Άλλοι ήμασταν στο κύμα και άλλοι στα απόνερα.

Σας έχουν πέσει στα χέρια παλιά περιοδικά;

Όχι αυτά των οδοντιατρείων. Ακόμη πιο παλιά.

Τυπωμένα πριν από δέκα δώδεκα χρόνια, ας πούμε.

Των παραμονών του ευρώ και της «σταθεροποιημένης δραχμής».

Ένα ευρώ=340 δραχμές και κάτι ψιλά.

Την εποχή της ευφορίας και της βέβαιης προσδοκίας ότι το Χρηματιστήριο, ύστερα από ένα σύντομο ξαπόσταμα, θα συνέχιζε την πορεία προς τη νέα ένδοξη κορυφή των 7.000 μονάδων.

Την εποχή που όποιος αμφισβητούσε τον εθνικό μύθο τού «αυτή η χώρα δεν πεθαίνει με τίποτα», γινόταν αυτομάτως γραφικός.

Αναζήτησα και βρήκα πέντε τεύχη. Τέσσερα της δραχμής (2000/2001) και ένα του ευρώ (2002).

Η ιδέα και η προμήθεια ήταν της κόρης μου.

«Δες τι γράφανε και τι διαβάζατε τότε!».

Μιλάμε για τα «καλά», τα «σωστά» περιοδικά. ΚΛΙΚ, STATUS, DOWNTOWN, MEN. Πούλαγαν χιλιάδες τεύχη, διαμόρφωναν γνώμες και το lifestyle της εποχής.

Ένα λαϊφστάιλ που περιελάμβανε τα πάντα. Και την πολιτική ζωή, βεβαίως.

Το 2000 ήταν χρονιά εκλογών.

Το Down Town 7-13 Απριλίου είναι αφιερωμένο σε αυτές.

Εξώφυλλο η Έλλη Στάη.

Λαμπερή, με κοντά μαλλιά και σηκωμένο τον δεξιό αντίχειρα στιλ bingo! Φοράει λευκό κοστούμι Salvatore Ferragamo, λεμονί μπουφάν Sofos και είναι φουλ ερωτευμένη με τον Στέλιο, που θα παντρευτεί στις 17 του μηνός.

Πώς βλέπουν τα, τότε, μάτια της Έλλης τον Έλληνα πολίτη;

«Πολύ ώριμο και με ώριμη πολιτική κρίση… Αν ο Κ. Σημίτης κερδίσει, θα αλλάξει πολλά στο κόμμα και θα δώσει τη φυσιογνωμία που θέλει απολύτως πια».

Σοφές, προφητικές κουβέντες.

Στα «πρόσωπα της κάλπης» του ίδιου τεύχους επτά πολιτικοί, άλλοι φυτοζωούντες και άλλοι χαμένοι σήμερα, λένε από μια εξυπνατάκα, όπως επιβάλλουν τα ήθη της εποχής. Ξεχωρίζω τον Γιάννο Παπαντωνίου που δηλώνει ότι «έχει θέση στην πολιτική σκηνή με το σπαθί του», τον Κώστα Σκανδαλίδη να εμπνέεται από τον Ελύτη, τον γεμάτο αυτοπεποίθηση Γιώργο Βουλγαράκη να μιλάει για bubbles (!) αρετές στην πολιτική και, τέλος, τον Προκόπη Παυλόπουλο για το υπέροχο γαμπριάτικο ντύσιμό του. Πολιτική σοφία, σεμνότητα, κομψότητα.

Εκτός από την πολιτική υπάρχει και η Κατερίνα Στανίση που διατυπώνει μια αυτονόητη επιθυμία. «Θέλω να τραγουδήσω Ηρώδειο και Μέγαρο! Κακό είναι;».

Όχι, καλή μου.

Ακόμη και σήμερα το βρίσκω λογικό, αλλά με τι λεφτά να σπάσουν το συμβόλαιό σου με το Jumbo αυτοί οι τσέτουλες;

Κατά τα άλλα, ένα από τα μεγάλα αναπάντητα ερωτήματα του 2000 είναι αν η Angelina Jolie, με τα 12 τατού και τις συλλογές μαχαιριών και φιδιών, θα γίνει η νέα μεγάλη σταρ ή θα το στρίψει στο αλήτικο.

Μόνο μεγάλη σταρ; Μητέρα Τερέζα σε συσκευασία Χόλιγουντ μας προέκυψε.

