Οι αιώνιοι φοιτητές…

Ως αιώνιος φοιτητής (ή λιμνάζων, όπως είναι ο «επιστημονικός» όρος) θέλω να εκφράσω την άποψή μου πάνω σε αυτό το περίεργο ζήτημα.

Ξεκινώντας λοιπόν, να δηλώσω μια κι έξω πως ο νόμος που θεσπίστηκε ως λύση σε αυτό το πολύπλοκο πρόβλημα, είναι αρπακολατζίδικος και άδικος, και καταδείχνει σαφέστατα την παθογένεια της Ελληνικής πολιτικής.

Μιας πολιτικής με πρόταγμα το «πονάει πόδι, κόψει πόδι», χωρίς καμιά ουσιαστική πρόταση, προσπαθεί να λύσει κάθε κόμπο με το μαχαίρι του νόμου.

Από τις οριζόντιες περικοπές, μέχρι το βίαιο κλείσιμο της ΕΡΤ, μέχρι την ιδιωτικοποίηση κάθε δημόσιου οργανισμού, η Ελληνική πολιτική εξουσία φαίνεται να εκλαμβάνει κάθε σύμπτωμα, ως ενδείξεις ανίατης μεταδοτικής ασθένειας.

Αλέξης ο ολίγιστος!

Ή αλλιώς: Η πλατεία ήταν άδεια…

Ήρθε προχθές ο Αλέξης στη Θεσσαλονίκη, για να ηγηθεί της μεγαλειώδους συγκέντρωσης των οπαδών του εναντίον των ανάλγητων κυβερνητικών μέτρων.

Και το έκανε, φορώντας τα περιβόητα πλέον Μπέρμπερι του…

Σαν γυφτοπρόξενος στο παζάρι.

Μόνο που η δική του λαϊκή πορεία ήταν μικρότερη ακόμη και από αυτήν του … συλλόγου αγάμων θυγατέρων, που συζητήθηκε ευρέως, και που είχε έναν κάποιο παλμό.

Του Αλέξη δεν είχε.

Διότι δεν το έχει ο Αλέξης.

Πώς να το κάνουμε δηλαδή;

Δείτε λοιπόν πως περιγράφει την εμφάνιση Τσίπρα το Antinews...

Αφιερωμένο στη Γιούλα!

Το αποψινό τραγούδι είναι αφιερωμένο στην ακτιβίστρια γεροντοκόρη Γιούλα Μπουρδόλη!
Είναι το αγαπημένο της τραγούδι, από τον αγαπημένο της καλλιτέχνη...

Τα παλιά «ιστορικά» μουσικά στέκια της Θεσσαλονίκης!

Η Θεσσαλονίκη είχε πάντα ένδοξα μουσικά στέκια.

Εκεί αγαπήσαμε και τα ελληνικά τραγούδια.

Τα τραγούδια τα αγάπησα από το ραδιόφωνο και τις παρέες που τραγουδούσαν μαζί με τους δικούς μου.

Με τους φίλους μου συζητούσαμε για διάφορα στέκια  που υπήρχαν στη Θεσσαλονίκη και λέγαμε πως κάποια στιγμή θα πάμε να ακούσουμε από κοντά όσους θαυμάζουμε.

1975... ένας χρόνος μετά την μεταπολίτευση και στις μπουάτ της Θεσσαλονίκης ακούγονται κυρίως τραγούδια του Μ. Θεοδωράκη -  Aντάρτικα - νέων συνθετών που μπαίνουνε στο πολιτικό τραγούδι και βεβαία τα τραγούδια του Μ. Χατζιδάκι που εκείνη την περίοδο τα ερμηνεύει στην μπουάτ «ΛΙΟΓΕΡΜΑ» ο Λάκης Παππάς.

Γιούλα Μπουρδόλη: Για όλους και για όλα!!!!!

Τα χθεσινά εγκαίνια της ΔΕΘ χαρακτηρίστηκαν ως συνήθως από πορείες, συλλαλητήρια, και κάποια ψιλά επεισόδια.

Όπως άλλωστε κάθε χρόνο.

Πόσο δε μάλλον φέτος, που η κρίση έχει γονατίσει κόσμο και κοσμάκη.

Αυτό όμως που ξεχώρισε την χθεσινή έναρξη της Έκθεσης από τις αντίστοιχες άλλων ετών, ήταν η γεμάτη παλμό πορεία διαμαρτυρίας του συνδέσμου Αγάμων Θυγατέρων!

Που οργισμένες από την δειλή απόφαση της κυβέρνησης να βάλει τέλος στην τιμητική και ταπεινή σύνταξη που εισέπρατταν (κάποιες μάλιστα για δεκαετίες ολόκληρες), αποφάσισαν να βγουν στους δρόμους και να καταγγείλουν την κατάφωρη αδικία.

