Τι φοβάται ο Αλέξης;

Το να κάνει κάποιος προβλέψεις για το μέλλον ενός κόμματος στην συγκεκριμένη πολιτική συγκυρία είναι πράγμα πολύ δύσκολο και γίνεται δυσκολότερο όταν το κόμμα αυτό είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα το οποίο αποτελεί συνομοσπονδία πολιτικών συνιστωσών, η κάθε μια με τις δικές της φρεναπάτες.

Αυτή η παράταξη πατώντας πάνω στον αντιμνημονιακό Λαϊκισμό πού προσφέρεται άφθονος στην κρίση που περνάμε, έφτασε να είναι το δεύτερο κόμμα στο κοινοβούλιο με ανοδικές τάσεις.

Βεβαίως με τις σημερινές δημοσκοπήσεις ο Σύριζα αν βγεί πρώτο κόμμα δεν θα έχει την αναμενόμενη πλειοψηφία για να σχηματίσει κυβέρνηση και θα πρέπει να προστρέξει σε άλλα κόμματα της βουλής.

Ποια θα είναι αυτά τα κόμματα όμως;

Το πιο κοντινό στην ιδεολογία του Σύριζα είναι το ΚΚΕ το οποίο όμως αν του προταθεί θα αρνηθεί μετά μανίας, άσε δε που θα μειωθεί και άλλο στις προσεχείς εκλογές η εκλογική του δύναμη.

Το μικρό Πασοκ (που θα γίνει μικρότερο) δεν πρόκειται να συνεργαστεί με τον Συριζα συνεπώς δεν πρόκειται το κόμμα της Κουμουνδούρου να προστρέξει στην ΝΔ ή στην Χ.Α (που παρόλα τα εγκλήματα που έχουν διαπράξει αυτοί οι μαχαιροβγάλτες θα είναι δυστυχώς στο κοινοβούλιο).

Υπάρχει και το σενάριο Συριζα και Ανελ.

Αν υπάρξει μια τέτοια κυβέρνηση θα βασίζεται σε βάρβαρο λαϊκισμό, παραπληροφόρηση και θεωρίες συνομωσίας μεσαιωνικού επιπέδου με αποτελέσματα για την χώρα ανεξέλεγκτα.

Υπάρχει και ένα άλλο ενδεχόμενο, αυτό της αυτοδυναμίας και εν τέλει της διακυβέρνησης της χώρας από τον Σύριζα.

Αυτό το ενδεχόμενο θα δημιουργήσει μια κυβέρνηση πρώτα απ’ όλα αντιμνημονιακή, που θα κλιθεί να συνεργαστεί με τους εχθρούς της δηλαδή την Τρόικα, από του οποίους δυστυχώς εξαρτάται η οικονομική υποστήριξη της χώρας.

Τι θα κάνει σε αυτή την περίπτωση ο Σύριζα;

Θα απαιτήσει διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους χάνοντας έτσι η χώρα και το ελάχιστο οικονομικό της κύρος στο εξωτερικό και θα μετατραπεί σε ένα απομονωμένο πολιτικά και οικονομικά τμήμα της Ε.Ε. με απρόβλεπτες δυστυχώς συνέπειες για το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της.

Προφανώς όλα αυτά τα επακόλουθα τα γνωρίζουν στο Σύριζα και η κοινή λογική υπαγορεύει ότι θα πρέπει την επ’αύριο της ορκωμοσίας τους να αλλάζουν σταδιακά στρατόπεδο και να γίνουν μνημονιακοί.

Εδώ τίθεται ένα άλλο ερώτημα : Αν ένας αντιμνημονιακός Σαμαράς που έγινε μνημονιακός και κατόπιν διόγκωσε το φαινόμενο της Χ.Α, ένας αντιμνημονιακός Τσίπρας που θα αναγκαστεί εκ των πραγμάτων να αλλάξει τι θα φέρει;

Όπως προείπα ο Σύριζα αποτελούσε ομοσπονδία συνιστωσών που με το συνέδριο του καλοκαιριού ενοποιήθηκε και απέκτησε την εικόνα ενός κόμματος εξουσίας.

Η λυσσαλέα αντίδραση του ιστορικού στελέχους Μ.Γλέζου κατά της ενοποίησης και η έντονη κριτική που ασκεί στην ηγεσία του κόμματος μας κάνει να συμπεράνουμε ότι τα δαχτυλίδια των συνιστωσών μετά το συνέδριο έπεσαν αλλά έμειναν τα δάχτυλα που μόλις βρεθούν σε θέσεις εξουσίας θα αρχίσουν να χτυπούν το ένα το άλλο με αποτέλεσμα το κόμμα της Κουμουνδούρου να καταρρεύσει.

Έτσι λοιπόν το χειρότερο σενάριο για τον Σύριζα είναι να κυβερνήσει, γι’ αυτό δεν δράττουν τις πάμπολλες ευκαιρίες που τους έχει δώσει η κυβέρνηση Σαμαρά και αρκούνται σε ουτοπικές εξαγγελίες και βαρύγδουπες λαϊκίστικες δηλώσεις που καταρρέουν με το ερώτημα πού θα βρεθούν τα λεφτά.

Παύλος Αλεξιάδης

Allwrite