27.2.17

Αλέξης: Ο σαμποτέρ της δημοκρατίας (Μέρος ΙΙΙ)



Η Ελλάδα πηγαίνει ολοταχώς σε μια νέα ανούσια σύγκρουση με τους τροϊκανούς, ενώ τα πράγματα βαίνουν από το κακό στο χειρότερο… και στο χείριστο. Η χώρα θα έπρεπε να έχει αποφύγει τη χρεοκοπία από το τέλος του 2014, και να είχε βγει στις αγορές, όπως είχε ετοιμαστεί, αλλά η νέα φερόμενη ως κυβέρνηση… η δήθεν… αριστερή, του Αλέξη του Τσίπρα, έλαβε  90 δισεκατομμύρια ευρώ από εκείνους που νυχθημερόν από την Ελλάδα βρίζει, ενώ από την Ευρώπη τους προσκυνά, κουνώντας νοητικά την ουρά του... 



Bonus παραμονής στην κρίση έλαβε από τους δανειστές, για να οδηγήσει ο ίδιος προσωπικά, με τις δεξιότητες που απέκτησε, μαθητεύοντας δίπλα σε παραβατικούς αγύρτες,  το ξεπούλημα του εθνικού πλούτου και την εξαθλίωση του λαού, με έναν και μόνο σκοπό και στόχο -τη διατήρηση του εξυπηρετικού γι’ αυτόν χάους, τον διορισμό στο δημόσιο χιλιάδων άνεργων κηφήνων και με τους όρους αυτού του bonus υποτέλειας παλεύει να επιβιώσει, έχοντας όμως ήδη, ουσιαστικά χάσει το παιχνίδι… και με την  αβεβαιότητα να έχει εκ νέου επιστρέψει στις αγορές, όπως και ο φόβος, καθώς εκτιμάται ότι πάνω από 2 δισεκατομμύρια ευρώ έχουν αποσυρθεί από τις τράπεζες από τρομαγμένους καταθέτες, από την αρχή του χρόνου…



Με τη συζήτηση για την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ να έχει επανέλθει στο προσκήνιο, εργατικά σωματεία, αγρότες, ελεύθεροι επαγγελματίες και άλλοι τομείς, έξαλλοι από τις θανατηφόρες επιπτώσεις της λιτότητας ξεκίνησαν πάλι να διαδηλώνουν, αλλά και να αποκλείουν τους εθνικούς δρόμους,  καθώς και άλλα κομβικά σημεία.
O άθλιος αυτός πρωθυπουργός ανέβηκε στην εξουσία με την υπόσχεση…  να σκίσει τα μνημόνια, αλλά αντί για αυτό στα δύο χρόνια διακυβέρνησής του έχει βάλει φαρδιά πλατιά την σφραγίδα του στα πιο επαχθή μέτρα λιτότητας που έχουν ληφθεί ποτέ στη χώρα έως σήμερα… Μπορεί η Ελλάδα να έχει πετύχει ένα αξιοπρόσεκτο πλεόνασμα, κλέβοντας με ασύστολο τρόπο, ψέματα και βίαιες μεθόδους τις αποταμιεύσεις μιας ζωής των πολιτών, με την κοινωνική κρίση όμως να φουντώνει επικίνδυνα και τους πολίτες να στρέφονται μαζικά εναντίον του. Μία βραδυφλεγής βόμβα, που όταν εκραγεί, θα εξαφανίσει τον ίδιο και το συνονθύλευμά του από προσώπου γης. Ο φόβος να πολιτικοποιηθεί σε υπερθετικό βαθμό  η διαμάχη, μεταξύ Αθήνας και δανειστών, εξαιτίας των εκλογών στην Ολλανδία, τη Γαλλία και τη Γερμανία, έχει κάνει την κατάσταση ιδιαίτερα προβληματική και περίπλοκη.
Η εκτίμηση βέβαια όλων είναι ότι ο Τσίπρας θα υποχωρήσει, όπως έκανε και όταν η Ελλάδα έφτασε πιο κοντά από ποτέ στην έξοδο από την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση, στην κορύφωση της κρίσης το καλοκαίρι του 2015. Θα είναι όμως εξαιρετικά δύσκολο να μαντρώσει τους δυσαρεστημένους βουλευτές στο μαντρί, να υποστηρίξουν περισσότερα μέτρα για να τα ''πουλήσουν'' αργότερα  στον εξαντλημένο από την συνεχιζόμενη ταλαιπωρία και την πρωτόγνωρη ανέχεια,  Έλληνα, προσφέροντάς του "επί πίνακι”, την ίδια την Ελλάδα...
