επίλογος/Συμπεράσματα.

Αλλά αισθάνομαι ότι ακόμη και τώρα, μετά από ένα χρόνο διακυβέρνησης από τον Αντώνη Σαμαρά, είμαι στον Πρόλογο.

Στον Πρόλογο όχι με την έννοια του «τρώω Πρόλογο», αλλά με την έννοια του ότι αναμένω με την καταγραφή της υπάρχουσας κατάστασης, να μπούμε στο Κυρίως Θέμα: την Δράση!

Και η Δράση για μένα πλέον δεν είναι ούτε οι νέοι φόροι, ούτε οι κατώτατοι μισθοί, ούτε οι μειώσεις συντάξεων, ούτε οι περικοπές στα μισθολόγια…

Κάτω απ’ το χαλί….

Την κοινωνία μας την ξεχαρβαλώνουμε χρόνια.

Το μηδενιστικό σκουπιδαριό, η αρχή της ήσσονος προσπάθειας, η χαοτική ισοπέδωση αντικατέστησαν την ελληνοπρέπεια, την επιδίωξη της αριστείας, την πειθαρχία.

Με αφορμή την εμπειρία από άλλη μια δικαστική υπόθεση, δεν έχει σημασία ποια, με κατηγορουμένους κυρίως στη μετεφηβική ηλικία, θα σας το πω ωμά: Το χασίς και η πρέζα σέρνονται πια στους τοίχους σαν τις κατσαρίδες, τρυπώνουν παντού σαν αρουραίοι και μολύνουν τα πάντα.

Στην «αγνή ελληνική επαρχία» σαρώνει η υποκουλτούρα του μπάφου και των πλέον σκληρών, το ίδιο όπως και στις συνοικίες των άστεων.

Η δική μας μαφία!

Στην Ελλάδα δεν υπάρχει οργανωμένο έγκλημα.

Κάτι πιστολέρο τραπεζών, κάποια εγκληματικά στοιχεία που εξαρθρώνονται τσακ μπαμ και κάτι μεμονωμένες περιπτώσεις… 

Δεν υπάρχει κάτι περισσότερο από συμμορίες, που δεν έχουν ούτε οργανωτική δομή, ούτε ιεραρχία, ούτε καν ιδεολογία πχ της ομερτά (της ιερής σιωπής μεταξύ μελών). 

Η μαφία στην Ιταλία είναι δομημένη όπως οι παλιές φατρίες στην αρχαία Ρώμη. Στην Αμερική, στην Αφρική κι αλλού, απο τις συμμορίες των νεαρών στους δρόμους του Λος Άντζελες μέχρι τους ένοπλους σύγχρονους πειρατές στη Σομαλία, τα χαρακτηριστικά του οργανωμένου εγκλήματος προϋποθέτουν ιδεολογικό υπόβαθρο και δομή λειτουργίας.

Περί υπουργών…

Είναι γνωστό ότι υπουργοί σε αυτή τη χώρα έχουν γίνει μέχρι και σύζυγοι γυναικών που φλέρταραν πρωθυπουργοί. Και δεν ήταν και οι χειρότερες περιπτώσεις.

Γιατί υπήρξαν και υπουργοί που χρίστηκαν υπουργοί επειδή είχαν τα λεφτά να κάνουν ακριβά δώρα σε συζύγους πρωθυπουργών. 

Σας μπερδεύω;

Ξανασκεφθείτε το και θα συμφωνήσετε μαζί μου.

Ανάμεσα στον έρωτα και το χρήμα, καλύτερο είναι να σε παρασύρει ο έρωτας.

Εκτός αν ξαφνιαστήκατε επειδή πιστεύετε πως κυβερνητικά πόστα σε αυτή τη χώρα αναλαμβάνουν οι καλύτεροι βουλευτές-οι καλύτεροι πολιτικοί.

Λάθος…

Έρχεται η ώρα του … Παπαμιμίκου!

Η νίκη της ΟΝΝΕΔ – και πιο συγκεκριμένα της ΔΑΠ Νου Δου Φου Κου [sic] – στις πρόσφατες φοιτητικές εκλογές δεν άφησε ασυγκίνητο κανέναν.

Πολλοί έμειναν ακόμα και άυπνοι αναμένοντας τα οριστικά αποτελέσματα.

Έκδηλη η αγωνία.

Όταν, όμως, η νίκη επισημοποιήθηκε, οι καρδιές όλων πήγαν στη θέση τους.

Το βαρυσήμαντο αυτό γεγονός έφερε ευεργετικό άνεμο στα πανιά της χώρας, γεμίζοντας τους περισσότερους Έλληνες με πρωτόγνωρη αισιοδοξία.

Μέσα σ’ όλα τούτα τα ευοίωνα (πόσο τα έχουμε ανάγκη αυτές τις κρίσιμες ώρες…), μια (επιπλέον) αναπάντεχα θετική εντύπωση δημιούργησε η ελπιδοφόρα παρουσία ενός πολιτικοποιημένου νέου, με δυνατό πολιτικό στίγμα: Ανδρέας Παπαμιμίκος το όνομά του.

Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ η ιδιότητά του.

Μιλάμε για έναν εξαίρετο νέο – τι νέο δηλαδή, άνδρα κανονικό!

Διόλου αστείο το θέαμα ενός κοντόχοντρου νέου να αποφαίνεται, σοβαροφανώς, περί τα πολιτικά – φορώντας και σακάκι…

Εμπρός για ένα νέο δημόσιο…

Με καθυστέρηση τριών ετών, το πολιτικό σύστημα που κυβερνά τη χώρα από τη μεταπολίτευση ως σήμερα και είναι υπεύθυνο για το τερατούργημα που έχει δημιουργήσει στον δημόσιο τομέα, αποφάσισε να βάλει τάξη ακολουθώντας ορθόδοξη διαδικασία.

Προτού δηλαδή κάνει απολύσεις για να μειωθεί ο δημόσιος τομέας, να ορίσει τις δομές του και το οργανόγραμμα που θα χρειαστεί να στελεχώσουν οι δημόσιοι υπάλληλοι.

Χρειάστηκαν ασφυκτικές πιέσεις της τρόικας, απειλές για διακοπή της χρηματοδότησης της χώρας και έξοδο από το ευρώ, κατάρρευση της οικονομίας, για να μπορέσουν τα πολιτικά κόμματα να τα βάλουν με την εκλογική τους πελατεία.

Τι ακριβώς δεν καταλαβαίνουν κάποιοι, και κάνουν τους Κινέζους;;

Δεν ξέρω πόσοι κατάλαβαν ακριβώς τι παίχτηκε - και ελπίζω να μην χάθηκε οριστικά - πριν δυο μέρες με την απόσυρση της ρύθμισης Μανιτάκη για τους συμβασιούχους.

Οι συμβασιούχοι και η περιπέτεια τους βρίσκονται στην καρδιά του πελατειακού κράτους.

Όλα τα κόμματα έχουν ευθύνη για αυτήν την κατάσταση.

Κυρίως τα κόμματα που άσκησαν την κεντρική εξουσία, αλλά και τα άλλα γιατί άσκησαν την τοπική. 

Και το πρόβλημα των συμβασιούχων στην Τοπική αυτοδιοίκηση είναι μείζον όπως φαίνεται και από τις κινητοποιήσεις της ΠΟΕΟΤΑ για να μην αλλάξει τίποτε στο φαύλο αυτό καθεστώς.

Fear of Drowning...

British Sea Power... "Fear of Drowning".

Ποιος θα κρίνει τους κριτές;

Εδώ και ένα περίπου μήνα, η κυβέρνηση αποφάσισε (και καλά έκανε) 

να βάλει φρένο στην ατιμωρησία και στην ασυδοσία που επικρατεί στο δημόσιο, αρχής γενομένης από τους λεγόμενους «επίορκους», και στη συνέχεια τους «κοπανατζήδες».

Καιρός ήταν, και πρώτος εγώ συμφωνώ.

Άσχετα αν όλα αυτά ξεκίνησαν εξαιτίας της εμμονής της τρόικας να μειωθεί ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων.

Ίσως μέσα από την κρίση βγουν κάποια καλά,  οπότε το σπάσιμο του αποστήματος των ανεπαρκών και ακατάλληλων υπαλλήλων ίσως βοηθήσει γενικότερα την χώρα.

 Αλλά… υπάρχουν πολλά αλλά.

Ο τρόπος που επελέγη προκειμένου να ανευρεθούν οι «κοπανατζήδες»και να συμπληρωθούν οι αριθμοί των προς απόλυση είναι λάθος, κυρίως διότι γίνεται επέλαση επί δικαίων και αδίκων, με εφόδους των «αδιάφθορων» του ΣΕΕΔΔ σε υπηρεσίες, που όμως καμία σχέση δεν έχει η μία με την άλλη.

Ούτε προς το αντικείμενο, ούτε προς το ανθρώπινο δυναμικό τους.

Κελεπούρια από το πουθενά

Θα σας πω μια μικρή ιστορία που έμαθα πριν λίγες μέρες. Ιδιότητες και νούμερα θα αλλάξουν ελαφρώς για να μη θιχτεί κάποιος εμπλεκόμενος.

Συναντάται αιρετός κρατικός προϊστάμενος και το επιτελείο του με συνδικαλιστές υπηρεσίας που υπάγεται στη διοίκησή του. Όλα κυλούν όμορφα κι ωραία, και από τις δυο πλευρές δείχνει να υπάρχει συνεννόηση (λόγω του χαρακτήρα του πολιτικού ανδρός, όπως παραδέχτηκε αλλοϊδεάτης του συνδικαλιστής), μέχρι που φτάνουν σε ένα δόκιμο και δίκαιο ζήτημα.

Η νέα μόδα: Το κυνήγι των Δημοσίων Υπαλλήλων

Κοντεύει να γίνει μόδα.

Όπως κάποτε τα τεριλέν παντελόνια καμπάνα ή οι γελοίες ινδικές φουστάνες που φορούσαν απαραιτήτως οι προοδευτικές γκόμενες.

Κάθε νεοφιλελεύθερος χλέμπουρας, που συνήθως επί τρεις γενιές ραχατεύει σε βάρος του Πρυτανείου, θέλει κι ένα κεφάλι δημοσίου υπαλλήλου.

Μόνο κυνήγι σαν της αλεπούς δεν έχουν προτείνει μερικοί, λάβροι κι αγανακτισμένοι, χτυπώντας το καθεστωτικό  Montblanc τους πάνω στα χαρτάκια τους στα δελτία. Ν’ αμολάμε τον δημόσιο υπάλληλο στα χωράφια και να τον κυνηγάμε με άλογα και σκυλιά ντυμένοι με κόκκινα σακάκια.

Κρίση ξεκρίση… η βλακωδία παραμένει!

Ανέκαθεν στη χώρα μας η σαχλαμάρα πήγαινε σύννεφο.

Είτε ζούσαμε φτωχικά, είτε μαλώναμε για το ποιος θα πρωτοαγοράσει το μεγαλύτερο Κοχίμπα.

Και εκτός από τις πίστες των σκυλάδικων που κρίση ξεκρίση, συνεχίζουν να πνίγονται στα … κοτσάνια, ένα ακόμη νεοελληνικό φρούτο που επιμένει στις μέρες μας είναι αυτό με τους έχοντες και κατέχοντες το «κληρονομικό χάρισμα»!

Δεν πάνε πολλά χρόνια από τότε που οι εφημερίδες, και τα κανάλια ήταν γεμάτα από διαφημίσεις αστρολόγων, καφετζούδων, και λοιπών χαρισματικών (συνήθως δήθεν εξ Αιγύπτου), πολλοί εκ των οποίων πρόβαλλαν και τα «πανεπιστημιακά» τους πτυχία  στην αστρολογία, άσχετα αν κανένα αναγνωρισμένο πανεπιστήμιο στον κόσμο δεν θεωρεί την αστρολογία επιστήμη, πόσο δε μάλλον την διδάσκει…

Το DNA της… μοίρας μας.

Την περασμένη Πέμπτη 25 Απριλίου συμπληρώθηκαν εξήντα χρόνια από την ανακάλυψη του Δεσοξυριβοζονουκλεϊνικού οξέως, ελληνιστί DNA.

Υποθέτω ότι οι δύο επιστήμονες, ο Γουότσον και ο Κρικ, που βρήκαν τον «διπλό έλικα», δεν θα είχαν ποτέ φανταστεί την ευρεία χρήση της ανακάλυψής τους στην αυτοσυνειδησία των Ελλήνων. 

Μπορεί να υποψιάζονταν τις επιστημονικές του χρήσεις, όπως την ταυτοποίηση της πατρότητας, όμως το θεωρώ απίθανο να τους πέρασαν απ’ το μυαλό οι ψυχοθεραπευτικές του ιδιότητες.

