Forever Young...

Bob Dylan

Μήπως ήγγικεν η ώρα της μεγάλης σύγκρουσης;

Ακόμη και τα κοινά συμφέροντα κάποια στιγμή οδηγούν τους συνεταίρους σε σύγκρουση και διάλυση της «εταιρείας».

Και κατά πως δείχνουν τα πολιτικά πράγματα στη χώρα μας το ενδεχόμενο μιας ενδοκυβερνητικής σύγκρουσης και διάλυσης της συγκυβέρνησης κάθε άλλο παρά απίθανο είναι.

Ήδη υπάρχει μεγάλη ένταση , καθώς σύσσωμο το ΠΑΣΟΚ, από τον πρόεδρο του μέχρι τους υπουργούς του, τους υφυπουργούς του, τους βουλευτές του και τα στελέχη του, έχουν αποφασίσει να τηρήσουν διαφορετική γραμμή, απ ότι τηρούσε το μικρό κόμμα της συγκυβέρνησης πριν από τις ευρωεκλογές και τον ανασχηματισμό.

Η πανεπιστημιακή ζωή συνεχίζεται…

Μπορεί τα πανεπιστήμια να είναι κλειστά, αλλά ουδείς λόγος ανησυχίας συντρέχει.

Η πανεπιστημιακή ζωή συνεχίζεται ως είχε.

Ετσι, την ερχόμενη Παρασκευή μια ομάδα που αυτοαποκαλείται «Πρωτοβουλία Αντίστασης και Αλληλεγγύης» διοργανώνει παρουσίαση του βιβλίου του καταδικασθέντος για κατά συρροήν δολοφονίες, Δημήτρη Κουφοντίνα, και κατόπιν πάρτι και συναυλία μέσα στη Νομική Αθηνών.

Δεν ξέρουμε αν πήραν από κανέναν άδεια για τη χρήση του χώρου, αλλά αυτά είναι μικροαστικές συνήθειες...

Μακάβρια μόδα…

Ο πυγμάχος φοράει τα γάντια του, και στέκεται απειλητικός στην άκρη του ρινγκ, έτοιμος να πλακώσει κάποιον στο ξύλο.

Με μια μόνο επισήμανση: Ότι είναι … νεκρός!

Η παραπάνω σκηνή είναι αληθινή, και είναι από … κηδεία.

Την κηδεία του αποθανόντος πυγμάχου Christopher Rivera, που έγινε σύμφωνα με την τελευταία αμερικάνικη μόδα, η οποία ξεκίνησε από το Πουέρτο Ρίκο…

Απ’ τον Γκιωνάκη στον Λαζόπουλο…

M​​​​πορείτε να πείτε ό,τι θέλετε για τη δεκαετία του ’60. Μπορείτε να πείτε ότι τα Ανάκτορα και η αμερικανική πρεσβεία παρενέβαιναν στην ελληνική πολιτική ζωή, μπορείτε να πείτε πως υπήρχε παρακράτος που λειτουργούσε, μπορείτε να μιλήσετε για χούντες και ό,τι άλλο θέλετε.

Ομως εκείνο που σίγουρα δεν μπορείτε να πείτε είναι πως κάποιος αρχηγός της τότε ΕΡΕ πρότεινε στον Κώστα Λινοξυλάκη να μπει στο ψηφοδέλτιο.

Και κανείς αρχηγός της αριστεράς δεν περίμενε δύο εβδομάδες να του απαντήσει ο Γιάννης Γκιωνάκης αν θα δεχθεί να κατέβει υποψήφιος με το κόμμα του».

Από μικρή στη βιοπάλη…

Την λένε Κωνσταντίνα Σπυροπούλου, είναι 27 χρονών, όπως φροντίζει κάθε χρόνο, να επαναλαμβάνει ως άλλοθι και είναι εκείνο του πρόσωπο, που όλοι υμνούν στον Άλφα.