Πώς συνδέεται όμως το εθνικό νόμισμα στο σχέδιο του Αλέξη του Τσίπρα για το εκ θεμελίων γκρέμισμα της Δημοκρατίας στη χώρα μας; Πώς θα μπορούσε να αποτελέσει η επιδιωκόμενη νομισματική αλλαγή το τέλος της Δημοκρατίας όπως την είχαμε μάθει από τα βιβλία που σκοπεύουν ν’ αλλάξουν, για να εξοστρακίσουν ακόμα και τις μνήμες από το νου και την καρδιά των Ελλήνων; Το εθνικό νόμισμα είναι ο καταλύτης για την οριστική  εξόντωση της Δημοκρατίας. Οι ευθύνες για την αποτυχία του προγράμματος σταθεροποίησης, το οποίο οι ίδιοι οι "συνταγματάρχες χωρίς γραβάτα”, εμπόδισαν στην εξέλιξη του με κάθε τρόπο και μέσον, είναι βέβαιο πως θα αποδοθούν στους ευρωπαίους εταίρους μας και στο ΔΝΤ, του οποίου τη συμμετοχή στο πρόγραμμα μια θέλουν, ενώ την άλλη το καταριούνται. Η φτωχοποίηση των Ελλήνων και η έλλειψη ελπίδας, θα τους δώσει τη δυνατότητα να αλλάξουν το νόμισμα, με όλα τα επακόλουθα… οι ίδιοι θα μετεξελιχθούν σε καθεστώς και οι όποιοι πολέμιοί τους θα στοχοποιηθούν, θα περιθωριοποιηθούν και θα εξοριστούν μέσα στην ίδια την πόλη που ζουν, χωρίς δικαίωμα κριτικής, αντίστασης και αντίδρασης… Τα Γιούρα, και η Μακρόνησος, θα ξαναζήσουν μέσα στο μυαλό και την ψυχολογία του λαού που θα είναι πολύ φοβισμένος να διεκδικήσει την επάνοδο στην αστική δημοκρατία και τα όποια ελαττώματά της…
Ο "μικρός συνταγματάρχης” και η ομάδα προπαγάνδας που κατοικοεδρεύει μονίμως δίπλα του, έχουν φροντίσει, όσο και αν δεν τους φαίνεται, να ολοκληρώσουν κάποια προκαταρκτικά βήματα, ώστε να δέσουν την κυριαρχία που στοχεύουν, αλλάζοντας κάθε αντικαθεστωτικό αξιωματούχο, ή απλό προϊστάμενο, που δεν υποτάσσεται, με ημετέρους χτίζοντας το κομματικό ασκέρι και τα μελλοντικά τάγματα εφόδου, μέσω δεκάδων χιλιάδων προσλήψεων παραβατικών συντρόφων τους, με τους οποίους συνδέονται μέσω κοινών οραμάτων κατάλυσης της δημοκρατίας και την αποχώρηση της χώρας από την Ευρώπη και την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση. Όλοι μας δυστυχώς, έχουμε τις ευθύνες μας, διότι, τόσα χρόνια μετά τον εμφύλιο, ανεχθήκαμε  τον ελληνικό τρόπο σκέψης να υπαγορεύει πως η Αριστερά που γνώριζαν απείχε παρασάγγας  από αυτό που ονομάζεται "ολοκληρωτισμός”. Πρόκειται για μια απίστευτη και μοναδική διαφοροποίηση σε σχέση με αυτό που πιστεύουν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι πολίτες.
Ο στόχος τους είναι εμφανής σε εκείνους που παρακολουθούν από κοντά τον "θίασο του κακού” να ελίσσεται! Μεθοδεύουν απλώς τον αποκλεισμό της χώρας από την Ευρώπη και την εκμετάλλευση της έκρηξης που θα προκληθεί για την ενεργοποίηση της "κατάστασης εκτάκτου ανάγκης”, που θα τους επιτρέψει ν’ αλωνίζουν και να σβήνουν εν τη γενέσει, κάθε σπίθα αμφισβήτησης της κυριαρχίας και του μανιφέστου τους… Η νίκη του εθνικού νομίσματος σε ένα δημοψήφισμα θα ανοίξει το δρόμο για εσπευσμένες εκλογές, που θα επικυρώσουν τη διάλυση των ήδη ηττημένων κοινοβουλευτικών τους αντιπάλων και την επισφράγιση μιας μονοκρατορίας τύπου Τσάβες, με φτωχούς, απογοητευμένους και φοβισμένους πολίτες που δεν θα έχουν το κουράγιο ν’ αντιδράσουν.
