Αξιολόγηση δημοσίων υπαλλήλων: Μια τρύπα στο νερό;

Στα χρόνια της πλέριας δημοκρατίας, τότε που το Πασόκ ανέβασε επιτέλους τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα, ανάμεσα στα πολλά άλλα που «πέτυχε», έκανε και κάτι που όλοι πληρώνουμε σήμερα.

Άνοιξε διάπλατα τις πύλες του δημόσιου τομέα στον κάθε πικραμένο (αφισοκολλητή και μη).

Έτσι, στη δεκαετία του ’80, είτε ήσουν πασόκος, είτε κουκουές, είτε γαλάζιο παιδί, με ένα τηλεφώνημα κάποιου πράσινου παράγοντα γινόσουν κι εσύ δημόσιος υπάλληλος.

Αν μη τι άλλο, το Πασόκ ήταν λάρτζ και δεν έκανε διακρίσεις.

Βέβαια, για να λέμε του στραβού το δίκιο, αυτό ήταν  νομοτελειακά επιβεβλημένο, έπρεπε κάποτε να γίνει, διότι έως τότε για να μπει κανείς στο δημόσιο (και όχι μόνο) θα έπρεπε να έχει πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων, συστατικές επιστολές από τον παπά και την χωροφυλακή της περιοχής του, και να είχε καταδώσει στη γκεστάπο πέντε έξι «εαμοβούλγαρους» ο μπαμπάς ή ο παππούς του.

Στην υπόλοιπη Ευρώπη οι συνεργάτες των ναζί εκτελέσθηκαν ή φυλακίστηκαν, στην Ελλάδα όμως στελέχωσαν τον κρατικό μηχανισμό (να τα λέμε αυτά).

Για αυτό λοιπόν, επί Αντρέα δόθηκε επιτέλους η ευκαιρία στον κάθε Έλληνα να ζήσει κι αυτός το όνειρο της σφραγίδας, και της μονιμότητας.

Να αράξει…

Με ένα μόνο ντεσαβαντάζ: Εκεί που παλαιότερα η ιδιότητα του δημοσίου υπαλλήλου συνοδεύονταν από κύρος, προνόμια, και απολαβές, επί Πασόκ, όταν το δημόσιο έφθασε αισίως το ένα εκατομμύριο «στελέχη», και όταν ο Τσοβόλας επέβαλλε το δημοκρατικό ενιαίο μισθολόγιο, η ιδιότητα αυτή απαξιώθηκε και συνδυάστηκε με το γνωστό «τρεις κι εξήντα».

Είτε ήσουν οδηγός, είτε καθαρίστρια, είτε πτυχιούχος με διδακτορικό, ναι μεν είχες τα ίδια μισθολογικά και άλλα προνόμια, αφού όλοι είμαστε ίσοι να’ ουμ, αλλά το μηνιάτικό σου ήταν για γέλια.

Για αυτό και οι περισσότεροι «ξύπνιοι» της εποχής, αν και μπορούσαν να βολευτούν με ένα απλό τηλεφώνημα, προτίμησαν να ιδιωτεύσουν, και να γίνουν γιάπηδες, αφού η εποχή ήταν τέτοια, με τα πακέτα, τα δανεικά κι αγύριστα να πέφτουν σα χαλάζι,  που όλα ήταν πιθανά.

Ειδικά αν ήσουν επιτήδειος, αετονύχης, και εθισμένος στη «γρηγοράδα».

Και μέσα στα διάφορα άλλα αρνητικά του δημοσίου, είχαμε και τις περίφημες αξιολογήσεις (φύλλα ποιότητας), που μετά από λίγο διάστημα κατάντησαν ένα κενό γράμμα… ένα ανέκδοτο.

Όλοι ανεξαιρέτως, κουτσοί και στραβοί, ακόμη και καταδικασμένοι κλέφτες αξιολογούνταν με άριστα, χωρίς βέβαια κανείς αρμόδιος να το λαμβάνει υπόψη.

Κάτι ανάλογο γίνονταν και με τις προαγωγές, όπου άμα ήσουν κομματόσκυλο (ανεξαρτήτως κόμματος, να τα λέμε και αυτά) γινόσουν προϊστάμενος, και ας είχες σηκώσει το ταμείο της υπΕρεσίας σου…

Έτσι είχε εν ολίγοις η κατάσταση, μέχρι που ήρθε η κρίση, το μνημόνιο, και η τρόικα.

Που μας ανάγκασαν, με το πιστόλι στον κρόταφο, να κάνουμε μεταρρυθμίσεις που υπό νορμάλ ελληνικές συνθήκες δεν θα γίνονταν στον αιώνα τον άπαντα.

Και όπως κάθε τσαπατσουλιά, έτσι και οι μεταρρυθμίσεις στο δημόσιο, γίνονται για να γίνουν.

Δεν λέω, η κυβέρνηση κάνει φιλότιμες προσπάθειες για να αλλάξει τις στρεβλότητες, π.χ. οι πτυχιούχοι ΑΕΙ να παίρνουν κάπως πιο πολλά από αυτούς του δημοτικού,  αλλά όταν έχεις αντιπρόεδρο της κυβέρνησης τον Μπένυ, και απέναντί σου το βαθύ Πασόκ του Σύριζα μαζί με  τις συνιστώσες του, ε…  όπως και να το κάνουμε τα χέρια σου είναι δεμένα με αλυσίδες!

Παράδειγμα: Καλώς ή κακώς, πέρασαν νέοι νόμοι τόσο για τις προαγωγές, όσο και για τις αξιολογήσεις.

