Επικίνδυνες μετατοπίσεις σε μαύρο φόντο

     

Όσο η ΧΑ αλώνιζε ανενόχλητη σε συνεργασία με ακροδεξιούς θύλακες μέσα  στα Σώματα Ασφαλείας, οι δημοκρατικοί πολίτες ήταν και δικαίως στα κάγκελα.

Η ΧΑ έδερνε, μαχαίρωνε, διοργάνωνε στρατιωτικά καμπ, πουλούσε προστασία, έπαιρνε το νόμο στα χέρια της, σκότωνε μετανάστες, ενώ η δικαιοσύνη και πολιτική εξουσία σφύριζαν αδιάφορα.

Τι ζητούσαν τότε οι δημοκράτες;

Να πάρει η κυβέρνηση την πρωτοβουλία, να της επιτεθεί.

Και μάλιστα να φτιάξει ένα νέο και πιο δραστικό αντιρατσιστικό νόμο ώστε να μπορεί η δικαιοσύνη να δράσει κατά αυτών που απειλούσαν τη δημοκρατία. Ζητούσαν πολιτική παρέμβαση και εγκαλούσαν την κυβέρνηση επειδή δεν το έκανε.

Σύμφωνα με τη ρητορική τους ο λόγος ήταν η συμπάθεια προς τη ΧΑ.

Διότι, η ακροδεξιά ομάδα που συμβουλεύει το Σαμαρά δεν ήθελε να συγκρουστεί ούτε με το φασισταριό ούτε και με τους ψηφοφόρους που είναι και δικοί της φίλοι.

Η κατασκευή ήταν μια χαρά, ορθολογική.

Kαι έτσι πηγαίναμε. 

Η ΧΑ ανέβαινε συνεχώς, αποκτούσε πολιτικά ερείσματα και αποθρασύνονταν.

Μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα, η κυβέρνηση, η ίδια ακροδεξιά ομάδα κλπ αποφάσισε να κάνει το αυτονόητο. Να κοντύνει τη ΧΑ και τους συνεργάτες της στο κράτος.

Γιατί; Διότι η Ελλάδα έπαιρνε το δρόμο της επιστροφής στην κανονικότητα και οι εγχώριες οικονομικές ελίτ έβλεπαν και βλέπουν τα συμφέροντά τους να εξυπηρετούνται μέσα σε ευρωπαϊκό και πολιτικά ήπιο περιβάλλον.

Ποιος θα έρχονταν να επενδύσει σε μια Ελλάδα στα πρόθυρα του εμφύλιου;

Οι πιέσεις των Ευρωπαίων ήταν καταλυτικές.

Θυμίζω τη δήλωση του Χανς Σβόμποντα, λίγο πριν αναλάβουμε την Προεδρία της ΕΕ "Αν η κυβέρνηση δεν καταπολεμήσει τη ΧΑ η Ελληνική προεδρία θα είναι απαράδεκτη".

Πως; Κάνοντας το αυτονόητο. Αξιοποιώντας τα στοιχεία της έρευνας και ενεργοποιώντας τους νόμους.

Κάτι που μέχρι τότε δεν γίνονταν με ευθύνη όλων.

Οι δημοκράτες που εγκαλούσαν την κυβέρνηση στην αρχή είπαν ότι η αντεπίθεση καθοδηγούνταν από τους Εβραίους.

Μετά, ότι τα στοιχεία ήταν πέτσινα και θα έπεφταν στην Εισαγγελία.

Αργότερα, θριαμβολογούσαν όταν δεν μπήκε μέσα ο Κασιδιάρης.

Μετά προέβλεπαν ότι σε ένα μήνα θάχουν όλοι βγει.

Ενδιαμέσως, ότι οι φυλακίσεις θα φτάσουν τη ΧΑ στο 20%.

Παράλληλα, κανείς δημοκράτης δεν ήθελε να βγει σύσσωμη η Βουλή και να καταδικάσει τη βία και το ρατσισμό, γιατί όπως και να το κάνουμε μια σφαλιάρα οι δημοκράτες ενδεχομένως να τη χρειαστούν για να αντιπαλέψουν το μνημόνιο κλπ. 

