Σε κάθε έγκλημα, σε κάθε «γρηγοράδα», ακόμη και σε κάθε πολιτικό σκάνδαλο, η πρώτη ερώτηση που πρέπει να τίθεται είναι Cui prodest; Cui bono;
Δηλαδή στα καθ’ ημάς: Ποιος ωφελείται;
Έτσι και στο σκάνδαλο μεγατόνων που έσκασε ντάλα καλοκαίρι σαν χειροβομβίδα
στα χέρια του σμιλεμένου, αυτό θα πρέπει να είναι το κύριο ερώτημα.
Μόνο που εδώ δεν μιλάμε για ένα απλό έγκλημα, αφού ως πολιτικό σκάνδαλο με
εμπλεκόμενες μυστικές υπηρεσίες, θεσμικούς παράγοντες κλπ, οι παράμετροι είναι πολλές
(και δύσοσμες).
Ποιος ή ποιοι όμως ωφελούνται πραγματικά;
Κατ’ αρχήν ο παρακολουθούμενος Ανδρουλάκης.
Ο οποίος ξαφνικά αναδεικνύεται σε πρωταγωνιστή των εξελίξεων.
Κι από κει που οι νεοδημοκράτες τον είχαν (νόμιζαν) του χεριού τους, ως
έναν «βλάχο», που απλά έτυχε να ηγείται ενός κόμματος σκιά του άλλοτε εαυτού
του, ξαφνικά σπεύδουν κάθιδροι να λογοδοτήσουν στο γιατί τον έβαλαν στο
στόχαστρό τους...