«Μας γδέρνετε τα όνειρα» βροντοφώναξαν, με σηκωμένη τη γροθιά!

Και ποιος είδε τον Θεό και δεν φοβήθηκε…

Μάλιστα, όπως μαθαίνουμε, αυτός ήταν και ο λόγος που ο πρωθυπουργός ήρθε, είδε, και απήλθε εκτάκτως.

Φοβήθηκε τις θυγατέρες!

Ο πολύς κόσμος έμαθε για την αγωνία τους, μέσα από το δράμα της επώνυμης άγαμης θυγατέρας Έλενας Ακρίτα, η οποία εκπροσωπώντας ατύπως τις «συναδέλφισσες» της, τόνισε ότι εισέπραττε την σύνταξη του μπαμπά της, «θέλοντας να τιμήσει την μνήμη του» (επί 40 περίπου χρόνια!!!!), προκαλώντας ρίγη συγκίνησης, και πετυχαίνοντας παράλληλα ένα γερό «χαστούκι» στην τρόικα και στους ντόπιους υπαλλήλους της, που διψώντας για αίμα ελληνικό, τα έβαλαν τώρα και με τις γεροντοκόρες μας.

Αυτό που μάθαμε όμως χθες, ήταν το πρόσωπο της προέδρου του συλλόγου, της δυναμικής Γιούλας Μπουρδόλη (πάνω φωτό), που μέσα από τις καταγγελίες αλλά και τον ακτιβισμό της, έφερε το δράμα των θυγατέρων στο προσκήνιο, προκαλώντας κάθε είδους συζητήσεις και παρεμβάσεις, με αποτέλεσμα να ασχοληθούν μαζί της ακόμη και τα διεθνή ΜΜΕ, αλλά και κάποιοι να μιλάνε για τον πιθανό κίνδυνο κατάρρευσης της κυβέρνησης Σαμαρά εξαιτίας του διεθνούς «ντόρου» που προκλήθηκε.

Μάλιστα, όπως μαθαίνουμε από έγκυρες πηγές, ένας εξαγριωμένος Σαμαράς ακούστηκε να ωρύεται σε στενούς του συνεργάτες: «Δεν μας έριξε ο Κουβέλης, θα μας ρίξει η Μπουρδόλη; Μαζέψτε τα…».

Όταν ο Λε Πα μιλάει, το κοινό παραμιλάει…

Η καθημερινότητα των μη ραντιέρηδων είναι τραγική.

Την κάνουν ακόμη πιο τραγική τα σκάνδαλα, τα οποία αναβλύζουν κάθε μέρα σωρηδόν.

Δεν περνάει μέρα που να μην αναδυθεί και ένα από αυτά, πράγμα που δείχνει ότι το...

εργολαβοσυνδικαλιστικοπολιτικό σύμπλεγμα είναι εντελώς αποθρασυμμένο και δεν ορρωδεί προ ουδενός.

Διαπράττει κακουργήματα και αυτοαθωώνεται.

Το μότο γνωστό: «Κάνουμε όποια παλιανθρωπιά γουστάρουμε και σας δουλεύουμε κανονικά. Ακόμη και για € 1000.

Εμείς θα τρώμε τις σάρκες σας και σεις θα πλακωνόσαστε μεταξύ σας για τις αριστερές, κεντροαριστερές, δεξιές ή ακροδεξιές ιδέες σας κοροϊδάρες.

Η Δημοκρατία που σας φορέσαμε σας επιτρέπει να αναλύετε τις παπάρες που εκστομίζουμε ξεδιάντροπα καθημερινώς, αλλά βγάλτε το σκασμό και πληρώνετε τους φόρους σας.

Είναι τόσο ασθενής η μνήμη σας, τόσο ανύπαρκτη η οργή σας που θα μας ξαναψηφίσετε.

Είστε τα σκυλιά που γαβγίζετε, αλλά το καραβάνι της λεηλασίας σας προχωρεί».

Αυτό, δυστυχώς, είναι το ζοφερό σκηνικό στο οποίο κινούμαστε. 

Αποφάσισα, λοιπόν, ν’ ασχοληθώ με κάτι φαιδρό μήπως και ξεφύγω από τον βόρβορο του απύθμενου πολιτικού, οικονομικού και ποινικώς αξιόλογου τοπίου.

Ο Τάκης και … ο Τάκης!

Είναι δύο ξαδέλφια της μάνας μου -ξαδέλφια και μεταξύ τους- συνομήλικα σχεδόν και συνονόματα. Ο θείος Τάκης και ο θείος Τάκης.

Έχουν πατήσει τα ογδόντα αλλά βαστιούνται μια χαρά.

Μοιάζουν κιόλας – ψηλοί, σωματώδεις και ασπρομάλληδες, σαν πολικές αρκούδες που το έσκασαν απ’ τον ζωολογικό κήπο της πόλης.

Γεννήθηκαν αμφότεροι στις αρχές της δεκαετίας του '30.

Από πατέρα Αθηναίο, «γκάγκαρο», ο Τάκης ο μεγάλος.

Λιμπίστηκε τα τσακίρικα μάτια της Σμυρνιάς ο γκάγκαρος χασάπης και την πήρε «και ας μην είχε δεύτερο βρακί».

Από πατέρα και μάνα πρόσφυγες ο Τάκης ο μικρός, οι οποίοι -ακόμα κι όταν «η Ελλάς ευημερούσε» όπως κοκορεύονταν οι εκάστοτε πρωθυπουργοί- επέμεναν να τα φέρνουν πολύ δύσκολα βόλτα, μεροδούλι-μεροφάι…

Η ιστορία της ΔΕΘ εν τάχει…

Ποιος να φανταζόταν πριν από μερικές δεκαετίες πως θα ερχόταν η ώρα και η στιγμή που η ΔΕΘ θα μετατρεπόταν από σημείο επαφής και συνεργασίας παραγωγών, εμπόρων και επιχειρηματιών σε τόπο συνάντησης διαδηλωτών και αστυνομίας.

Ποιος να φανταζόταν ότι τις ημέρες των εγκαινίων της ΔΕΘ τη Θεσσαλονίκη αντί για εμπορικοί αντιπρόσωποι θα κατέκλυζαν συνδικαλιστές από όλη τη χώρα, που θα κατέφταναν στην πόλη, για να διαμαρτυρηθούν για την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης.

Κραυγή οργής και αγωνίας από τις άγαμες θυγατέρες!

Λάβαμε μια επιστολή υπογεγραμμένη από 42 κυρίες, που κοινοποιείται στον πρωθυπουργό, στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, καθώς και στον υπουργό, τον αναπληρωτή υπουργό και τον υφυπουργό των Οικονομικών.

* Αξιότιμοι κύριοι, Η 28η Αυγούστου του 2013 θα μπορούσε άνετα να ανακηρυχθεί ως η ημέρα που πέθανε η ανθρωπιά στην Ελλάδα, αφού πρώτα βεβαίως είχαν δολοφονηθεί η κοινή λογική και η δικαιοσύνη.

Στήσατε στον τοίχο και εκτελέσατε εν ψυχρώ κάποιες χιλιάδες γυναίκες, μόνο και μόνο επειδή είχαν την ατυχία να χάσουν τους γονείς τους αλλά και την κατάρα να έχουν γονείς δημοσίους υπαλλήλους, που σε αντίθεση με τους υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα είχαν επιλέξει να πληρώνουν επιπλέον εισφορές, προκειμένου να εξασφαλίσουν οικονομικά τις κόρες τους, όσο αυτές θα παρέμεναν ανύπαντρες.

Μας καταδικάσατε χωρίς καν να μας επιτρέψετε να απολογηθούμε!

Ακούτε κε Χατζηδάκη;

Εάν ο υπουργός Ανάπτυξης κ. Κ. Χατζηδάκης κόψει τον «γόρδιο δεσμό» της γραφειοκρατίας στις επενδύσεις θα απαλλάξει την επιχειρηματική δραστηριότητα από 47 νόμους, 11 Προεδρικά Διατάγματα, 19 υπουργικές αποφάσεις, 14 Πολεοδομικά και Βασιλικά Διατάγματα και 115 ρυθμίσεις γενικού ενδιαφέροντος. Θα τακτοποιήσει δε απίθανες ασάφειες και αντιφάσεις που αποτυπώνονται, από εκπροσώπους των επιχειρηματιών, σε έκθεση 780 σελίδων!!

Χαίρομαι που όλα αυτά τα δέχθηκε και δημόσια προχθές (διαβάστε το σχετικό ρεπορτάζ του συναδέλφου κ. Β. Γεώργα στο Capital.gr) ο  κ. Χατζηδάκης μιλώντας για το αίσχος της πολυδαίδαλης (σκοπιμότατης βεβαίως) γραφειοκρατίας στις αδειοδοτήσεις των επενδύσεων όπου χρειάζεσαι 400 ημέρες για να αποκτήσεις τις πολεοδομικές και περιβαλλοντικές άδειες και άλλες 400 για τις μηχανολογικές.