Τέλος όταν είδαν ότι τίποτα από αυτά δεν έπαιζε στην πραγματική ζωή το’ριξαν στη λυπητερή.

Ότι ο Σαμαράς και η παρέα του τα κάνει αυτά για να βγάλει την ΧΑ από το εκλογικό παιχνίδι και να της πάρει τους ψηφοφόρους.

Πράγμα που σήμαινε για την Αριστερά και τις δημοκρατικές δυνάμεις «χαιρετίσματα στην εξουσία».

Γι αυτό και υπήρχε σκεπτικισμός και ενόχληση για την άρση ασυλίας των Χρυσαυγιτών. 

Πάντα από τους δημοκράτες. Διότι οι νόμοι δεν το είχαν καθαρό.

Διότι δεν είναι παράνομη η ιδεολογία ακόμα και αν είναι Ναζιστική.

Διότι αυτά τα μέτρα αύριο μπορεί και να χρησιμοποιηθούν εναντίον της Αριστεράς.

Αυτά έλεγαν μέχρι προχθές και υποθέτω ότι τα θυμόσαστε.

Γιατί το πρόβλημα αυτών των δημοκρατών δεν ήταν η ΧΑ αλλά τα δημοσκοπικά ποσοστά.

Δηλαδή ο εκλογικός μπερντές του κάθε κόμματος.

Σήμερα μάθαμε, αν μάθαμε την αλήθεια και σε ποιο ποσοστό, ότι έγιναν παρεμβάσεις από την πολιτική εξουσία στη δικαιοσύνη να εφαρμόσει το νόμο και να δέσει μια εγκληματική οργάνωση με πολιτικό μανδύα.

Ποια είναι η ποιότητα των παρεμβάσεων;

Δικαστές αφήστε τα συνδικαλιστικά τερτίπια και το εμπάργκο και κάντε τη δουλειά σας, γιατί η υπόθεση έχει πρώτη πολιτική προτεραιότητα;

Ή παραποιείστε τα στοιχεία και χώστε  τους μέσα γιατί αυτό συμφέρει στην πολιτική εξουσία;

Από την εξέλιξη των ανακρίσεων και τις δράσεις που ακολούθησαν δεν είδαμε κανένα στήσιμο.

Προφανή και αδιαμφισβήτητα στοιχεία αξιοποιήθηκαν και μάλιστα όχι όλα αφού η δικαστική διερεύνηση συνεχίζεται.

Η υπόθεση δεν τελείωσε. 

Σήμερα αναδεικνύεται από τους δημοκράτες το πρόβλημα της διάκρισης των εξουσιών. Σωστό.

Αλλά αν η δικαιοσύνη ή κάποιοι μηχανισμοί της αδρανούν και δεν προστατεύουν τη Δημοκρατία όπως πρέπει ποιος φταίει;

Και μεις  τι πρέπει να κάνουμε;

Να πάρουμε το νόμο στα χέρια μας, να τσακίσουμε τους φασίστες σε κάθε γειτονιά, να γίνει η Ελλάδα πεδίο μάχης, ή να περιμένουμε να μας δέσουν οι εχθροί της δημοκρατίας, λόγω έλλειψης πολιτικής ή άλλης βούλησης; 

Και τότε τι ακριβώς ζητούσαν από την κυβέρνηση να κάνει και γιατί την εγκαλούσαν επειδή δεν το έκανε;

Ποιος είναι ο άλλος ειρηνικός τρόπος για να περιοριστεί το φαινόμενο, εκτός από τη νομική ασφυξία;

Για να μην κοροϊδευόμαστε υπάρχουν δημοκράτες που δεν ήθελαν να συλληφθεί η ΧΑ.

Και αυτό γιατί  το περιβάλλον που δημιουργήθηκε πριν και μετά τις τελευταίες εκλογές θεωρούσαν ότι τους βόλευε.

Προσέλκυε πλήθος στο αντισυστημικό και αντιμνημονιακό μπλοκ και αφαιρούσε ψήφους από τη ΝΔ.

Φώτιζε το αντιδημοκρατικό δυναμικό της.

Έδινε επιχειρήματα για το ακροδεξιό DNA της.

Την έκανε ευάλωτη στη δημοκρατική κριτική.

Εντατικοποιούσε το διχαστικό κλίμα, έφερνε πιο κοντά το Σύνταγμα στην πλατεία Ταχρίρ.

Με μια ΧΑ δυνατή και στους δρόμους, με μπάχαλο και φόνους, η ανάγκη μια συνολικής αλλαγής φαντάζει και είναι προφανώς πιο επιτακτική.

Τα προβλήματα της δικαιοσύνης είναι πολλά και διαχρονικά.

Οι σχέσεις της με την πολιτική εξουσία είναι προβληματικές.

Η ακροδεξιά συνιστώσα μέσα στη ΝΔ είναι μια πραγματικότητα.

Ελπίζω, μετά τα τελευταία γεγονότα, να κατάλαβαν εκεί μέσα ότι με παρακρατικούς δεν διατηρείς τη χώρα στην Ευρώπη και δεν την φέρνεις στη νέα εποχή.  

Όλα αυτά θα αλλάξουν πολύ δύσκολα.

Οι μεταρρυθμίσεις θα αργήσουν να φτάσουν ως εκεί.

Χρειαζόμαστε γενναίες συνταγματικές αλλαγές, πραγματικό διαχωρισμό νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας, θεσμικά αντίβαρα, καινούργιο πλαίσιο λειτουργίας του πολιτικού συστήματος.

Η σημερινή κυβέρνηση ούτε θέλει, ούτε μπορεί να τα κάνει.

Είναι υπόθεση μιας αυριανής δημοκρατικότερης κυβέρνησης και γι αυτήν πρέπει να εργαστούμε.

Αλλά και οι δημοκράτες καλόν είναι να πάψουν να είναι τόσο υποκριτές. Στην κατάσταση που βρισκόμαστε όλα είναι θέμα πολιτικής βούλησης.

Οι δράσεις κατά της ΧΑ ενίσχυσαν  τη δημοκρατία. Ας μην πετάμε πέτρες στα κεφάλια μας.    

Σήμερα γινόμαστε θεατές μιας απέλπιδας προσπάθειας του φασισμού να καθορίσει και πάλι την πολιτική ατζέντα. Εκλογές έρχονται.

Και το κάνει χτυπώντας το κυβερνών κόμμα εκεί που πονάει.

Στη σχέση του με τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού.

Από μικροκομματική άποψη όλοι έχουν συμφέρον να ματώσει η ΝΔ, ειδικά τώρα που παίρνει κεφάλι.

Ακόμα και ο Φώτης βγήκε για να μας πει ότι έφυγε από την κυβέρνηση λόγω των σχέσεων της ΝΔ με τη ΧΑ.

Και εγώ που νόμιζα ότι έφυγε γιατί θα γίνονταν μεταρρυθμίσεις αλλά όχι αριστερές.

Αλλά αυτό γίνεται με πολιτικά μέσα και όχι με σκαμνάκι τις μεθοδεύσεις του Κασιδιάρη.

Η επένδυση στο φασιστικό πρόβλημα οδηγεί μόνο στον «πόλεμο».

Έχει κανείς όφελος από μια τέτοια μετατόπιση εκτός από αυτούς που επιδιώκουν την καταστροφή της χώρας;

Το να μεταφέρουμε την πολιτική συζήτηση από το πεδίο των μεταρρυθμίσεων και της παραγωγικής ανασυγκρότησης στο πεδίο των φασιστικών συγγενειών και προκλήσεων είναι απλά γελοίο.

Τόσο γελοίο που είναι αδύνατο να συμβεί. 

Λεωνίδας Καστανάς

Μη Μαδάς τη Μαργαρίτα