Γιατί ο Τσίπρας πιστεύει ότι θα παραμείνει!

Η κυβέρνηση Τσίπρα δεν πρόκειται να πέσει σύντομα, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για μία από τις χειρότερες κυβερνήσεις που πέρασαν ποτέ. Δεν θα πέσει επειδή έχει την απεριόριστη στήριξη των δανειστών. Αυτοί οι οποίοι έβριζαν τους άλλους ως «γερμανοτσολιάδες», οι οπαδοί του «όχι», είναι εκείνοι που σήμερα λένε «ναι» σε όλα! Ακόμη και για εκείνα που δεν του το ζητάνε!

Είναι εντυπωσιακό το πόσο αγαπητός είναι ο κ. Τσίπρας στους δανειστές. Οι ξένοι «έριξαν» τον Παπανδρέου για πιο ασήμαντο λόγο! Τον Σαμαρά τον καθάρισαν, επίσης, εν ψυχρώ. Τι τους έχει υποσχεθεί ο Αλέξης Τσίπρας και απολαμβάνει της εμπιστοσύνης τους, όταν έχουν συμπεριφερθεί με σκαιότατο τρόπο σε ανθρώπους που αν μη τι άλλο είχαν έναν σαφή ευρωπαϊκό προσανατολισμό στην πολιτική τους; Ποιο είναι το αντίτιμο γι αυτή την σχέση στοργής και που μπορεί αυτή να καταλήξει;

Τέλος εποχής στα κρατικά μονοπώλια…

Οι δανειστές το επανέλαβαν ξεκάθαρα. Θέλετε κρατικές επιχειρήσεις; Τολμήστε το. Αλλά μετά την αποκρατικοποίηση. Βάλτε πρώτα τέλος στα κρατικά μονοπώλια. Και ανοίξτε τις αγορές ηλεκτρισμού, φυσικού αερίου, νερά, μεταφορές. Η κυβέρνηση φαίνεται πως μέτρησε τις δυνάμεις της και (όπως μαθαίνω) θεωρεί ότι αντέχει το γκρέμισμα των κρατικών μονοπωλίων. Ίσως επειδή βλέπει πως δεν υπάρχει άλλη δίοδος για επενδύσεις.

Φθάσαμε στο αμήν με το αποτυχημένο κράτος "επιχειρηματία". Ένα αλλοπρόσαλλο και ανίκανο "επιχειρηματία" που όχι μόνο παρεμβάλλεται αρνητικά στην αγορά αλλά στρεβλώνει και την οικονομία…

Εκλογή Τραμπ: Μύθοι, ψέματα, και κοροϊδίες…

Τα ΜΜΕ και τα κόμματα της Αμερικής έχουν να λένε για την «πρωτοφανή» προσέλευση των ψηφοφόρων στις τελευταίες εκλογές. Στην πραγματικότητα όμως, το 48% των ψηφοφόρων δεν προσήλθαν στις κάλπες.

Με άλλα λόγια, το μισό εκλογικό σώμα απείχε.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι γι αυτό, όπως η γενικευμένη «αηδία» προς τους δυο υποψηφίους, καθώς και η αδυναμία των εναλλακτικών υποψηφίων. Να προσθέσουμε και τους απογοητευμένους οπαδούς του Bernie Sanders, που τα έχουν με το Δημοκρατικό κόμμα εξαιτίας της άτσαλης χειραγώγησης των διαδικασιών εκλογής υποψηφίου στην προκαταρκτική φάση…

Η λατρεία του «ψόφου»…

Ζούμε κατά καιρούς βίαιες περιόδους στα σόσιαλ μίντια. Περιόδους που οι χρήστες εκτονώνουν την πίεση της πολιτικής γλίτσας, της κοινωνικής συμφοράς, της απολίτιστης και μακάβριας ατμόσφαιρας που έχει στο κεφαλάκι παπαρουνόσπορο φόρων, ανεργίας αλλα  και μπόλικης μισαλλοδοξίας. Το γεγονός ότι υπάρχει αυτό το ρημάδι το μέσο και λέμε τα κακεντρεχή μας, τα ηλίθιά μας, τα τεκμαρτά μας, τα δολοπλόκα μας, τα συναδελφικά μας, τις παγίδες μας και τα ανασφαλή μας δεν είναι κάτι απλό πια.

Το «μας» είναι δύσκολο να μην εκφράζεται. Είμαστε πολύ επιθετικά όντα οι άνθρωποι για να ζούμε κάτω από την ασφάλεια της εξουσίας των υπολοίπων και το υποζύγιο που μας έχουν φορέσει θέλει λίγο λάσκα στους φρονιμίτες. Αποτέλεσμα το διαυγές και συμπιεσμένο γάργαρο ποτάμι από σοφίες, θυμιάματα και αναμνήσεις στους τοίχους μας. Όλα κατανοητά. 

Αλλά ψόφους, ρε παιδιά;

Μη διαγράφετε και μην πλοκάρετε πολιτικούς αντιπάλους…

Το να «πλοκάρεις» ή να διαγράφεις φίλους στο φέισμπουκ, με τους οποίους δεν συμφωνείς πολιτικά, είναι μεγάλο λάθος! Αυτό ισχυρίζεται η γνωσιακή νευροεπιστήμονας του Duke University Rosa Li, προσθέτοντας πως αυτό δεν φιμώνει εκείνους, απλά κουφαίνει εσάς.

Σύμφωνα με την Rosa Li, ειδικά τώρα, μετά το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ, το μόνο που δεν χρειάζεται είναι η ιδεολογική απομόνωσή μας στα σόσιαλ μίντια.  Ίσα ίσα που το αποτέλεσμα των εκλογών μας δείχνει το πόσο χρειαζόμαστε περισσότερο και όχι λιγότερο διάλογο, λέει...

Song to the Siren...

This Mortal Coil

Το «τέλος» του Αλέξη Τσίπρα…

Ένας άνθρωπος που ανέβηκε στην εξουσία με ψέμματα, ένας λαός που τον πίστεψε και μια πραγματικότητα που απέχει μίλια από αυτό που περίμενε, αποτελούν έναν εκρηκτικό συνδυασμό με ελάχιστο προσδόκιμο ζωής, μια συνταγή αποτυχίας.

Απ’ όσο μπορούμε πλέον να δούμε τα γεγονότα και τις εξελίξεις ψύχραιμα και με
καθαρή ματιά, δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι το τέλος αυτής της ιστορίας που
στολίστηκε με ροδοπέταλα φτάνει στο τέλος της από μέρα σε μέρα, από βδομάδα σε εβδομάδα. Ο λόγος είναι άλλωστε απλός: “Μπορείς να κοροϊδεύεις λίγους για πολύ ή πολλούς για λίγο” κατά τη γνωστή ρήση και στην προκειμένη περίπτωση έχουμε τον άνθρωπο που κορόιδεψε πολλούς. Το “λίγο” της Ιστορίας φαίνεται να είναι κοντά στα 2 χρόνια, πολύτιμη περίοδος που θα μπορούσε να αλλάξει κυριολεκτικά το μέλλον της Ελλάδας αν δεν είχαμε μπει σε αυτήν περιπέτεια λαϊκισμού, αλαζονείας, τσάμπα μαγκιάς και χιλίων άλλων κοσμητικών επιθέτων.

Ο Γ’Π.Π. θα ξεκινήσει από την Βαλτική…

Πριν από τέσσερα χρόνια είχα προβλέψει τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Ιδού η επόμενη πρόβλεψή μου, που για πολλούς είναι ήδη εμφανής. Η Βαλτική θα είναι η επόμενη μεγάλη δοκιμασία για τον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ. Θα έχει την μορφή μιας εισβολής.

Ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν έχει έναν ξεκάθαρο σκοπό και μια μεγάλη στρατηγική. Πολλοί ρεαλιστές αναλυτές όμως δεν την αντιλαμβάνονται. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι τα κίνητρά του είναι λογικά, και κυρίως αμυντικά. Η επέκταση του ΝΑΤΟ θεωρείται απειλητική, και άρα η Ρωσία αντιδρά. Η Δύση επέκτεινε την σφαίρα επιρροής της σε βάρος της Μόσχας, και γι αυτό η Ρωσία περνάει σε αντίποινα. Γι αυτό η κρίση στην Ουκρανία οφείλεται στη Δύση, όπως λέει ο John Mearsheimer.

Άστεγοι και επαρχία: Μερικές αντιδημοφιλείς σκέψεις…

Πριν λίγο καιρό είχα μια μαγική στιγμή. Σε παρέα που γνώριζα για πρώτη φορά ξεκίνησε θέμα συζήτησης το οποίο με ενοχλούσε καιρό και το είχα κάνει και αρκετή πρόβα στο ντους, μαζί με άλλες  ένα εκατομμύριο φανταστικές συζητήσεις στις οποίες πάντα βγαίνω νικητής χάρη στις κοφτερές ατάκες, τα ατσάλινα φακτζ, και την εν γένει σκηνική μου παρουσία.

«Να αγοράζετε το περιοδικό Σχεδία γιατί τα μισά λεφτά πάνε κατευθείαν στους άστεγους που το πουλάνε» είπε η νέα φίλη και εγώ πήρα την πάσα και αμολήθηκα στον αιφνιδιασμό σα να μην υπάρχει αύριο, θέτοντάς της την ειλικρινή μου απορία: Γιατί οι άστεγοι υπάρχουν μόνο στις μεγάλες πόλεις;

Και εξηγούμαι…

Οι φοιτητές δεν θέλουν πια να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι!

Η καριέρα δημοσίου υπαλλήλου δεν έλκει πια τους νέους, όπως αποτυπώνεται σε έρευνα μεταξύ 649 φοιτητών, από 11 διαφορετικά πανεπιστήμια της Ελλάδας, που παρουσιάζει το Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Είναι χαρακτηριστικό, ότι ποσοστό 6,8% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι αμέσως μετά την ολοκλήρωση των σπουδών «βλέπει» στον Δημόσιο Τομέα προοπτική επαγγελματικής αποκατάστασης, όταν το ποσοστό σε αντίστοιχη έρευνα το 2013 ήταν στο 7,6%, το 2011 στο 10,1% και το 2008 στο 20,8 %.