Ένα μήνα πριν, στο STATUS, ο αείμνηστος Λυκούργος Κομίνης παρουσιάζει τον Γιώργο Παπανδρέου σαν τον «δημοφιλέστερο Έλληνα πολιτικό της νέας χιλιετίας» (μα, γιατί δεν ζεις να σ’ τα χώσω, όπως μου τα έχωνες και εσύ πριν από είκοσι τόσα χρόνια;).

Στην ερώτηση για το αν θα δούμε τους υπουργούς Εξωτερικών Ελλάδος-Τουρκίας (Ισμαήλ Τζεμ) μια μέρα πρωθυπουργούς, ο Γιώργος εξηγεί με παρρησία ότι «δεν θέτει αυτήν την ώρα παρόμοιους στόχους».

Και εδώ όμως όλα τα λεφτά είναι οι λαϊφστάιλ φωτογραφήσεις.

Στην πιο χαρακτηριστική, ο Γ. Παπανδρέου φωτογραφίζεται σε περιβάλλον «σουίτα GB», με σκούρο κοστούμι, χοντρόσολο αμερικάνικο παπούτσι, μουστάκι υπέρβαρο, μειδίαμα κούρου προς το λάγνο και πλαστικό κάζουαλ ρολόι στο κρεμασμένο αριστερό χέρι, ενώ το άλλο προστατεύει τον αριστερό του αστράγαλο.

Χλιδή και αυτοπεποίθηση, με πινελιές σοσιαλιστικής λαϊκότητας.

Σήμερα, μια τέτοια φωτογράφηση πιο πιθανό θα ήταν να εξασφάλιζε κλήση από τον Οικονομικό εισαγγελέα, παρά εισιτήριο για τη Βουλή.

Πιο κάτω, το περιοδικό υποδεικνύει τους «10 τρόπους για να αποκτήσεις εξουσία», μεταξύ των οποίων: «διευρύνετε το κύκλωμά σας», «κυνηγήστε τη θεαματικότητα», «προσκολληθείτε στην εξουσία».

Κάποιες από αυτές έπιασαν τόπο τα χρόνια που ακολούθησαν.

Οι διαφημίσεις αφορούν κυρίως τα βαριά ονόματα της παγκόσμιας μόδας, ενώ οι λέξεις "οικονομικό", "χαμηλή κατανάλωση", "προσφορά", είναι μάλλον απαγορευμένες.

Η «Γενιά του Πολυτεχνείου», σύμφωνα με τα περιοδικά, καπνίζει πούρα και δικαίως παύει να ντρέπεται για τα Μερσεντές 180 και τις BMW 520, γιατί τα trend της εποχής είναι πλέον SAAB turbo cabrio και Τσερόκι 5.0.

Η Μιμή Ντενίση έχει βαρεθεί να βλέπει το θέατρό της γεμάτο και αναπολεί τον Αντώνη Τρίτση, ενώ η Επίδαυρος είναι σέξι με τις πρωταγωνίστριες να προβάλλουν με τόλμη τα γυμνά στήθη τους.

Γυμνό άφθονο, σελίδα παρά σελίδα, από πολλά υποσχόμενα κορίτσια που τα κατάπιε ο χρόνος.

Για να είσαι στο κόλπο θα πρέπει να ράψεις ένα κοστούμι στη Savile Row, να έχεις αφομοιώσει το savoir faire και εν συνεχεία να κοιμηθείς σε ένα από τα Paris Star Hotels.

Ο Άκης είχε διαβάσει το τεύχος.

Κάποιος δηλώνει με εθνική υπερηφάνεια ότι «οι μεγάλες φίρμες και τα ακριβά ρολόγια έχουν μεγάλη απήχηση στην Ελλάδα».

Υποθέτω ότι εκείνη την εποχή η Μέρκελ έκανε χαρτοκοπτική από περιοδικά που της έστελναν Έλληνες δωσίλογοι.

Μη σας κουράσω άλλο. Δείτε και τις φωτογραφίες και συγχωρήστε μου την κακή ποιότητα.

Με το τηλέφωνο τις τράβηξα, αλλά κάνουν τη δουλειά τους.

Υποψιάζομαι πως ίσως πείτε ότι δεν ήμασταν όλοι το ίδιο, δεν αγοράζαμε τα περιοδικά του Κωστόπουλου, δεν τσιμπάγαμε.

Δεν ξέρω. Εγώ λέω ότι ήμασταν.

Μπορεί όχι όλοι, ή όχι όλοι το ίδιο.

Άλλοι ήμασταν στο κύμα και άλλοι στα απόνερα.

Αλλά οι περισσότεροι στην ίδια παραμυθένια θάλασσα κολυμπούσαμε.

Θανάσης Σκόκος

Protagon