Το επτασφράγιστο μέχρι πρότινος μυστικό είναι ότι το συνωμοτικό κονκλάβιο της Κουμουνδούρου δεν προετοιμάζεται για  εκλογές, αλλά για ακόμα ένα δημοψήφισμα όπου θα τεθεί επί τάπητος το ερώτημα για την έναρξη διαπραγματεύσεων για την αποχώρηση από την ευρωζώνη, που δεν θα είναι αυτό που οι εχθροί μας, στον ουρανό έψαχναν, αλλά το βρήκαν στον ΣυΡιΖα και τις φιλοδοξίες του για μία "Ηγεμονία του Σκότους” πάνω σε θρυμματισμένα  και κόκκινα απ’ το αίμα της δημοκρατίας, ερείπια!. Για την συνταγματικότητα αυτού του δημοψηφίσματος, ο ίδιος ο "μικρός συνταγματάρχης”, θα αποφανθεί, χωρίς να το θέσει στην κρίση των συνταγματολόγων πως, παρ’ όλο που η συμμετοχή στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης αποτυπώνεται σε άρθρο του Συντάγματος, το ευρώ δεν μπορεί να θεωρείται ως αναπόσπαστο τμήμα αυτού που αποκαλούμε Ευρωπαϊκή Ένωση, μιας και πολλές χώρες της ΕΕ λειτουργούν ακόμα με το εθνικό τους νόμισμα
Το μόνο φρένο που θα μπορούσε να τον ακινητοποιήσει θα ήταν η προσωπικότητα και οι απόψεις ενός πραγματικού Έλληνα  Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο συγκεκριμένος Πρόεδρος όμως δεν έχει ούτε το σθένος, ούτε την απαραίτητη τεστοστερόνη να βάλει πλάτη στην Ελλάδα και να δείξει πόρτα στον Πρωθυπουργό, όπως έκαναν προηγούμενοι συνάδελφοί του. Η φιλοσοφία του "ένα στόμα, οκτώ αυτιά”, που τον χαρακτηρίζει, του προσδίδει περισσότερο τον χαρακτηρισμό του επιθεωρητή χωρίς τσαγανό, που πριν χτυπήσει την πόρτα για έλεγχο… αποχωρεί και πάει για καφέ.
Οφείλω να απογοητεύσω όποιον τρέφει αυταπάτες για τον συγκεκριμένο ΠτΔ, τον γνωστό σε όλους μας, Πάκη. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια, για να φέρει κανείς στο νου του, τη σκηνή του ξυλοδαρμού της Λιάνας Κανέλλη από τον Κασιδιάρη, παρουσία του νυν πρώτου τη τάξη πολίτη της χώρας. Κάθε αληθινός άνδρας, ασχέτως ηλικίας, θα έμπαινε ανάμεσα τους, για να προστατεύσει μία γυναίκα από το μένος του φασιστοειδούς… Ο πρώτος όμως τη τάξη …"άνδρας” της χώρας προτίμησε να κρυφτεί κάτω από το τραπέζι… και να κοιτάζει άγρια τα πόδια της Δούρου! Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως επελέγη από τον ίδιο τον πρωθυπουργό σαν να ήταν πατάτα σε πάγκο λαϊκής αγοράς. Ο δειλός αυτός και τυπολάτρης ΠτΔ, που βρέθηκε εκεί τυχαία, του άρεσε και παρέμεινε. Δεν είναι σε θέση να προσφέρει υπηρεσίες στον τόπο για δύο λόγους. Δεν μπορεί και δεν τολμά να θέση σε κίνδυνο τη χλιδή που τόσο αναπάντεχα απέκτησε και που τόσο ευλαβικά απολαμβάνει.  Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της χώρας αυτής, όχι μόνο δεν θα εμποδίσει ένα τέτοιου είδους  δημοψήφισμα, αλλά πιθανότατα, ήδη θα συνεργάζεται με το κονκλάβιο για την προετοιμασία του, παρέχοντας τις γνώσεις του σαν νονός στη βάπτιση του, ως σύννομο και συνταγματικά άρτιο, με βαπτιστή τον Αρχιεπίσκοπο, ο οποίος παρ’ όλο που δεν συμπαθεί τους αριστερούς, στην συγκεκριμένη περίπτωση επιλέγει την σιωπή, μιας και τα οικονομικά της εκκλησίας ακόμα δεν έχουν θιχτεί από την κυβέρνηση.
Εν κατακλείδι, επάνω στον ανασχηματισμό βρίσκονται τα αποτυπώματα ενός σχεδίου για την πιθανή αναγέννηση της δραχμής. Στη προκειμένη περίπτωση ο ανασχηματισμός, εφόσον συμβάλλει στην ενίσχυση της συνοχής του αντιευρωπαϊκού τόξου των πολεμίων της Ευρώπης, σίγουρα υποστηρίζει περισσότερο ένα δημοψήφισμα, παρά την πρόθεση για εκλογές. Στο θεωρητικό σενάριο εθνικών εκλογών οι αντιευρωπαϊκές και αντιδυτικές δυνάμεις θα μοιράζονταν και θα διασπάζονταν, αλλά στην περίπτωση ενός δημοψηφίσματος θα ενώνονταν σε ένα κοινό μπλοκ για ένα κοινό στόχο. Γι’ αυτό ας κρατάμε μικρό καλάθι σε ότι αφορά σε εκλογές. Αν και το δημοψήφισμα είναι προ των πυλών,  ο Πρωθυπουργός δεν μπορεί ακόμα να το ρισκάρει,  γιατί το πιθανότερο είναι ότι θα χάσει και τα’ αυγά και τα πασχάλια. Ο μόνος λόγος όμως, που το δημοψήφισμα αυτό, έχει καθυστερήσει είναι ότι παρά τη συστηματική διαστρέβλωση της αλήθειας, παρά την καταστροφή που συντελείται στην οικονομία, αυξάνοντας τη δυσαρέσκεια των πολιτών απέναντι στους ίδιους τους δημοκρατικούς θεσμούς, η υποστήριξη απέναντι στο εθνικό νόμισμα αν τεθεί ευθέως το ερώτημα, δύσκολα αγγίζει αυτή την ώρα το 30-35%.

Γι’ αυτό ο επικεφαλής της κυβέρνησης χρειάζεται μερικές εβδομάδες πόνου ακόμα, μέσα στους οποίους να υποδύεται το θύμα…  ότι κάνει τα πάντα για την παραμονή στο ευρώ και την Ευρώπη, αλλά η αιμοσταγής Ευρώπη για μια ακόμα φορά θέλει να τιμωρήσει την Ελλάδα. Χρειάζεται ο Πρωθυπουργός ένα νέο σενάριο, για να εξασφαλίσει μια εκρηκτική αύξηση της λαϊκής οργής και της επιθυμίας για νέα Κιούγκια και για "Έξοδο του Μεσολογγίου”.
Έλα όμως, που ο "μικρός συνταγματάρχης” έχει γίνει πλέον, απόλυτα προβλέψιμος και τα λάθη τακτικής στα οποία υποπίπτει, τον καθιστούν εύκολο αντίπαλο.
Με μια επιστροφή στο εθνικό νόμισμα ο λαός θα έχει διαμορφώσει τις συνθήκες για ένα ακόμα κράτος-looser στην ευρύτερη περιοχή – κι αυτό όχι γιατί η κυβέρνησή του θα έχει κάνει λάθος εκτιμήσεις, αλλά γιατί αυτός ακριβώς είναι ο απώτερος στόχος της ίδιας -ένα τέλεια… αποτυχημένο κράτος. Μόνο στα υποανάπτυκτα κράτη αναπτύσσονται καθεστώτα που οικοδομούν ως παράσιτα μια συμβιωτική σχέση με τη δυστυχία και… σαπροφυτούν πάνω σ’ αυτήν για πολλά χρόνια. Στις πραγματικές Δημοκρατίες αστικού τύπου, τα κόμματα εναλλάσσονται το ένα, το άλλο στην εξουσία κάτι που  ασφαλώς δεν γίνεται ανεκτό από εκείνους που έχουν την αρρωστημένη ματαιοδοξία ν’ αλλάξουν ξαφνικά τον κόσμο και τους πολίτες, με το έτσι θέλω, που απαιτεί πολύ χρόνο, όντας μη δυνατόν να πραγματοποιηθεί κάτω από τους περιορισμούς μιας αληθινής και θεσμικά ορθής δημοκρατικής θητείας. Η φτωχοποίηση των πολιτών μιας χώρας θεωρείται ως η απαραίτητη προϋπόθεση για την αλλαγή αυτή που έχουν στο νου οι "συνταγματάρχες χωρίς γραβάτα” και ο επικεφαλής συνταγματάρχης μας, διότι μόνο εκείνη έχει τα αναγκαία χαρακτηριστικά, να παγιδεύει τη Δημοκρατία και να αναστέλλει την δημοκρατική εναλλαγή των κοινοβουλευτικών κομμάτων στην εξουσία εξασφαλίζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο το απαραίτητο χρονικό διάστημα, που χρειάζεται ένας ηγέτης για ν’ αλλάξει τα φώτα στη χώρα, καταστρέφοντάς την, μη αναστρέψιμα.




