Εδώ και καιρό και πολύ περισσότερο κατά τη
διάρκεια της ατελείωτης οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα μας, παρατηρώ
την αδιαφορία των ελλήνων για την πολιτική. Την πολιτική όχι με όρους
κομματικής, αλλά με όρους ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης για τα κοινά.
Αυτό είναι πολύ πιο φανερό στα μέσα κοινωνικής
δικτύωσης. Μια ανάρτηση για το πόσο παραπάνω πλήρωνε η χώρα πριν μπει στα
μνημόνια θα έχει μικρή αναγνώριση. Αντίθετα, μια ανάρτηση χιουμοριστική, μια
φωτογραφία κλπ., θα προσελκύσει πολύ περισσότερους ανθρώπους. Αλήθεια, πόσοι
πιστεύετε πως ξέρουν το πλέον απλό. Τι έσοδα είχε η χώρα το 2009 όταν ξεκίνησε
η κρίση και τι έξοδα...
Δεν περιμένει κανείς από τους πολίτες να
καταλάβουν ιδιαίτερα δύσκολες και περίπλοκες οικονομικές αναλύσεις. Εδώ όμως,
μιλάμε για τα βασικά. Πιο απλά, τι μισθό είχε το σπίτι που λέγεται Ελλάδα και
ποια ήταν τα έξοδά του. Όπως ξέρουμε τα του σπιτιού μας.
Άσε με, σου λέει ο άλλος, που θα κάθομαι να
διαβάζω οικονομικά και να ασχολούμαι. Με πιάνει κατάθλιψη. Έτσι, ασχολείται με
το πόσα γκολ έβαλε η τάδε ομάδα, πότε γέννησε η τάδε παρουσιάστρια, πως
φτιάχνουμε μους σοκολάτα κλπ. Παρ’ όλο όμως που δεν ασχολείται, με κάποιον
περίεργο τρόπο ξέρει ποιος πολιτικός έκρυψε το στικάκι της λίστας Λαγκάρντ,
ξέρει πως λόγω του PSI τα ταμεία χάσανε τα χρήματά τους. Γνωρίζει πως το χρέος
έφτασε σε αυτά τα επίπεδα επειδή κάποιοι «έφαγαν» στην Ελλάδα, πως το να έχεις
σήμερα μικρότερο στόχο για πλεόνασμα είναι καλύτερο κλπ.Δεν είμαστε πολίτες που
ασχολούμαστε με τα κοινά και όσοι ασχολούνται είναι η εξαίρεση στην Ελλάδα.
Κατά κανόνα, στην Ελλάδα επιλέγουμε πολιτικούς, όπως μαθαίνουμε γράμματα.
Παπαγαλίζοντας!
Επειδή ο Λαζόπουλος λέει πως σήμερα είμαστε
καλύτερα επειδή θα έχουμε χαμηλότερους στόχους, το λέμε κι εμείς. Επειδή λέει ο
Αυτιάς πως λιποθυμάνε παιδιά στα σχολεία, το αναρτούμε κι εμείς στον «τοίχο»
μας,. Όταν λέει ο Παπαδάκης πως μπορούμε να διαγράψουμε το χρέος, αμέσως
βγαίνουμε στις πλατείες για να διεκδικήσουμε τη διαγραφή του. Όταν ο Χατζηνικολάου
λέει πως θα πάρουμε 5 δις από τους Ρώσους, βρίζουμε τους άλλους, τους
προσκυνημένους, που αυτοί μας «πούλησαν» στη δύση.
Λέει ο Λυριτζής (παρεμπιπτόντως τον άκουσα
σήμερα), πως την τελευταία τετραετία είχαμε 1,5 εκατ. ανέργους και το
παπαγαλίζουμε κι εμείς. Αν και ένα θέμα που αφορά ολόκληρη την ελληνική
κοινωνία, ποιος άραγε ξέρει πόσοι είναι οι άνεργοι σήμερα. Ποιος άραγε μπορεί
να σκεφτεί πως άνεργοι υπήρχαν και πριν την κρίση και άρα το 1,5 εκατ. δεν
είναι αποτέλεσμα της κρίσης και ιδίως της τελευταίας τετραετίας που
σταθεροποιήθηκε;
Στην πλειοψηφία μας, είμαστε ένας ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ
ΛΑΟΣ. Ας το πάρουμε χαμπάρι. Επιλέγουμε πολιτικούς με τον τρόπο που διαβάζουμε.
Παπαγαλίζοντας! Ό, τι μας μαθαίνουν πως πρέπει να γράψουμε, αυτό γράφουμε.
Η γνώση, η σκέψη και η κρίση, έχουν εξαφανιστεί
προ πολλού.
Το Ζιζάνιο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου