Περί φοροδιαφυγής.

Απ΄ όταν θυμάμαι τον εαυτό μου ακούω για την "πάταξη της φοροδιαφυγής".

Είναι ο από μηχανής Θεός της σύγχρονης Ελλάδας.

Φάρμακο για κάθε νόσο.

Που θα βρεθούν τα λεφτά για τις "κοινωνικές δαπάνες";

Στην πάταξη της  φοροδιαφυγής. 

Ποιός φταίει για την χρεοκοπία του κράτους;

Η φοροδιαφυγή.

Πως θα αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα του μέλλοντος;

Θα "πιάσουμε την φοροδιαφυγή". 

Σύντροφοι! Έχουμε εξαντληθεί να κυνηγάμε την αφεντιά της.

Λες κι είναι φάντασμα!

Δεν μπορούμε να αμφισβητήσουμε ότι υπάρχει φοροδιαφυγή στην Ελλάδα. Αντίστοιχα υπάρχει φοροδιαφυγή και σε άλλες χώρες της Ευρώπης.

Κι αυτό διότι υπάρχει έντονος φορολογικός ανταγωνισμός από χώρα σε χώρα της Ευρώπης.

Μία εισαγωγή προϊόντων από την Κίνα, για παράδειγμα, μέσω μιας χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης με χαμηλότερο φορολογικό  συντελεστή από την Ελλάδα, δημιουργεί αυτόματα πολλές αλυσιδωτές αντιδράσεις που έχουν ως τελικό αποτέλεσμα να χάνονται πόροι για το κοινωνικό σύνολο.
Κι επιπλέον οι υψηλοί φορολογικοί συντελεστές που υπάρχουν στην Ελλάδα αυξάνουν το κίνητρο της φοροδιαφυγής για μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις.

Κάτω από ποιές συνθήκες θα αμφισβητήσει κάποιος έμπρακτα την νομιμότητα της αγοράς ενός προϊόντος από ένα ευρωπαϊκό κράτος όπως η Κύπρος  και της μεταπώλησής του στην συνέχεια σε ένα άλλο ευρωπαϊκό κράτος όπως η Ελλάδα;
Κι ας ξέρουμε ότι με αυτό τον τρόπο χάνονται φόροι για την Ελλάδα και ότι αυτός ο μηχανισμός φοροδιαφυγής χρησιμοποιείται ταυτόχρονα και ως μηχανισμός για  κερδοσκοπία σε βάρος των καταναλωτών.

Αν η αποφυγή των υπερβολικών φόρων ήταν το αρχικό κίνητρο για να κάνουν τα εμπορεύματα βόλτα στην Μεσόγειο, το αμέσως επόμενο βήμα ήταν η πώληση των προϊόντων σε ακριβότερες τιμές απ΄ ό,τι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Τα καρτέλ λειτουργούν εδώ και χρόνια ανενόχλητα και με τέτοιο τρόπο που ζημιώνουν  πολλαπλά την χώρα μας.
Το κράτος μας μπορεί να είναι πολυδάπανο και να έχει πλήθος υπαλλήλων, αλλά δεν έχει βρει μέχρι τώρα τον χρόνο  να κτυπήσει αποτελεσματικά αυτά τα κυκλώματα ή έστω να βάλει εμπόδια στην λειτουργία τους.
Να είμαστε απόλυτα ξεκάθαροι!

Αν συνεχίσουν να υπάρχουν συντελεστές 10% σε άλλες χώρες και 45% στην Ελλάδα, η φοροδιαφυγή θα παραμένει ισχυρή και ανίκητη, επειδή ακριβώς είναι ισχυρό το κίνητρο του κέρδους. 

Αλλιώς, θα πρέπει η ελληνική κυβέρνηση να αναθεωρήσει την πολιτική της και να επιμείνει, όπως και η Ιρλανδία, σε χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει.
Μιλάνε για την φοροδιαφυγή και αναφέρονται στα φυσικά πρόσωπα, στους ελεύθερους επαγγελματίες.