Ίσως γιατί υπολόγισαν χωρίς τη δυνατότητα αφομοίωσης των επιστημονικών ανακαλύψεων από τον μικρό αλλά πανάρχαιο λαό που θάλλει στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου….

Είναι στο DNA των Ελλήνων να τερματίζουν πρώτοι σε δρόμους ταχύτητας;

Κι όταν δεν τερματίζουν πρώτοι, αλλά τελευταίοι, αυτό σημαίνει ότι, φύσει απείθαρχοι, παραβιάζουν τις γενετικές του εντολές;

Είναι στο DNA των Ελλήνων να είναι αντιρατσιστές, όπως δήλωσε πρόσφατα ο κ. Σαμαράς;

Ελληνικό επιχειρείν και άλλα ανέκδοτα…

Δυστυχώς το να επιχειρείς στην Ελλάδα είναι σαν αποτυχημένο ανέκδοτο. Ανυπομονείς να φτάσει στο τέλος του, και όταν φτάσει είναι αναντίστοιχο με τις προσδοκίες του ξεκινήματος.

Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει ιστορίες καθημερινής τρέλας, για όποιον υπέπεσε στο ατόπημα να προσπαθήσει να βιοπορίσει ως μη-υπάλληλος του ελληνικού κράτους; Από πού να ξεκινήσω;

Παξιμαδάκια με γλυκάνισο.

Μπαίνουμε αισίως στη Μεγάλη Εβδομάδα και είμαι σίγουρη ότι περιμένετε να διαβάσετε συνταγές για κουλουράκια, τσουρέκια, τσουρεκάκια και άλλα συνηθισμένα και βαρετά.

Να σας πω κάτι; Τέτοιες συνταγές θα βρείτε πάρα πολλές, σχεδόν παντού.

Στο ίντερνετ, σε περιοδικά, σε εφημερίδες (αν αγοράζετε ακόμα), σε παλιά βιβλία, που για να τα ανοίξουμε πια χρειάζεται να τα προσεγγίσουμε με το φτερό, το ξεσκονόπανο και φορώντας χειρουργική μάσκα.

Atomic Lust!

Super Furry Animals....

Ο μπουμπούκος, ο αεροψεκασμένος, και τα βαμμένα μαλλιά…

Το ότι βουλευτές – και μάλιστα λεβέντες, Έλληνες – θα αντάλλασαν δημοσίως κατηγορίες, αλλά και μηνύσεις και αγωγές, περί βαμμένων μαλλιών, κάποια εποχή θα εξέπληττε.

Πολλοί θα μιλούσαν για κατρακύλα· άλλοι για εκφυλισμό·  αρκετοί για κατάντια. Σήμερα η κατάσταση αυτή, ευτυχώς, σχεδόν ουδένα εκπλήσσει· ούτε και δυσαρεστεί πραγματικά.

Αντίθετα, φέρνει πνοή αναζωογονητική, αφού δείχνει ότι, επιτέλους, η αντιπροσώπευση έφτασε στον κολοφώνα της· η δημοκρατία στο απόγειό της.

Τέρμα η διγλωσσία.

Οι πολιτικοί μιλούν δημοσίως για ό,τι ακριβώς συζητούμε, κάνοντας την πλάκα μας, στα καφενεία, στις ταβέρνες, στα κουρεία και στα λουτρά.

Δημόσιος και ιδιωτικός λόγος ένα και το αυτό.

Πόσο μεγαλύτερη διαφάνεια, πόσο περισσότερη δημοκρατία να ζητήσει κανείς…

Μυστήριο στο Μανχάταν!

Μια περίεργη ιστορία εκτυλίσσεται αυτές τις μέρες στη Νέα Υόρκη, και έχει να κάνει με την ακόμη πιο περίεργη επίθεση της 9/11 πριν από 11 ολόκληρα χρόνια.

Στο κάτω Μανχάταν ανακαλύφθηκαν συντρίμμια από αεροσκάφος, που μάλλον ανήκουν σε ένα από εκείνα με τα οποία πραγματοποιήθηκε η επίθεση στους Δίδυμους Πύργους.

Ο Σαμαράς δεν είναι τυχαίος!

Στις πολιτικές εξελίξεις, σχεδόν όλοι υποτιμούν τον πραγματικό πρωταγωνιστή των καιρών, τον Αντώνη Σαμαρά. Στις αναλύσεις μιλούν και πάλι για πρόωρες εκλογές, για πτώση της κυβέρνησης λόγω των μνημονίων κ.α.

