Τι ρόλο παίζει ο Αλέξης;

Η περίπτωση του Αλέξη Τσίπρα έχει απασχολήσει πολλούς ειδικούς και μη, και έχει περιγραφεί-αναλυθεί από διάφορους.

Πρόκειται για μια κλασική περίπτωση προσωποποίησης της γενιάς των γεννημένων μετά τη μεταπολίτευση συμπατριωτών μας, του ελληνικού δηλαδή baby boom, που ανδρώθηκε επί «ευμάρειας», όπως άλλες προηγούμενες γενιές ανδρώθηκαν επί κατοχής, ή «επί Παπάγου».

Και ως μέλος αυτής της περίφημης ανέμελης γενιάς, ο Αλέξης αποδεικνύεται ο κατ’ εξοχήν εκπρόσωπός της.

Δεν γνώρισε δηλαδή την Ελλάδα των ‘60ς, ή των ‘70ς, την Ελλάδα της χούντας ή αυτήν του Καραμανλή, ούτε καν καλά καλά την Ελλάδα της δραχμής, αλλά γνώρισε και εκμεταλλεύτηκε την Ελλάδα της «πλέριας δημοκρατίας» και της γενικευμένης ισοπέδωσης του Ανδρέα, τον οποίο προφανώς λατρεύει ενδόμυχα, με κάποια συμπλέγματα και κάποιες υποσυνείδητες  διεργασίες που μάλλον είναι αντικείμενο ψυχολογικής ανάλυσης, και άρα εγώ δεν θα μπορέσω…..

Από πάρα πολλές απόψεις ο Αλέξης είναι σούπερ τυχερός.

Δεν χρειάστηκε να κοπιάσει σε τίποτα!

Μεγάλωσε σε σχετικά εύπορο οικογενειακό περιβάλλον, και μαθήτευσε σε σχετικά χαβαλέ σχολικό περιβάλλον.

Σπούδασε (αν και όπως σπούδασε), και πήγε φαντάρος μερικούς μήνες στο πεντάγωνο (πάλι αν δεν κάνω λάθος).

Σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο μεγάλωσε σε περιβάλλον ατιμωρησίας, όπου ότι και να έλεγε κανείς, ότι και να έκανε, δεν είχε καμιά συνέπεια, αφού έτσι πρόσταζε η «πλέρια δημοκρατία» που λέγαμε.

Παράλληλα, κοντεύει τα σαράντα, και δεν χρειάστηκε να δουλέψει ποτέ!

Αυτό κι αν δεν είναι….

Μια ζωή στην πολιτική (πούδρα).

Φτάνοντας ακόμη και στην αρχηγία της αξιωματικής αντιπολίτευσης!

Χώρια το υφάκι.

Αυτό πάλι που το βάζετε;

Και μάλιστα τα πέτυχε όλα αυτά, χωρίς να είναι γόνος εθνάρχη, ή έστω ένας ακόμη γόνος τζακιού,  βαψομαλλιάς.

Τώρα, εκμεταλλευόμενος τις εμπειρίες του από τις ανώδυνες σχολικές καταλήψεις, και ένα εξίσου ανώδυνο πέρασμα από την ΚΝΕ, δηλώνει αριστερός!

Και πολλοί είναι αυτοί που τον πιστεύουν.

Αγνοώντας προφανώς τι ακριβώς εννοούμε όταν λέμε αριστερά.

Τέλος πάντων, οι μοίρες στάθηκαν καλές με τον Αλέξη, και συνεχίζουν να τον ευνοούν.

Με αποτέλεσμα, σε μια από τις πιο κρίσιμες περιόδους της χώρας μας, ο Αλέξης όχι μόνο να αποτελεί σημαντικό πολιτικό και θεσμικό παράγοντα, αλλά και εν δυνάμει πρωθυπουργό!

Και αυτό διότι η οικονομική κρίση που τα διέλυσε όλα, διέλυσε και το Πασόκ, οπότε όλη η στελεχιακή και πολιτική του δυναμική (εξόν των παλιών βολεμένων) που πεινάει για θέσεις και εξουσία, να σπεύσει να πυκνώσει τις τάξεις του Σύριζα, οσμιζόμενη οφίτσια, δηλαδή μαρμίτα στην καθομιλουμένη.

Ο Σύριζα, στον βαθμό που είναι αριστερό κόμμα, είναι της τάξης του 3-4%. Δατς ολ.