Θα περνούσε νόμος και για τον συνδικαλισμό, σε μια προσπάθεια να ξεδοντιαστούν οι σάπιοι και διεφθαρμένοι εργατοπατέρες, αλλά όλα και όλα, εκεί όρθωσε το ανάστημά του ο Μπένυ, και έτσι αναβλήθηκε κι αυτό.

Στο θέμα όμως των αξιολογήσεων, που έβαζε προϋπόθεση το 15% (νομίζω) των υπαλλήλων να κρίνεται υποχρεωτικά κάτω του μετρίου, ώστε να αποφευχθεί το φαινόμενο των συλλήβδην αρίστων, είχαμε κυβερνητική ομοφωνία τελικά, παρά τις αρχικές αψιμαχίες, που είχαν σαν αποτέλεσμα να ρίξει νερό στο κρασί του ο Κυριάκος, και να περάσει επιπλέον νομοθετική ρύθμιση, βάσει της οποίας κανένας υπάλληλος δεν κινδυνεύει με απόλυση ή τιμωρία, ακόμη και αν κριθεί ακατάλληλος ή ανεπαρκής.

Και εκεί σιώπησαν οι μονίμως αντιδρώντες αρνητές των πάντων.

Ειδικά οι συνήθεις ύποπτοι Συριζαίοι (πρώην Πασόκοι, πάντα θα το λέω)

Γιατί άραγε;

Διότι ο νόμος περί αξιολογήσεων είναι το βούτυρο στο ψωμί των πολιτικάντηδων και των συνδικαλιστών του Σύριζα και του Πασόκ!

Που ελέγχουν πλήρως τη καθημερινή λειτουργία  του δημοσίου, κι ας φωνάζουν οι Συριζαίοι για χούντες κλπ..

Κι αυτό διότι απαξάπαντες (σχεδόν) οι τμηματάρχες και διευθυντές του δημοσίου είναι Πασόκοι (νυν Συριζαίοι είπαμε) αφού οι τελευταίες κρίσεις έγιναν επί ΓΑΠ, με τις συστάσεις και τη στήριξη των συνδικαλιστών.

Οπότε;

Έχουμε και λέμε: Αν είσαι προϊστάμενος, είσαι ή Πασόκος ή όψιμός Συριζαίος (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων), και δίνεις λόγο στους συνδικαλιστές  (Πασόκοι και Συριζαίοι) με τους οποίους συνδιοικείς, αφού έτσι επέβαλλε η πρακτική της πλέριας δημοκρατίας εδώ και δεκαετίες.

Άρα πως θα αξιολογήσεις τους από κάτω;

Όπως σου πουν οι πάτρωνές σου.

Ποιοι είναι αυτοί; Το είπαμε…

Άρα ποιοι υπάλληλοι  κινδυνεύουν να αξιολογηθούν αρνητικά;

Όσοι δεν είναι του κλίματος των Πασόκων και Συριζαίων προϊσταμένων και συνδικαλιστών (κυρίως των δεύτερων).

Έτσι, παρόλο που ο Σύριζα ρίχνει τουφεκιές στον αέρα για την τιμή των όπλων, η αλήθεια είναι ότι το νυν σύστημα της αξιολόγησης των δημ. υπαλλήλων τον βολεύει αφάνταστα, διότι του δίνει την ευκαιρία να ελέγξει πλέον πλήρως τους υπαλλήλους, και μάλιστα να πάρει μαζί του και όσους λίγους δεν έχουν ήδη δηλώσει υποταγή στον Αλέξη και τον Στρατούλη φοβούμενοι για τη θεσούλα τους.

Οι οποίοι και θα δίνουν γη και ύδωρ προκειμένου να αποκτήσουν την εύνοια των συνδικαλιστών, και άρα εξ αντανακλάσεως των προϊσταμένων τους, που βαράνε προσοχές στους εργατοπατέρες.

Συνεπώς, αν και ολόσωστο το μέτρο, στην πράξη απλά βολεύει τον Σύριζα, και αν εφαρμοστεί, που θα εφαρμοστεί, θα ευνοηθούν δια μίαν ακόμη φοράν οι οπαδοί και ψηφοφόροι του βαθέως Πασόκ, του Αλέξη, και γενικά οι υπέρμαχοι της ήσσονος προσπάθειας και του δυσλειτουργικού δημόσιου.

Και όλα αυτά επί της «κακιάς μνημονιακής» Νέας Δημοκρατίας!

Οπότε: Μια ακόμη τρύπα στο νερό.

Κρίμα…

Strange Attractor

ΥΓ- Απορία: Ποιος άραγε θα αξιολογήσει τους μεγαλοσυνδικαλιστές του δημοσίου;

Οι οποίοι είναι υπάλληλοι μόνο στα χαρτιά;

Έχουν προϊστάμενο; Που; Πως;

Αφού τα μεγάλα κεφάλια του συνδικαλισμού απέχουν νόμιμα και ωραία από τις υπαλληλικές τους υποχρεώσεις, απολαμβάνοντας διάφορα προνόμια κτλ χωρίς να δίνουν λόγο σε κανέναν.

Εκτός και αν είναι καλοκαίρι, οπότε ξαφνικά θυμούνται πως είναι κι αυτοί υπάλληλοι, και αποσπώνται εθελοντικά σε θυγατρικές υπηρεσίες στα παραθαλάσσια θέρετρα, για να βοηθήσουν (εισπράττοντας βεβαίως και τα καθόλου ευκαταφρόνητα εκτός έδρας).

Αυτούς δηλαδή που θα κρίνουν (εμμέσως) τους υπόλοιπους, ποιος θα τους κρίνει;

Εδώ σας θέλω.

Απ όπου και να το πιάσουμε δηλαδή, οι επιτήδειοι τη βγάζουν στη πούδρα…