Όμως δεν φαίνεται να έχουν αντιληφθεί ότι ο κ. Σαμαράς είναι διαφορετικής κόπιας πολιτικός.

Και ελέγχει μοναδικά την κατάσταση.

Δεν κινδυνεύει από κανέναν και από τίποτε. 

Δείτε την πορεία του Αντώνη Σαμαρά.

Νεότατος, γίνεται υπουργός Εξωτερικών από τον κ. Μητσοτάκη.

Διαμορφώνει την εξωτερική πολιτική στο Σκοπιανό και αιφνιδιάζει τους πάντες εγκαταλείποντας τη ΝΔ.

Ιδρύει την "Πολιτική Άνοιξη" και ρίχνει την κυβέρνηση Μητσοτάκη..!

Επιβάλλει ως νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Κωστή Στεφανόπουλο.

Λίγο μετά όμως το κόμμα του θα συρρικνωθεί και θα σβήσει.

Λίγη γκρίνια, για να μη ξεχνιόμαστε…

Ειλικρινά δεν ξέρω ποιοι είναι οι αρμόδιοι και υπεύθυνοι, αφού μέσα στον γενικότερο λαβύρινθο του δημοσίου, και της (δήθεν) αποκεντρωμένης αυτοδιοίκησης, οι διάφορες αρμοδιότητες  είναι διαμοιρασμένες, και συχνά αλληλοκαλύπτονται, με αποτέλεσμα η μια υπηρεσία να ρίχνει την ευθύνη στην άλλη, και τελικά να μη γίνεται τίποτα.

Για αυτό θα απευθύνω τη γκρίνια μου σε όλους ανεξαιρέτως τους «αρμόδιους» της Θεσσαλονίκης, ήτοι τον υπουργό Μακεδονίας Θράκης κ. Καράογλου, τον περιφερειάρχη Απόστολο Τζιτζικώστα, αλλά και τον μπον βιβέρ δήμαρχο μας  κ. Μπουτάρη.

Συνέντευξη Νανόπουλου!

Ο Isaac Asimov έγραψε ότι «το πιο θλιβερό στη ζωή είναι ότι η επιστήμη συγκεντρώνει γνώση πολύ πιο γρήγορα από ό,τι η κοινωνία αποκτά σοφία».

Είναι πολύ σωστή  αυτή η άποψη και μας απασχολεί όλους.

Ισχύει εξάλλου και αυτό που έγραψε ο T.S. Eliot: «η γνώση χάθηκε στην πληροφορία και η σοφία χάθηκε στη γνώση».

Τα πράγματα τρέχουν τόσο πολύ στις επιστήμες που δεν προλαβαίνουν οι επιστήμονες να τα περάσουν στον κόσμο.

Πιστεύω πράγματι ότι τα τελευταία χρόνια ο κόσμος αισθάνεται χαμένος με την ταχύτητα που τρέχουν οι επιστήμες.

Το εμπόριο της ελπίδας…

Τα λίγα γνωστά δικηγορικά γραφεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, οι εργατολόγοι, που αναλαμβάνουν ομαδικές υποθέσεις συμβασιούχων κατά του ελληνικού Δημοσίου, σίγουρα δεν είναι αυτοί που γέννησαν το πρόβλημα της επιστροφής συμβασιούχων δυνάμει προσωρινών διαταγών.

Δεν το δημιούργησαν αυτοί, αλλά το εκμεταλλεύτηκαν για λογαριασμό των γραφείων τους και των πελατών τους.

Τιμές αρχηγού κράτους στον αρχηγό του Σύμπαντος;

Πλησιάζει η Μεγάλη Εβδομάδα του ορθόδοξου Πάσχα και μαζί της η πλέον γκροτέσκα και δηλωτική του αδιεξόδου της κοινωνίας μας τελετή, η υποδοχή του «Αγίου Φωτός» στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» με τιμές αρχηγού κράτους.

Θυμάμαι την πρώτη φορά που είδα το πράγμα σε τηλεοπτικό ρεπορτάζ.

Έγειρα το κεφάλι και το χάζευα σαν την πιο απίθανη παλαβομάρα.

Το κόκκινο χαλί, το άγημα, την μπάντα, ένα δεσπότη, έναν αρχιμανδρίτη, τους άλλους ιερωμένους, τον υπουργό ή τον υφυπουργό, βουλευτές εκπροσώπους κομμάτων, τους υπόλοιπους συνοδούς της ειδικής πτήσης προς και από τα Ιεροσόλυμα, τη… νεοελληνικότατη –ούτως ειπείν– κουστωδία και πομπή.

Τραγούδια της Ηπείρου!

Ο μεγαλύτερος ποιητής μας, ο λαός, η αστείρευτη δροσοπηγή της αιώνιας και ανώνυμης ελληνικής ψυχής μιλάει αυθόρμητα και ανεπιτήδευτα στις καρδιές των ανθρώπων με το αληθινό βίωμα και τη γνήσια συγκίνηση.

Από τα αθάνατα Ομηρικά έπη μέχρι σήμερα όλοι σχεδόν οι αληθινοί ποιητές διαποτίστηκαν από το αθάνατο νέκταρ του δημοτικού μας τραγουδιού, γλύκαναν τον πόνο τους και τον καημό τους μέσα σ’ αυτή την ψυχόρμητη και πάναγνη των γνήσιων ελληνικών αισθημάτων, ιδεών και αξιών.

Η λαϊκή μούσα δεν άφησε αμνημόνευτη τη δράση των επαναστατών του 1854.

Ο σπουδαίος μελετητής και τραγουδιστής της θεσπρωτικής γης, αείμνηστος Σπύρος Μουσελίμης γράφει σχετικά:

«Τρεις περδικούλες κάθουνταν / Ψηλά στον Αϊ-Δονάτο. / Η μια τηράει το φλάμπουρο / κι η άλλη προς την Πάργα / κι η τρίτη η καλύτερη / μοιρολογάει και λέει: / Χαρείτε χτίρια του Σουλιού / πηγάδια μου γεμάτα. / Εσύ Γρίβα τα Γιάννινα / Και Κάσκαρη τοΛούρο / Και συ Νικόλα Ζέρβα μου / Την Τσαμουριά να πάρης / Το κάστρο της Παραμυθιάς / κι όλα τα τουρκοχώρια».

Κι εγώ σαν πόλη....

Χάρις Αλεξίου! Σε ένα από τα αγαπημένα κομμάτια του Strange.

Τριψήφιο δεν έχετε;

Ή αλλιώς «Όλα εγώ πια;;;»...

Διάβασα  τα παραπολιτικά αλλά άκρως πολιτικά σχόλια - πληροφορίες από το Υπουργικό Συμβούλιο της 26ης Απριλίου... 40 λεπτά της ώρας, ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς να  απαιτεί συνεννόηση μεταξύ των Υπουργών της τρικομματικής και φυσικά Έργο...

Του κάκου ματαιοπονεί ο Αντώνης Σαμαράς...

Έχω την αίσθηση ότι όλα αυτά τα έχει πει άπειρες φορές.

Ότι τους έχει πιάσει όλους έναν - έναν και τους έχει εξηγήσει ότι δεν πάνε καλά.

Ότι δεν έχουν καταλάβει την κρισιμότητα της κατάστασης όταν όλοι αυτοί οι Υποουργοί κάθονται και κυριολεκτικά παπαρολογούν χωρίς να έχουν δείξει ένα ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ και συγκεκριμένο έργο, είτε όντες χαμένοι μέσα στην απίστευτη ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ τους και το ΑΓΧΟΣ της επανεκλογής τους, (αυτοί που είναι βουλευτές και θέλουν να είναι και την επόμενη φορά βουλευτές), είτε ΔΕΜΕΝΟΙ από τον απίστευτο κομπλεξισμό της Γενιάς του Πολυτεχνείου όπου σε κάθε βήμα μεταρρύθμισης πρέπει να δείχνουν εκεί, με πείσμα, ότι δικαίως κρατούν τα πιστοποιητικά της «δημοκρατικής αριστερής νομιμοφροσύνης», πιστοποιητικά τόσο πια πασέ, σε έναν κόσμο που αλλάζει και προχωρά μπροστά με άλλα πρότυπα, ΚΑΛΩΣ Ή ΚΑΚΩΣ!

Ήταν καλύτερα επί χούντας;

Η επταετία δεν έχει αποτελέσει αντικείμενο επιστημονικής έρευνας από τους ιστορικούς, τους κοινωνιολόγους και τους πολιτικούς επιστήμονες.