Ίσως επειδή είναι πιο εύκολο στο ελληνικό δημόσιο να κυνηγάει τον φοροφυγά γιατρό απ΄ ό,τι την πολυεθνική που πουλάει το προϊόν της σε τιμές διπλάσιες ή τριπλάσιες απ΄ ό,τι σε άλλες χώρες.
Δεν υποστηρίζουμε ότι δεν υπάρχει φοροδιαφυγή στους ελεύθερους επαγγελματίες.

Αλλά ότι αυτή δεν είναι ίσως όσο μεγάλη φανταζόμαστε και σε σχέση πάντα και με την υπόλοιπη Ευρώπη.

Δεν ξέρουμε αν οι Έλληνες γιατροί φοροδιαφεύγουν περισσότερο από τους Γερμανούς, αλλά εκείνοι οι Γερμανοί που ήσαν στην αντίστοιχη λίστα Λαγκάρντ  δεν ήταν βιομηχανικοί εργάτες... 
Δύο είναι οι τρόποι για να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο.

Το πρώτο είναι να έχουμε μία νέα  περαίωση για τα αφορολόγητα ποσά του παρελθόντος με ένα σχετικά υψηλό συντελεστή.

Ας πούμε της τάξης του 25%. Και εν συνεχεία η καθιέρωση χαμηλών συντελεστών για όλους. Να υπάρχει αντικίνητρο για την φοροδιαφυγή.

Και να τολμήσουμε να πούμε και το εξής: Θα μπορούσε να υπάρχει ένας ενιαίος συντελεστής της τάξης του 20%- 25% μέχρι το ποσό των 100.000 ευρώ και εν συνεχεία ο συντελεστής αυτός να μειώνεται σταδιακά για τις παραπάνω κλίμακες και να φτάνει μέχρι και το 10% για τα πολύ υψηλά εισοδήματα. 

Το αντίθετο από αυτό που υποστηρίζει για λόγους λαϊκισμού η αριστερά.

Να δοθούν κίνητρα για να εμφανιστούν τα εισοδήματα.

Το κράτος και το κοινωνικό σύνολο έχουμε μόνο να κερδίσουμε από μία τέτοια πολιτική.
Από την άλλη θα έχουν δίκιο όσοι υποστηρίζουν ότι το ελληνικό δημόσιο θα πρέπει να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη στις σχέσεις του με τους φορολογουμένους. Πολύ σωστά θα πει κάποιος ότι δεν μπορεί να εμπιστευτεί ένα κράτος που αλλάζει τους νόμους κάθε τρίμηνο.

Ένα κράτος που αφού έπεισε τους πολίτες του να αγοράσουν μεγάλα αυτοκίνητα, στην συνέχεια τους φορολόγησε για πολυτελή διαβίωση!
Είναι αυτό που έχουμε πει πολλές φορές μέχρι σήμερα: Θα πρέπει να μπει στο σημείο αυτό μία τελεία.

Να αφήσουμε πίσω μας το παρελθόν και να ξεκινήσουμε από την αρχή. Αφού φυσικά συμφωνήσουμε σε πέντε βασικές αρχές και κυρίως στο τι θέλουμε να κάνουμε.

Να συμφωνήσουν όλοι σε ένα σταθερό φορολογικό περιβάλλον, ανεξάρτητα από το ποιός θα κερδίσει αυτές ή τις επόμενες εκλογές.
Αν θέλουν να "πατάξουν την φοροδιαφυγή", υπάρχει τρόπος και τον περιγράψαμε ήδη.

Αν νομίζουν ότι υπάρχει άλλος δρόμος από αυτόν της μείωσης των φορολογικών συντελεστών, ας μας πουν που ακριβώς πέτυχε αυτό το σύστημα...

Θανάσης Μαυρίδης

Capital.gr