17.2.15

Κρίσιμες ώρες…



Το ιταμό τελεσίγραφο Σόιμπλε στην Ελλάδα, που τορπίλισε το Eurogroup, επιταχύνει τις εξελίξεις γύρω από το ελληνικό δράμα και μας φέρνει μπροστά σε ένα αποφασιστικής σημασίας, κομβικό σημείο.
Μέσα στις επόμενες ώρες και μέρες μπορεί να κριθεί σε μεγάλο βαθμό  η μοίρα του κινήματος και της Αριστεράς για πολλά χρόνια.



Χρειάζεται καθαρό μυαλό, ψύχραιμη, μακριά από φοβικά σύνδρομα και συναισθηματισμούς εκτίμηση του εσωτερικού και διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων και αλύγιστη αποφασιστικότητα για να περάσουμε αυτόν τον πρώτο, κρίσιμο κάβο...





Προσερχόμενος στο Eurogroup, ο Σόιμπλε έριξε την πρώτη τορπίλη, δηλώνοντας προκλητικά ότι «λυπάται» τους Έλληνες για την «ανεύθυνη» κυβέρνησή τους.
Στη συνέχεια ανατίναξε τις γέφυρες συνδιαλλαγής που προσπαθούσε να στήσει η Γαλλία και απαίτησε από την ελληνική κυβέρνηση να αυτοεξευτελιστεί υπογράφοντας δήλωση μετανοίας για παράταση του Μνημονίου και παραίτηση από την εφαρμογή του κοινωνικού της προγράμματος.
Όλα αυτά διαμηνύουν με τον πιο καθαρό τρόπο ότι ο τορπιλισμός του Eurogroup ήταν προειλημμένη απόφαση μιας Γερμανίας, η οποία συμπεριφέρεται απροσχημάτιστα όχι ως ηγεμόνας, αλλά ως δεσμοφύλακας της ευρωζώνης.
Αυτά είναι περίπου αυτονόητα. Το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι γιατί και με ποια στρατηγική στόχευση ενεργεί το Βερολίνο.
Η απάντησή μας είναι: όχι από αλαζονική αίσθηση δύναμης, αλλά από ανησυχία για τις εξελίξεις που τείνουν να ξεφύγουν από τον έλεγχό τους.
Εκφοβίζουν γιατί φοβούνται οι ίδιοι!
Το γεγονός ότι με τις προγραμματικές δηλώσεις της η κυβέρνηση, παρά τις όποιες ταλαντεύσεις, έμεινε βασικά πιστή στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, κυρίως όμως η δυναμική παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα και το κύμα αλληλεγγύης προς την Ελλάδα που άρχισε να εξαπλώνεται στην Ελλάδα τρόμαξαν το Βερολίνο.
Η γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη άρχισε να εμφανίζει συμπτώματα προϊούσας φθοράς.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στη διαδήλωση του Παρισιού, πέραν του ΚΚΓ και του Αριστερού Μετώπου, καλούσε η Collectif Roosvelt, όπου συμμετέχουν η Ντανιέλ Μιτεράν, οι πρώην πρωθυπουργοί Μισέλ Ροκάρ και Ζαν- Μαρκ Ερό και άλλα πρωτοκλασσάτα στελέχη του Σοσιαλιστικού Κόμματος.
Ακόμη και στο εσωτερικό της Γερμανίας, η συντριβή της Χριστιανοδημοκρατίας στο Αμβούργο, με παράλληλη ενίσχυση Σοσιαλιστών, Αριστεράς και ευρωσκεπτικιστικού AfD διαμηνύουν την αμφίπλευρη αμφισβήτηση της Μέρκελ.
Το τελεσίγραφο του Βερολίνου στο Eurogroup είχε στόχο να ανακόψει αυτές τις τάσεις και να «χαμηλώσει» την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, ώστε να τη σύρει σε νέες διαπραγματεύσεις από χειρότερες θέσεις, με πιο ασφυκτικά χρονικά περιθώρια.
Στόχος είναι ένας πρώτος συμβιβασμός πιο κοντά στις απαιτήσεις του Βερολίνου, που θα αποδομήσει την εσωτερική και διεθνή στήριξη της κυβέρνησης, για να ακολουθήσει επί έξι μήνες, μέχρι την τελική διευθέτηση, το «μαρτύριο της σταγόνας», όπου η απειλή του bankrun θα βρίσκεται μονίμως στην ημερήσια διάταξη και θα χρησιμοποιείται ως μοχλός για την ακύρωση κάθε προοδευτικού κοινωνικού μέτρου.
Σ’αυτό το φόντο, η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει οδό υποχώρησης.
Οι γέφυρες ανατινάχτηκαν, τα καράβια κάηκαν!
Η μέχρι τέλους αποφασιστικότητα απέναντι στο τελεσίγραφο του Βερολίνου είναι μονόδρομος, αν δεν θέλει να αυτοκτονήσει πολιτικά και να δει το τεράστιο ρεύμα της λαϊκής στήριξης να μετατρέπεται σε ρεύμα απογοήτευσης και κατακραυγής, που θα ενισχύσει τα πιο αντιδραστικά ή και νεοφασιστικά ρεύματα.
Η πρώτη, υψηλής συβολικής σημασίας απάντηση θα είναι η επιλογή του προέδρου της Δημοκρατίας.
Ελπίζουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποφύγει μια λύση από το παλιό, χρεοκοπημένο πολιτικό προσωπικό που λιντσαρίστηκε εκλογικά από τον ελληνικό λαό και θα επιλέξει μια προσωπικότητα που θα συμβολίζει τους δημοκρατικούς αγώνες και την πολιτιστική ακτινοβολία του έθνους των εργαζομένων, στέλνοντας τα σωστά μηνύματα και στο λαό και στους εκβιαστές του. (Σημ. Ο- Τελικά επελέγη ο νέος και άφθαρτος Προκόπης Παυλόπουλος)