Η ιστορία της είναι κυρίως αναπαραγωγή στερεοτύπων (για τους Αμερικανούς, το ΝΑΤΟ, το παλάτι, την αποστασία κ.λπ.).

Εκείνο που έχει αγνοηθεί συστηματικά είναι οι κοινωνικές διεργασίες πριν και κατά τη διάρκεια της δικτατορίας.

Κυρίως το κατά πόσο η δικτατορία ως ιστορικό σημείο ασυνέχειας (singularity) ανέκοψε κοινωνικές δυναμικές με θετικό πρόσημο και τις έστρεψε σε αρνητική κατεύθυνση.

Εγγράφοντας με αυτόν τον τρόπο στρεβλές αρχικές συνθήκες στο εγχείρημα της μεταπολίτευσης.

Θα σου κάνω μια πρόταση, που δεν μπορείς να αρνηθείς….

Ή αλλιώς: Θέλεις τουρίστες; Πρέπει να μου τα ακουμπήσεις… χοντρά!

Την ιρλανδική αεροπορική εταιρία χαμηλού κόστους την γνωρίζουν πλέον σχεδόν όλοι οι Έλληνες.

Είναι η εταιρία που σε πάει και σε φέρνει στο εξωτερικό με πάμφθηνα εισιτήρια των €20-€50.

Το ότι στη συνέχεια σε χρεώνει μέχρι και το ποτήρι το νερό, το γνωρίζουν μόνο όσοι έχουν ήδη ταξιδέψει με αυτήν…

Όπως επίσης την γνωρίζουν πολύ καλά όσοι υπάλληλοι αεροδρομίων ασχολούνται με τα (εκ των υστέρων) παράπονα και τις καταγγελίες των επιβατών!

Η τακτική της εν λόγω εταιρίας είναι γνωστή εδώ και χρόνια στην τοπική τουριστική αγορά.

Επιλέγει ένα (συνήθως περιφερειακό) αεροδρόμιο, και απαιτεί από τους τοπικούς φορείς ένα ποσό, συν χίλια δυο άλλα πράγματα, προκειμένου να ξεκινήσει σειρά πτήσεων, υποσχόμενη να φέρει εκατομμύρια επιβατών.

Στις χώρες όπου τα αεροδρόμια είναι ιδιωτικά, την απαίτηση αυτή την υποβάλλει στην εταιρία διαχείρισής τους.

Συμβουλές προς κυνόφιλους!

Αρκετοί ιδιοκτήτες ζώων περιμένουν από τα ζώα να καταλάβουν, χωρίς να τους έχουν αφιερώσει τον απαραίτητο χρόνο και τρόπο για την εκπαίδευσή τους.

Αν πεις σε ένα τέτοιο άνθρωπο πώς κάποιος μιλάει στο σκύλο του, θα γελάσουν.

Αυτοί όμως του δίνουν εντολές που δεν έχει ξανακούσει και περιμένουν ανταπόκριση.

Αυτή είναι χαρακτηριστική περίπτωση ανθρώπινου εγωισμού και παραλογισμού, καθώς τα ζώα δεν έχουν τη φυσική νοημοσύνη και γλώσσα να καταλάβουν τον άνθρωπο με αυτή τη διαδικασία.

Αυτό σημαίνει ότι το κατοικίδιο θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να λάβει την απαραίτητη εκπαίδευση, ώστε να είναι άνθρωποι και ζώα ευτυχισμένοι. Επιπλέον, τα λάθη των ανθρώπων στα ζώα, γυρνούν τις περισσότερες φορές «μπούμερανγκ».

Ο Τσολάκογλου και η … Παναχαϊκή.

Χθες το πρωί, κοντά μεσημέρι για την ακρίβεια, στο κέντρο της Αθήνας φύσηξε αέρας ελευθερίας.

Μη φαντασθείτε καμιά θύελλα ή τίποτε εξαγριωμένα μποφόρ.

Ήταν ένα αεράκι, όσο χρειαζόταν για να ανεμίσει για λίγο μόνον, φευ, η σημαία της αναρχίας.

Μισή μαύρη και μισή κόκκινη, με το κεφαλαίο Αλφα στην καρδιά της εντός κύκλου, έγνευε από την κορυφή της στέγης του Πανεπιστημίου, σαν βλέμμα που σε προσκαλεί για τα περαιτέρω.

