Πως καταντήσαμε η αποθήκη ψυχών της Ευρώπης;

Όλο αυτό το μπάχαλο που ζούμε σήμερα, με δεκάδες χιλιάδες «πρόσφυγες» εγκλωβισμένους στα νησιά μας, στο Κιλκίς, στην Ειδομένη, στην Αθήνα, στην Καβάλα, και γενικά παντού στην χώρα, οφείλεται βασικά στην απόφαση των ΗΠΑ να αναδιανείμουν την τράπουλα στη Μέση Ανατολή.

Όλα ξεκίνησαν βασικά μετά την επίθεση στους δίδυμους πύργους, οπότε οι Αμερικάνοι βρήκαν την ευκαιρία (αν δεν την προκάλεσαν οι ίδιοι) να ξεφορτωθούν με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια: Τον Σαντάμ και τους Ταλιμπάν του Αφγανιστάν (που οι ίδιοι είχαν δημιουργήσει στη διάρκεια του ψυχρού πολέμου). Οι λόγοι για αυτό που αποφασίστηκε δεν είναι του παρόντος, αν και έχω  άποψη…

Από κει και πέρα, και αφού μια ολόκληρη χώρα (Ιράκ) καταστράφηκε, ενώ κάτι ανάλογο έγινε και στο Αφγανιστάν, ακολούθησε η δεύτερη φάση του σχεδίου, η λεγόμενη «αραβική άνοιξη», που διέλυσε ολόκληρη πλέον την Μέση Ανατολή και την Βόρεια Αφρική. Έτσι, χώρες που μέχρι πρότινος, αν και υπό «αυταρχική» διακυβέρνηση, εν τούτοις λειτουργούσαν κανονικά, σήμερα και  μετά την εξέγερση των λαών τους στο όνομα της «δημοκρατίας», αποτελούν κλασικά παραδείγματα failed states. Με αποκορύφωμα την περίπτωση της Συρίας, της οποίας ο ηγέτης αποδείχθηκε πολύ σκληρός για να πεθάνει. Και σαν να μην έφτανε το χάος που αναδύθηκε μέσα από όλα αυτά, έχουμε και την νέα απειλή για τον δυτικό (και όχι μόνο) κόσμο που εκπροσωπεί η ακραία φονταμενταλιστική ISIS, τα μέλη της οποίας σε αποκεφαλίζουν στο γόνατο για ψύλλου πήδημα. Και μέσα σε όλα αυτά, κερδίζει όπως πάντα, η φίλη και γείτων Τουρκία.

Αυτά εν ολίγοις είναι τα γεγονότα που οδήγησαν σήμερα στα αδιέξοδα που ζει η Ευρώπη, και πρωτίστως η χώρα μας. Η οποία, σαν να μην της έφτανε η «άτυχη» γεωγραφική και γεωπολιτική της θέση, η οικονομική κρίση που την αποτελείωσε, ο πόλεμος και οι ανακατατάξεις στην γειτονιά της, είχε και την κατάρα να ζήσει μια κυβέρνηση Σύριζα, οι ιδεοληψίες και η ανικανότητα του οποίου είχαν σαν αποτέλεσμα να ζούμε αυτά που ζούμε, με την Ελλάδα να αποτελεί και ημιεπίσημα πλέον μια αποθήκη ψυχών, ένα κολαστήριο δηλαδή τόσο για τους πρόσφυγες όσο και για τους ιθαγενείς.

Να θυμίσω βεβαίως εδώ, ότι ο πόλεμος στη Συρία καλά κρατεί από το μακρινό 2011, άσχετα με το τι λένε και διαδίδουν τα παπαγαλάκια του Μαξίμου, τα οποία εντέχνως έχουν ξεχάσει τις προεκλογικές υποσχέσεις και δεσμεύσεις του Σύριζα για ανοιχτά σύνορα, για επιδόματα ίσα με τον βασικό μισθό στους πρόσφυγες, για ανοικτή πρόσκληση των Σύρων αδελφών μας (και όχι μόνο) αλλά  και για έλευση αργότερα και των συγγενών τους, για «να μη νιώθουν μόνοι» (αυτό νομίζω το είχε διατυπώσει ο ποιητής Κουράκης). Εξ ου και οι μηνιαίες αφίξεις «προσφύγων» επί Σύριζα είναι ίσες με τον συνολικό αριθμό των αφίξεων στα τρία χρόνια κυβέρνησης των ανάλγητων σαμαροβενιζέλων.

Έτσι, όταν επιτέλους ήρθε η Πρώτη Φορά Αριστερά στα πράγματα τον Ιανουάριο του 2015, άνοιξαν για τα καλά οι πύλες της κολάσεως, και ξαφνικά η Ελλάδα πλημμύρισε από «μετανάστες» από όπου γης… μέχρι «πρόσφυγες πολέμου» απ το Νεπάλ υπάρχουν στην Ειδομένη, άσχετα αν το Νεπάλ δεν βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση… ούτε βέβαια το Μαρόκο, ούτε το Πακιστάν, ούτε το Μπαγκλαντές, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους συριζαίους φιλάνθρωπους ιδεολόγους. Και να μη ξεχνάμε ότι όλοι αυτοί οι «δυστυχισμένοι» περνάνε μέσω Ελλάδας, διακινδυνεύοντας τον πνιγμό, αντί να πάνε μέσω Βουλγαρίας, η οποία όμως (όπως και άλλα κράτη) δεν έχει Σύριζα, αλλά και θυμάται πολύ καλά τις δεκαετίες του «περήφανου σοσιαλισμού» που πέρασε.

Την όλη λοιπόν «επαναστατική» «μεταναστευτική πολιτική» ανέλαβαν τα στιβαρά χέρια της κυρά Τασίας, η οποία δεν ήταν καν συριζαία, απλά η ΑΝΑΣΑ της συνεργάστηκε με τον Σύριζα ως μια άτυπη συνιστώσα, σε συνδυασμό με την υπουργοποίηση στο Ναυτιλίας (βλ. Λιμενικό) του συντρόφου της στη ζωή κ. Δρίτσα. Μιλάμε για στοχευμένες τοποθετήσεις από πλευράς Αλέξη.

Μιλάμε δηλαδή για το χρονικό μιας προαναγγελθείσας καταστροφής, την οποία όλοι οι διαθέτοντες κοινό νου βλέπαμε, αλλά δεν έβλεπε ο πρωθυπουργός, εκτός κι αν αληθεύουν κάτι σκόρπιες φήμες ότι αυτό ακριβώς που ζούμε, αυτό επιδίωκε… Ο οποίος πρωθυπουργός ασχολούνταν με τις «διαπραγματεύσεις» στα όρθια, αφήνοντας ελεύθερο το γήπεδο στην κυρά Τασία και τις «ηλιοθεραπείες» της.

Έτσι χάθηκε η μπάλα, και όταν ο Αλέξης ξύπνησε ήταν ήδη πολύ αργά, διότι πρόλαβαν και ξύπνησαν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, οι οποίοι έζησαν στο πετσί τους τον ανθρωπισμό του Σύριζα, όταν άρχισαν οι βιασμοί, οι δολοφονίες και οι αποκεφαλισμοί αθώων στις πόλεις τους. 

Αλλά ακόμη και τότε ο δικός μας την είδε πονηρά, νομίζοντας και σε αυτό το κομμάτι ότι έχει να κάνει με τους καθηγητές του στο γυμνάσιο, ή τους πάτρωνές του στο κόμμα, τότε που με μόνο όπλο του το θράσος και την μαγκιά άπαντες υποχωρούσαν στις ντεμέκ αριστερές  απαιτήσεις και εκβιασμούς του. Έτσι, χρησιμοποίησε το μεταναστευτικό ως ένα ακόμη εκβιαστικό όπλο προκειμένου να κερδίσει οικονομικά οφέλη. Να του κουρέψουν το χρέος ή να του δώσουν ζεστό χρήμα (για να πληρώνει τους μετακλητούς και τους νερουλάδες της βουλής), με αντάλλαγμα την διαχείριση των τράνζιτ μεταναστών.

Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε διότι οι «κουτόφραγκοι» δεν είναι κουτοί. Αντιθέτως, δώσανε μπόλικο χρήμα και παραχωρήσεις στην Τουρκία, η οποία πλέον παίζει εν ου παικτοίς, ενώ παράλληλα σφίξανε τα λουριά τους, με διάφορες χώρες να κλείνουν τα σύνορα, να αγριεύουν, και να γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τις ντιρεκτίβες και τις αποφάσεις της ΕΕ, προκειμένου να υπερασπιστούν τα εθνικά τους συμφέροντα. Μέχρι και τα Σκόπια απέδειξαν ότι είναι σοβαρότερη χώρα από την δική μας, με το ρεμπέτ ασκέρ που επιλέξαμε για να μας σώσει. Και όσο για τα λεφτά που θα ‘παιρνε ο Αλέξης, αυτά αποφασίστηκε να πηγαίνουν κατευθείαν στους ίδιους τους πρόσφυγες ή στις ΜΚΟ, αφού οι κακοί εταίροι μας έχουν προ πολλού καταλάβει τι τσαρλατάνοι είναι όλοι αυτοί στο ελληνικό γκουβέρνο. Εν ολίγοις, κερδάμε και στο μεταναστευτικό.

Έτσι έχει λοιπόν η κατάσταση τον Μάρτιο του 2016, με μια Ελλάδα γονατισμένη οικονομικά, διαιρεμένη κοινωνικά, με σφραγισμένα σύνορα από παντού εκτός από τα διάτρητα «θαλάσσια», που ο Αλέξης αγνοούσε ότι υπάρχουν, παρία της Ευρώπης, ένα βήμα πριν το grexit, και με χιλιάδες επί χιλιάδων «προσφύγων» να κοιμούνται  στα υγρά χωράφια, ζώντας  από τις φιλανθρωπίες των ιδιωτών, με το κράτος (λέμε τώρα)  να τρέχει και να μη φτάνει, όπου υπάρχει και αν υπάρχει, που ΔΕΝ υπάρχει. Και όπου υπάρχει βλέπουμε απευθείας αναθέσεις για κοντέινερς, ρούχα, τρόφιμα, κλπ με διάφορους επιτήδειους να κάνουν την καλή τους στην πλάτη των «προσφύγων». Χώρια τα διάφορα πήγαινε έλα των προσφύγων από εδώ κι από κει, με ναυλωμένα πούλμαν και καράβια, σε βαθμό να αναρωτιέμαι τι υπόγεια σχέση έχει άραγε ο Μουζάλας με τους λεωφορειούχους και τους πράκτορες ταξιδίων.

Μην εκπλαγείτε λοιπόν, αν ολοκληρώνοντας το όραμά του ο Αλέξης,  σε λίγο καιρό το ΝΑΤΟ, που ήδη «περιπολεί» με τις ευλογίες του συγκαμένου στο Αιγαίο, δεν αποφασίσει να μας βομβαρδίσει για το κακό που κάναμε σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο… για ένα πουκάμισο αδειανό… για μια κυρά Τασία.

Strange Attractor

ΥΓ- Είμαι περίεργος να δω τι θα γίνει αν ο μη γένοιτο ξεσπάσει καμιά γερή εμφύλια σύρραξη και στην Αίγυπτο… αυτήν με τον τεράστιο πληθυσμό…

Ήδη γράφτηκα σε φροντιστήριο αραβικών, μπας και επιβιώσω.