Αν οι Γερμανοί επιμείνουν στο τελεσίγραφο μέχρι την κρίσιμη Παρασκευή, η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα οφείλει να τερματίσει αμέσως το γερμανικό «μαρτύριο της σταγόνας» και να οδηγήσει τα πράγματα σε μια άμεση πολιτική «κάθαρση» γιατί από εκεί και πέρα ο χρόνος θα μετρά σε βάρος της.
Δεν βλέπουμε άλλο δρόμο κάθαρσης από την προκήρυξη δημοψηφίσματος μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα με το ερώτημα αν ο ελληνικός λαός εξουσιοδοτεί την κυβέρνησή του να επιμείνει πάση θυσία στην ανυποχώρητη εφαρμογή των προγραμματικών δεσμεύσεων που ενέκρινε ο ίδιος και ψήφισε η Βουλή των Ελλήνων.
Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, μια τέτοια πορεία θα φέρει στην ημερήσια διάταξη το ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ αν η Γερμανία επιμείνει στην ωμή αδιαλλαξία της- πράγμα κάθε άλλο παρά βέβαιο.
Η κυβέρνηση δεν πρέπει να φοβηθεί αυτό το ενδεχόμενο, παρότι δεν το επέλεξε.
Ασφαλώς, ο ελληνικός λαός θα προτιμούσε την πιο ανώδυνη λύση, πολύ περισσότερο που έχει ήδη στην πλάτη του πέντε τρομερά δύσκολα χρόνια.
Αν βρεθεί όμως απέναντι στο δίλημμα ευρώ με Μνημόνια εφ όρου ζωής ή αισθητή βελτίωσης της ζωής με έξοδο από τη φυλακή της ευρωζώνης, η απάντησή του- το πιστεύουμε ακράδαντα- μπορεί να είναι, πρέπει να είναι και θα είναι εκείνη που θα συμβαδίζει  με τα συμφέροντά του, την αξιοπρέπεια και την ιστορία του.
Σ’αυτή τη δύσκολη, αλλά επιβεβλημένη πορεία, η Ελλάδα μπορεί να βρει ισχυρά στηρίγματα στο διεθνή στίβο, όπως έδειξαν ήδη οι πρώτες κρούσεις της στο εξωτερικό.
Η γεωπολιτική συγκυρία στην ευρύτερη περιοχή, από την Ουκρανία μέχρι τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, είναι πολύ ευνοϊκή για την Ελλάδα, καθώς διευρύνει κατά πολύ τα περιθώρια ελιγμών, τακτικών συμμαχιών και εκμετάλλευσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων.
Αρκεί να δει κανείς τα σχεδόν καθημερινά άρθρα προβελβημένων αρθρογράφων των New York Times και των Financial Times που καλούν τον Αλέξη Τσίπρα να μην υποχωρήσει στη Γερμανία.
Το κυριότερο, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει δικαίωμα να απογοητεύσει τον ελληνικό λαό και τις διερυνόμενες, μαχόμενες δυνάμεις των λαών της Ευρώπης που βλέπουν στον αγώνα μας και το δικό τους αγώνα, στις ελπίδες μας και τις δικές τους ελπίδες, στο μέλλον μας και το δικό τους μέλλον.
Αυτή είναι η μεγάλη, η τεράστια εφεδρεία της Ελλάδας και αυτή είναι που θα γείρει αποφασιστικά την πλάστιγγα στην πλευρά του δίκιου των πολλών, απέναντι στην αυτοκρατορική ωμότητα των λίγων.

Πέτρος Παπακωνσταντίνου

1 σχόλιο:

  1. Τα πράγματα πάνε πάρα πολύ καλά για την χώρα μας. Η στάση της νέας κυβέρνησης στις διαπραγματεύσεις με τους «εταίρους» -με την Γερμανία δηλαδή- κατάφερε να ξεβρακώσει τόσο την γερμανική κυβέρνηση όσο και τις προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις.



    Η γερμανική κυβέρνηση ξεβρακώθηκε γιατί η αλαζονεία της δεν έχει προηγούμενο και παραπέμπει σε φασιστικά καθεστώτα, ενώ οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις αποδεικνύεται τώρα πως δούλευαν για την Μέρκελ.