Κάτω από τη σημαία, ένα τεράστιο πανό απαιτούσε αγγλιστί την ελευθερία του λόγου για την ιστοσελίδα Indymedia από την οποία προσφάτως οι δυνάμεις κατοχής στέρησαν τη χορηγία δημόσιου server.

Δυσάρεστες αλήθειες.

Στο προηγούμενο κείμενό μου, αναφερόμενος στους Κασιδιαραίους, έγραφα ότι τουλάχιστον 500.000 κάτοικοι αυτής της χώρας (το «συμπολίτες μας» δεν τους το χαρίζω) έχουν επιλέξει συνειδητά να τους εκπροσωπεί η Χρυσή Αυγή, και επομένως «έχουν το κόμμα που τους αξίζει».

Με αφορμή αυτό, λοιπόν, αλλά και το ότι το σημερινό κείμενο γράφεται στην «επέτειο» της 21ης Απριλίου, νομίζω ότι δεν βλάπτει να υπενθυμίσω κάποια πράγματα για την περίοδο της χούντας, πιθανόν όχι και τόσο γνωστά στους νεότερους.

Το γλυκό απελπισμένο σου αντίο....

Διάφανα Κρίνα, και τα μυαλά στο σέικερ....

Από τις Σκουριές ως τη Μανωλάδα: Ο δρόμος γλιστράει...

Δεν υπάρχουν φαινόμενα που δεν προαναγγέλλονται.

Για κάθε τι που μάς συμβαίνει έχει προηγηθεί μία εξέλιξη που οδηγεί στο συμβάν. Συνεπώς, όλα είναι προβλέψιμα –ακόμη και ο ξαφνικός θάνατος, υποστηρίζουν έγκυροι επιστήμονες και κορυφαίοι γιατροί.

Το ερώτημα έτσι που τίθεται αφορά τις ικανότητες και τις δυνατότητες του ανθρώπου να προβλέπει τα μέλλοντα να συμβούν και τους τρόπους που επιλέγει για την αντιμετώπιση συγκεκριμένων βιολογικών, φυσικών, πολιτικών κοινωνικών και οικονομικών καταστάσεων.

Για παράδειγμα, αρκεί να ανατρέξει κανείς σε σοβαρές αναλύσεις εφημερίδων και περιοδικών πριν τριάντα χρόνια και αμέσως θα καταλάβει ότι η πτώχευση της χώρας ήταν άριστα διατυπωμένη ως πρόβλεψη και άρα ήταν θέμα χρόνου να μετατραπεί σε γεγονός.

Η δημοκρατικότητα του Αλέξη.

Αποφάσισε, λοιπόν, ο Αλέξης Τσίπρας -με αφορμή το θέμα των γερμανικών πολεμικών

αποζημιώσεων- ότι ορισμένα κόμματα έχουν το δικαίωμα να συμμετέχουν στην πολιτική ενημέρωση και άλλα όχι.

Στα πλαίσια αυτά ζήτησε τον αποκλεισμό από την πληροφόρηση της Χρυσής Αυγής, ενός κόμματος που σήμερα καταλαμβάνει την τρίτη θέση στις προτιμήσεις του εκλογικού σώματος.
Το θέμα προφανώς δεν είναι εδώ τι είναι και τι δεν είναι η Χρυσή Αυγή.

Κατά την άποψή μου πρόκειται μία ακόμα «φαιοκόκκινη συνιστώσα», μία ακόμα παραλλαγή του κυρίαρχου εθνικομπολσεβικισμού, μία ακόμα παραλλαγή της κυρίαρχης στην Ελλάδα ιδεολογίας του εθνικιστικού σοσιαλισμού - όμως, με μία σημαντική διαφορά: την ανάδειξη της βίας ως ακρογωνιαίου πυλώνα της επικοινωνιακής της τακτικής.

Όμως, όπως ανέφερα προηγουμένως, το θέμα δεν είναι η Χρυσή Αυγή.

Το θέμα είναι ότι με τις δηλώσεις του ο κ.Τσίπρας δείχνει πώς ακριβώς εννοεί τη Δημοκρατία: Ως ένα εργαλείο της προώθησης των στρατηγικών του επιλογών και όχι ως έναν μηχανισμό πληροφόρησης των επιθυμιών του εκλογικού σώματος τις οποίες η πολιτική ελίτ θα πρέπει να σέβεται.