Το υπόλοιπο ποσοστό ως τα 28-30% που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις ανήκει σε πρώην Πασόκους, και σε διάφορους αγανακτισμένους και μελανιασμένους από την κρίση, κυρίως δημοσίους υπαλλήλους, που χωρίς να εξετάζουν πολλά πολλά στηρίζουν τον Αλέξη ως το μοναδικό μάχιμο αντίβαρο στην «μνημονιακή»  και «πουλημένη στους ξένους» κυβέρνηση.

Το βλέπω κάθε μέρα σε συζητήσεις με γνωστούς και φίλους.

Που δηλώνουν φανατικοί Συριζαίοι (πλην όμως όψιμοι).

Χωρίς να γνωρίζουν βασικές παραμέτρους του κόμματος που στηρίζουν.

Χωρίς να γνωρίζουν τις θέσεις του στο ζήτημα της λαθρομετανάστευσης.

Χωρίς να γνωρίζουν το τι μέλει γενέσθαι αν τυχόν και ο Αλέξης υλοποιήσει όλα όσα υπόσχεται περί μονομερούς καταγγελίας του μνημονίου, περί περήφανης δραχμής, περί προσλήψεων δεκάδων χιλιάδων στο δημόσιο, περί πρόσληψης εκεί ακόμη και των απολυθέντων του ιδιωτικού τομέα (το είπε και αυτό) και άλλα πολλά.

Δεν γνωρίζουν καν τις θέσεις του Σύριζα περί αφοπλισμού ή και κατάργησης της αστυνομίας, και αντικατάστασής της με άοπλα σώματα εθελοντών της γειτονιάς, που σαν άλλα σοβιέτ θα μας προστατεύουν από τους εγκληματίες.

Δεν έχουν ακούσει τίποτα για τις «ταξιαρχίες επανάστασης» που θέλουν να συστήσουν κάποιοι αλλοπαρμένοι Συριζαίοι.

Εν ολίγοις, ο μέσος αστός ή μικροαστός που σήμερα δίνει δημοσκοπικά  φτερά στον Αλέξη δεν έχει ιδέα του τι ακριβώς σημαίνει για τον τόπο μια τυχόν εκλογή του.

Το μόνο που ενδιαφέρει αυτούς τους καιροσκοπικά και μόνο «αριστερούς» είναι να βγει ο Αλέξης, να σωθεί ο κώλος τους, και να επιστρέψουν τα πράγματα στην προτεραία τους κατάσταση.

Αυτό πιστεύουν.

Και άθελά τους, πριμοδοτούν το μπάχαλο.

Διότι δεν συνειδητοποιούν (μέσα στη παραζάλη τους) ότι αυτή τη στιγμή η μεγάλη μάχη που διεξάγεται είναι αυτή μεταξύ της λογικής και του μπάχαλου.

Η μητέρα όλων των μαχών.

Και άντε αυτοί οι «μελανιασμένοι» αστοί, τόσο ξέρουν τόσο κάνουν.

Αμ οι άλλοι;

Οι γνήσιοι αριστεροί ιδεολόγοι;

Είναι δυνατόν να στηρίζουν τον Αλέξη;

Που είναι τόσο αριστερός όσο εγώ είμαι … κβαντοφυσικός;

Ποια αριστερά και που επικρότησε ποτέ το χάος και το μπάχαλο;

Ποια αριστερά και που στήριξε την κάθε είδους παραβατικότητα και εγκληματικότητα;

Ποια αριστερά και που κατάργησε την αστυνομία ή τον στρατό;

Ποια αριστερά και που θέλησε να δώσει επιδόματα στους λαθρομετανάστες (ειπώθηκε και αυτό από τον Αλέξη);

Η κλασική αριστερά ήταν είναι και θα είναι υπέρ της τάξης και της ασφάλειας, και μάλιστα σε πολύ πιο αυστηρό επίπεδο από οποιαδήποτε φιλελεύθερη κοινοβουλευτική δημοκρατία, διότι πολύ απλά βάζει το σύνολο πάνω από το άτομο.

Οπότε, σε αριστερά καθεστώτα, οτιδήποτε διαταράσσει το σύνολο, διώκεται αγρίως.

Εκεί δεν υπάρχουν ατομικά δικαιώματα, ούτε συνηγορίνες με Γκούτσι  και μπλακμπερι, και Κουράκηδες με σκουλαρίκια, έτοιμοι να διαδηλώσουν έξω από τη ΓΑΔΑ μόλις συλληφθεί κάποιο μπουμπούκι με μολότοφ.

Είδατε ποτέ μπαχαλάκηδες στην ΕΣΣΔ;

Εκτός και αν μέσα στη γενική πνευματική του θολούρα, ο Αλέξης πιστεύει ότι η ΕΣΣΔ (και οι δορυφόροι της) ήταν κάτι ανάμεσα σε χίπικο κοινόβιο, αναρχοαυτόνομο κολεκτιβάτο, και λούνα παρκ της ανομίας.

Εμ δεν ήταν…

Ας ανοίξει κανένα βιβλίο (χωρίς εικόνες).

Και αν βρισκόταν κάποιος αντίστοιχος Αλέξης επί ΕΣΣΔ, σε χρόνο ντε τε θα έσκαβε χαντάκια, και θα έψαχνε για αλάτι στη … Σιβηρία.

Να τα λέμε αυτά….

Τι είναι λοιπόν ο Αλέξης;

Κατά την ταπεινή μου άποψη, ή ένας αφελής βλάξ, ή ένας ακόμη συνειδητός προβοκάτορας.

Ένα ενεργούμενο δηλαδή δυνάμεων που θέλουν την παγκοσμιοποίηση, και που για να πετύχουν τον σκοπό τους θα πρέπει πρώτα να απαξιωθεί στα μάτια των νέων η πραγματική αριστερά, που ακόμη αποτελεί μια κάποια εν δυνάμει απειλή.

Και ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να την απαξιώσεις;

Μεταλλάσσοντάς την σε κάτι το αηδιαστικό, σαν αυτό που εκπροσωπεί ο Αλέξης.

Κάτι που τρομάζει τον μέσο λογικό πολίτη.

Με αποτέλεσμα, όλοι όσοι δεν διάβασαν Μαρξ ή Λένιν, ή οποιονδήποτε άλλο θεωρητικό της αριστεράς, και που δεν γνωρίζουν ιστορία, να πιστεύουν ότι αριστερά σημαίνει μπαχαλάκηδες, μολότοφ, και γενική ατιμωρησία.

Και να την σιχαθούν.

Στρώνοντας τον δρόμο σε άλλες καταστάσεις…

Εμ δεν είναι έτσι.

Ναι, αλλά ο Αλέξης εδώ χτυπάει τριαντάρια!!!!

Ένεκα της κρίσης που λέγαμε.

Και παράλληλα συσπειρώνει τους λογικούς απέναντί του.

Με αποτέλεσμα οι λογικοί να γίνουν η δύναμη που θα στρώσει άθελά της τον δρόμο στους άλλους, που λέγαμε… και για τους οποίους δουλεύει κατά βάθος ο Αλέξης (και όλοι οι ανισόρροποι που τον στηρίζουν).

Άξιος ο μισθός του, δεν λέω.

Strange Attractor

ΥΓ- Από σχόλιο αναγνώστη στο Antinews:

...Εγω ενα δεν καταλαβα ποτε σαν καταληψιας στην γενια “Τσιπρα”

αν και ημουν προεδρος ταξης,αν και ημουν εκπροσωπος των καταληψιων στο σχολειο μου (Λυκειο),πως βγηκε ο Τσιπρας εκεινες τις ημερες εκπροσωπος ολων των καταληψιων…

Δεν με ρωτησε κανεις και ουτε θυμαμαι να ψηφισαμε.
Αν ξερει καποιος ας με διαφωτισει…

Έλα μου ντε!

ΥΓ2- Ένα από τα πολλά παραμύθια που διαδίδουν οι Συριζαίοι, και που με τσιτώνει, είναι ότι ο Σαμαράς το γύρισε και έγινε μνημονιακός με το που ανέλαβε την πρωθυπουργία.

Κάτι, που αν ίσχυε σημαίνει ότι ξεγέλασε τους ψηφοφόρους του.

Ναι, αλλά δεν ισχύει, άσχετα αν οι πολλοί δεν θυμούνται.

Ο Σαμαράς το γύρισε (καλώς ή κακώς) πριν εκλεγεί πρωθυπουργός, επί Παπαδήμου αν θυμάμαι καλά, οπότε ξέραμε όλοι τι και ποιον ψηφίζουμε.

Να τα λέμε αυτά.