Σε κάθε της εμφάνιση σε άλλες εκπομπές του ίδιου καναλιού, μόνο τα βάγια δεν βγάζουν να της κάνουν αψίδα να περάσει από κάτω, στρώνοντας χαλιά για να πατήσει!

Παραβγαίνουν δε όλοι στο ποιος θα πει τον μεγαλύτερο έπαινο, ποιος θα χειροφιλήσει και ποιος θα κολακέψει περισσότερο την 27χρονη κοπελίτσα, σε σημείο που καταντά διασκεδαστικό και αναμένεις πότε η ωραιότατη Σπυροπούλου θα αναφωνήσει «προς Κρήτα κρητίζεις» μιας και είναι και της Φιλοσοφικής, όπως διατρανώνει και αυτά τα παίζει στα δάχτυλα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ξεχαρβαλώσει την παιδεία.

Πριν από ένα περίπου χρόνο δημοσιεύθηκε στην Αυγή ένα κείμενο με θέσεις-προτάσεις του τμήματος Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ.

Κάθε κατάθεση προτάσεων και πρόσκληση σε διάλογο είναι θετική, ιδιαίτερα όταν απουσιάζουν ανάλογες προτάσεις από άλλα κόμματα.

Οι προτάσεις όμως περιέχουν κάποια στοιχεία που μου προκαλούν ανησυχία κι έτσι αποφάσισα να ανταποκριθώ στην πρόσκληση…

Series of Dreams...

Bob Dylan

Είναι πρότυπο ο Καραγκούνης;

 Δεν ήμουν πάντα γκρινιάρης. Κάποτε μου άρεσε πολύ το ποδόσφαιρο.

Έπαιζα κι εγώ (τερματοφύλακας, λόγω ύψους).

Θυμάμαι μάλιστα ένα καλοκαίρι που έκανα και σκληρή προετοιμασία με την ομάδα. Και στο γήπεδο πήγαινα αργότερα και πολλά πράγματα δεν με πείραζαν γύρω μου, γιατί ήμουν πιο μικρός και δεν καταλάβαινα (συμπεριφορές παικτών, δοσοληψίες παραγόντων, βρισιές στις κερκίδες)

Εδώ και πολλά χρόνια έχω πάψει να ασχολούμαι.

Παρακολουθώ σπάνια, κάποιους αγώνες του Champions League και την Εθνική. Βαρέθηκα να βλέπω βλοσυρές φάτσες του υποκόσμου, με πούρα στις κερκίδες και να ακούω «σοβαρές» συζητήσεις με «επιχειρήματα» τακτικής, ως υποκατάστατο πολιτικού διαλόγου.

Διαθεσιμότητα για κλάματα…

Στη Βραζιλία παίζουν ποδόσφαιρο αλλά στην Ελλάδα έχει χαθεί η μπάλα.

Εχουμε καταλάβει από τον ανασχηματισμό ότι έχουμε έναν - δύο υπουργούς για την Ευρώπη και τους υπολοίπους για τους ιθαγενείς στους οποίους, χωρίς δισταγμό, κουνάνε χάντρες και καθρεφτάκια για να τους σύρουν στις εκλογές, θαμπώνοντας μερικούς και κλείνοντας το μάτι σε άλλους.

Ο καθένας στην κυβέρνηση (πρόσωπο, κόμμα ή παράγοντας) κάνει του κεφαλιού του, δίνει υποσχέσεις, δεσμεύεται, χωρίς να υπολογίζει τους άλλους και κυρίως το εκάστοτε πρόβλημα.

Στο μεταξύ, οι ζωές των ανθρώπων που απολύονται ή μπαίνουν σε διαθεσιμότητα θυσιάζονται με αβάσταχτη ελαφρότητα στον βωμό του μικροκομματικού συμφέροντος ενώ θεσμοί, το συμφέρον και το μέλλον της χώρας εγκαταλείπονται στην τύχη τους (αλλά και στα άτσαλα, αλλοπρόσαλλα, πλην όμως υπομονετικά, χέρια του ΣΥΡΙΖΑ) με μόνη μέριμνα την παραμονή στην εξουσία…