    Στο σημείο που βρίσκεται η χώρα μας, η ελληνική κυβέρνηση δεν πρέπει να κάνει ούτε βήμα πίσω.
    Ούτε οι Έλληνες πρέπει να κάνουν πίσω.

    Η χώρα βρίσκεται εδώ και χρόνια σε αδιέξοδο, το χρέος δεν είναι βιώσιμο, οπότε το καλύτερο που μπορεί να μας συμβεί είναι να βρεθεί μια διέξοδος.

    Δεν πάμε τώρα στον γκρεμό, είμαστε εδώ και χρόνια στον γκρεμό. Από την ανεργία και το χρέος μέχρι τους μισθούς και τις συντάξεις, τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο.

    Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε. Τουλάχιστον εμείς. Η οικονομική και πολιτική ελίτ της χώρας έχει πολλά να χάσει. Και πρέπει να τα χάσει.

    Η ιδανική λύση είναι η έξοδος από την ευρωζώνη· αν και θα ήταν ιδανικότερη το 2010.

    Αλλά εμείς θα το παίξουμε τρελοί.

    Αφού η έξοδος από το ευρώ δεν προβλέπεται και δεν μπορούν να μας διώξουν, εμείς μένουμε στο ευρώ και κάνουμε ό,τι κάνουν και οι Γερμανοί: Εκβιάζουμε.

    Εκβιάζουμε νόμιμα. Αναζητούμε όλες τις νομικές τρύπες και τους αλλάζουμε τα φώτα. Αφού δεν προβλέπεται έξοδος, λύση μέρα με την ημέρα.

    Παράλληλα, διεκδικούμε τις πολεμικές αποζημιώσεις. Εκεί δεν έχει Eurogroup, ούτε η γερμανική κυβέρνηση μπορεί να έχει ύφος. Θα πληρώσει.

    Φυσικά, φέρνουμε στο φως όλες τις μίζες των γερμανικών πολυεθνικών και στέλνουμε στα ευρωπαϊκά δικαστήρια τόσο τους Γερμανούς που τις έδιναν -μαζί με τους Γερμανούς πολιτικούς που τους έκαναν πλάτες-, όσο και τους Έλληνες που τις έπαιρναν.

    Επίσης, καθαρίζουμε την χώρα μας από τους ολιγάρχες και τους καναλάρχες. Ήρθε επιτέλους η ώρα αυτά τα λαμόγια να πληρώσουν.

    Οπωσδήποτε, υπάρχει σοβαρό θέμα με τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Πρώτα είναι υπεύθυνες για την χρεοκοπία και μετά για τους χειρισμούς που έφεραν την χώρα σε κατάσταση ανθρωπιστικής κρίσης.

    Αφού η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ διαπραγματεύεται, γιατί οι προηγούμενες κυβερνήσεις υπέγραφαν ό,τι τους έβαζαν μπροστά τους χωρίς καν να τα διαβάζουν;

    Ξέρουμε γιατί τα υπέγραφαν – οι Γερμανοί τους είχαν στο χέρι- αλλά αυτά να τα πουν και στο δικαστήριο.

    Η Μέρκελ θα κάνει πίσω. Το Grexit θα είναι πολύ πιο σκληρό για την Γερμανία από ό,τι θα είναι για την Ελλάδα.
    Πρώτα θα γίνει διαγραφή του χρέους και μετά θα βγούμε από την Ευρωζώνη. Αν υπάρχει ακόμα Ευρωζώνη.

    Ας μην κοροϊδευόμαστε, δεν υπάρχει Ευρωπαϊκή Ένωση. Υπάρχει μόνο η Γερμανία και οι λακέδες της.

    Αλλά ο χρόνος είναι με την μεριά μας. Οι εκλογές σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες -μέσα στο 2015- θα αναδείξουν κυβερνήσεις που θα κάνουν την Μέρκελ να αναπολεί τον Τσίπρα, και τον Σόιμπλε να αναπολεί τον Βαρουφάκη.

    Στην καλύτερη περίπτωση, θα σώσουμε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αφού θα την κάνουμε πραγματική Ένωση λαών.

    Στην χειρότερη, θα σώσουμε την Ελλάδα.

    (Μια φιλική συμβουλή προς τα κυβερνητικά στελέχη: Κόψτε τις επισκέψεις στα χρεοκοπημένα κανάλια των νταβατζήδων, για τα οποία έχετε και προεκλογικές δεσμεύσεις. Όχι μόνο δεν σας προσφέρουν τίποτα αλλά σας αφαιρούν την αξιοπιστία. Όταν σας βλέπω δίπλα στους Πρετεντέρηδες -τους οποίος ξεπλένετε με την παρουσία σας-, η πρώτη σκέψη που κάνω είναι πως κι εσείς είστε ξεπουλημένοι. Μπορεί να μην είστε αλλά εγώ αυτή τη σκέψη κάνω. Και ήθελα να σας το πω. Αν και δεν θα έπρεπε να σας το πει κάποιος. Θα έπρεπε να το ξέρετε από μόνοι σας.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή