Όταν πριν από μια -
δυο μέρες διάβασα την είδηση, δεν μπορούσα να την πιστέψω. Ο Κώστας Γαβράς θα
κάνει ταινία το βιβλίο του Γιάν(ν)η Βαρουφάκη...! Πάει, σκέφτηκα, το έχουμε
χάσει!
Δεν κάνω πλάκα.
Προσωπικά λες και ράγισε κάτι μέσα μου. Από το ιστορικό και ανεπανάληπτο
"Ζ", τον ύμνο προς τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη μέσα από τη
στηλίτευση ενός νοσηρού παρακράτους, στη μεταφορά στη μεγάλη οθόνη του
προϊόντος αμφιβόλου νομιμότητας και αξιοπιστίας μαγνητοφώνησης των συνομιλιών
του πρώην ΥΠΟΙΚ, όπως περιγράφονται στο βιβλίο του "Ανίκητοι
ηττημένοι"! Είναι από τις ειδήσεις που όχι μόνο σε κάνουν να απορείς, αλλά
και που σου προκαλούν θλίψη...
Γιατί; Θα σας πω.
Ανεξάρτητα από ιδεολογίες και πολιτικούς προσδιορισμούς του καθενός, ο
αριστερός Κώστας Γαβράς, αποτελεί ένα ζωντανό και παγκοσμίως αναγνωρίσιμο και
αποδεκτό, κομμάτι της πολιτισμικής ταυτότητας αυτής της χώρας. Οι προσωπικές
πολιτικές του αναφορές δεν αλλοιώνουν το γεγονός ότι έχει δείξει να
διακατέχεται από μία διαυγή δημοκρατική φιλοσοφία. Θυμίζω ότι όταν κάποτε
ρωτήθηκε τι είναι για αυτόν ο αριστερός, είχε επικαλεστεί την ερμηνεία του
Γάλλου φιλοσόφου Ζιλ Ντελέζ: "Ενδιαφέρεται
αρχικά για ολόκληρο τον κόσμο, ύστερα ενδιαφέρεται για την πατρίδα του, ύστερα
για την οικογένειά του και στο τέλος για τον εαυτό του. Ο εαυτός του είναι
τελευταίος."
Τώρα, πώς συνδέονται
τα ιδανικά του αυτά, με όσα έχει δείξει στον βίο και την πολιτεία του ως ΥΠΟΙΚ
αυτής της χώρας αλλά και αμέσως μετά ο Γιάν(ν)ης Βαρουφάκης, πραγματικά είναι
από δύσκολο ως αδύνατο να το κατανοήσει κανείς. Δυστυχώς, μοιάζει σαν η
έμπνευση που προκαλεί το βιβλίο αυτό, να συνδέεται με κριτήρια μάρκετινγκ. Και
αυτό ακριβώς είναι που στενοχωρεί. Βεβαίως, ο κάθε δημιουργός μπορεί να
εμπνέεται από οποιοδήποτε θέμα κρίνει ο ίδιος ότι έχει ενδιαφέρον. Όπως επίσης,
δικαίωμα καθενός από το κοινό, είναι να σχολιάζει και να επικροτεί ή να
απορρίπτει.
Θα μπορούσα να σκεφτώ
διαφορετικά. Ότι δηλαδή μέσα από την ευρεία παρουσίαση των όσων υποστηρίζει ο
κ. Βαρουφάκης στο βιβλίο του, θα γίνουν εντέλει ρεζίλι διεθνώς οι Συριζαίοι και
θα καταστεί σαφές ότι το πραγματικό πλάνο της πρώτης διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ
ήταν πράγματι η έξοδος της χώρας από το ευρώ. Υπό αυτή την έννοια και την
ενδεχόμενη συνδρομή στο να πέσουν οριστικά κάποιες μάσκες, θα μπορούσε κανείς
να θεωρήσει ως και καλοδεχούμενη αυτή την ταινία, αν τελικά γυριστεί. Γιατί στο
τέλος της ημέρας, ο Γαβράς πολιτικά θρίλερ γυρίζει... Και αυτό και αν ήταν
θρίλερ...
Όμως αυτή η θεώρηση
τελικά είναι κοντόφθαλμη. Πολύ φοβάμαι λοιπόν, ότι η μονοδιάστατη και εμμονική
παρουσίαση των γεγονότων από τον πρώην ΥΠΟΙΚ, που κύριο κίνητρο δείχνει να έχει
όχι την πατρίδα ή την οικογένεια, αλλά τον εαυτό του και την αποποίηση κάθε
ευθύνης για την καταστροφική διαπραγμάτευση με ταυτόχρονη ανάδειξη (όπως τον
συμφέρει) ενός επαίσχυντου προσώπου εκ μέρους των Ευρωπαίων εταίρων, μόνο ζημιά
προκαλεί στη χώρα. Και ευνοεί μόνο τον ίδιο προσωπικά αλλά και όσες πλευρές
ενδεχομένως στήριξαν ή είχαν λόγους να στηρίξουν τις επιλογές του. Τέλος
πάντων, θα δείξει. Βέβαια, για να μην αδικήσω τον Γαβρά, θα περιμένουμε να
δούμε την ταινία, αν γυριστεί, για να διαμορφώσουμε την τελική άποψη. Ωστόσο
δεν μπορώ να μην σκέφτομαι ότι από το "Ζ" στο "Ανίκητοι
Ηττημένοι", υπάρχει πολιτισμικό χάος...
Δημήτρης Παπακωνσταντίνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου