Μεταλλάσσοντας τον καπιταλισμό.

«Η κρίση είναι ο καπιταλισμός», έγραφαν τα πανό των ακτιβιστών του κινήματος Occupy Wall Street.

Η βιομηχανική εποχή πλησιάζει στο τέλος της, και μαζί της τελειώνει το παλιό μοντέλο του καπιταλισμού.

Το συνεχιζόμενο παγκόσμιο οικονομικό χάλι, η αυξανόμενη ανισότητα, και η καταστροφή του περιβάλλοντος, μερικές μόνο εκφάνσεις της κρίσης, προκαλούν το ερώτημα: Μπορούμε να επιδιορθώσουμε τον καπιταλισμό ως σύστημα, και αν ναι, πως;

Αν και η ελεύθερη αγορά, και το ελεύθερο εμπόριο έχουν συντελέσει τα μέγιστα στην καινοτομία των προϊόντων, βλέπουμε παντού γύρω μας βιομηχανίες σε κρίση, και ανήμπορες κυβερνήσεις.

Μεγάλες επιχειρήσεις στον χώρο των ΜΜΕ καταρρέουν, και πριν από μερικά χρόνια ο όλος τρόπος λειτουργίας της Wall Street συνεθλίβη.

Τα σχολεία και τα πανεπιστήμια συνεχίζουν να διδάσκουν με μεθόδους ηλικίας αιώνων.

Παγκόσμιοι οργανισμοί συνεργασίας, και επίλυσης προβλημάτων, όπως είναι η Παγκόσμια Τράπεζα, ο ΟΗΕ, και η G20 δείχνουν μια ανικανότητα στο να συνεισφέρουν.

Η νεανική ανεργία έχει εξελιχθεί σε παγκόσμια επιδημία, και όλο και περισσότεροι νέοι επιλέγουν να μην ψηφίζουν, να μη συμμετέχουν, με αποτέλεσμα οι δημοκρατικοί θεσμοί να αντιμετωπίζουν πρόβλημα νομιμοποίησης .

Στη πρώτη φάση του καπιταλισμού, τα μέσα παραγωγής ήταν οι μηχανές.

Τα κυριότερα περιουσιακά στοιχεία ήταν υλικά, και οι χρηματοπιστωτικές εταιρίες είχαν σαφείς διοικητικές ιεραρχίες, με τους κεφαλαιοκράτες να επιδιώκουν την μεγιστοποίηση του προσωπικού τους πλούτου.

Αυτό πλέον δεν ισχύει.

Τα κυριότερα περιουσιακά στοιχεία σήμερα βασίζονται στη γνώση, ενώ τα πιο πετυχημένα εργασιακά συστήματα βασίζονται στην συνεργασία.

Οι πολίτες όλο και περισσότερο συνειδητοποιούν πως μια οικονομία που έχει αποκλειστικό της κίνητρο το κέρδος, και την αύξηση του κέρδους των μετόχων, δεν είναι βιώσιμη, ενώ παράλληλα απειλεί τον πλανήτη.

Βρισκόμαστε στις απαρχές μια μαζικής μετάλλαξης.

Όπως κάποτε η εφεύρεση του πιεστηρίου προχώρησε τον κόσμο, από την φεουδαρχία, και την αγροτική οικονομία, στον βιομηχανικό καπιταλισμό, έτσι και το σημερινό διαδίκτυο φέρνει μια νέα εποχή.

Σχεδόν ένα δισεκατομμύριο ανθρώπων χρησιμοποιούν καθημερινά τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης.

Σε δέκα χρόνια από σήμερα, ο αριθμός των χρηστών του ίντερνετ θα ανέβει στα 7 δισεκατομμύρια!

Σήμερα, το 80% του παγκόσμιου πληθυσμού χρησιμοποιεί κινητά τηλέφωνα.

Ο κόσμος αλλάζει, και μαζί του αλλάζουν ο τρόπος δημιουργίας πλούτου, η εργασία, η μάθηση, το παιχνίδι, η ανατροφή των παιδιών μας, ακόμη και ο τρόπος που σκεφτόμαστε.

Όλοι συνεργαζόμαστε με τρόπους πρωτόγνωρους, και στον επιχειρηματικό τομέα τα πιο «καυτά» καινοτόμα θέματα είναι πλέον κοινωνικά, και συλλογικά.

Και όσο πιο πολύ αναδιανέμεται η γνώση, τόσο πιο πολύ αναδιανέμεται και η ισχύς.

Οι άνθρωποι γίνονται πιο έξυπνοι, ελέγχουν τους θεσμούς, οργανώνονται συλλογικά, και βρίσκουν νέους τρόπους για να κάνουν το οτιδήποτε.

Οι επαναστάσεις τύπου Wiki, απειλούν πια τους τυράννους.

Για να έχει μέλλον ο καπιταλισμός, θα πρέπει να αλλάξει συθέμελα.

Θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι το επιχειρείν δεν μπορεί να πετύχει σε έναν αποτυχημένο κόσμο.

Θα πρέπει να ενσωματώσουμε την ακεραιότητα μέσα στο επιχειρηματικό DNA. Και μια καλή αρχή θα ήταν να αναθεωρήσουμε τις αμοιβές των υψηλόβαθμων στελεχών, έτσι ώστε να έχουν το κίνητρο να κάνουν το σωστό.

Ο βιομηχανικός καπιταλισμός έφερε την αντιπροσωπευτική δημοκρατία, πλην όμως με αδρανείς πολίτες, και αδύναμη λαϊκή εντολή.

Η ψηφιακή εποχή μας προσφέρει μια νέου τύπου δημοκρατία, βασισμένη στη λαϊκή βούληση, και στη συμμετοχή των πολιτών.

Χρειάζεται περισσότερη συνεργασία σε τομείς όπως είναι η εκπαίδευση, η υγεία, και η επιστήμη.

Οι πόλεις θα πρέπει να γίνουν πιο ανοιχτές, με έξυπνα ενεργειακά δίκτυα, έξυπνα συστήματα μεταφορών, και με διάφανη διακυβέρνηση.

Η αλλαγή είναι άμεσης ανάγκης, και ήδη βλέπουμε την ανάδυση νέων μοντέλων.

Για να πετύχει όμως αυτή η μετάλλαξη χρειαζόμαστε ηγεσία.

Πολλοί ηγέτες του βιομηχανικού καπιταλισμού θα αντισταθούν.

Όμως, η ιστορία μας διδάσκει πως όλοι όσοι δεν συμμετέχουν θα εξαφανιστούν…

Απόδοση: S.A.

Huffington Post