Πολλοί εθελοτυφλούν. Οι περισσότεροι οπαδοί της επιστροφής στη δραχμή, δεν έχουν κάποιο συγκεκριμένο δόλο. Απλά, δεν έχουν υποψιαστεί ακόμα τίποτα για το μεγαλόπνοο σχέδιο του "μικρού συνταγματάρχη”, που ήδη έχει τεθεί σε πλήρη εξέλιξη. Οι πολίτες αυτοί δεν έχουν αντιληφθεί πως η δραχμή δεν είναι τίποτα περισσότερο από το όχημα, όχι μόνο για ένα δημοκρατικοφανές πραξικόπημα, αλλά για μια απασφαλισμένη χειροβομβίδα φτωχοποίησης και εξοβελισμού κάθε ίχνους αξιοπρέπειας σε κάθε νοικοκυριό και κάθε επιχείρηση στη χώρα, καθώς και για την οριστική αποδόμηση των όποιων δυτικών χαρακτηριστικών της Ελλάδος. Φαντάζονται ότι η επιστροφή στην δραχμή ισοδυναμεί με την επιστροφή σε μια εποχή πληθωρισμού και πλήρους απασχόλησης, όπως ήταν ο κανόνας, μερικά χρόνια  πριν την έλευση του ευρώ στη ζωή τους. Οι χώρες όμως, έχουν διαφορετικές εμπειρίες με τα εθνικά τους νομίσματα και το πιθανότερο είναι ότι η Δική μας χώρα, με την επιστροφή στην δραχμή, όπως κάποιοι το ονειρεύονται, θα σχηματοποιήσει ένα δύσκολο και αβέβαιο μέλλον , παρόμοιο με εκείνο άλλων χωρών, που καταδικάζονται από τις καθεστωτικές τους κυβερνήσεις να ζουν απομονωμένες από το διεθνές οικονομικό σύστημα, όπως, για παράδειγμα η Βενεζουέλα, με το όποιο χρέος της να μην διαγράφεται, αλλά να την ακολουθεί και να διογκώνεται χρόνο με το χρόνο. Η δημόσια περιουσία της χώρας θα παραμείνει νομικά δεσμευμένη υπό τον έλεγχο των δανειστών
Επιπλέον, προς το παρόν η οικονομία της χώρας αυτής δεν διαθέτει τη δυνατότητα να εξάγει αγαθά και να εισάγει όσο συνάλλαγμα χρειάζεται για τα προϊόντα που είναι αναγκασμένη να εισάγει από το εξωτερικό. Και δεν είναι μόνο αυτό το έλλειμμα που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί, αλλά και η ακινητοποίηση των εμπορικών συναλλαγών λόγω της έλλειψης εμπιστοσύνης που θα προκαλέσει στους ξένους προμηθευτές η επιθυμία και μόνο της μετάβασης στο εθνικό νόμισμα. Θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου και το "Σύνδρομο της Βενεζουέλας” θα μετακομίσει στη χώρα που ζούμε.
Μπορεί λοιπόν ο φερόμενος ως πρωθυπουργός, μικρός συνταγματάρχης Αλέξης Τσίπρας να εξακολουθεί να θεωρεί ότι είναι "celebrity” στο διεθνές γεωπολιτικό σκηνικό, δρώντας με τη σιγουριά του αδαούς ζωγραφισμένη στο πρόσωπο και στα λόγια του, αλλά οι ξένοι ηγέτες που συναντιούνται μαζί του μπορεί να προβλέπουν πλέον τις κινήσεις του και να τις εντάσσουν σε μια εξελιγμένη στρατηγική για την εξυπηρέτηση των δικών τους οικονομικών και μη συμφερόντων. Κινδυνεύουμε μετά από 50 χρόνια η εποχή μας να χαρακτηρίζεται ως γλαφυρή περίπτωση ενός σύγχρονου δράματος, από όλους αυτούς που θα έχουν την τύχη να μην την έχουν βιώσει ποτέ, αλλά θα ενδιαφέρονται να μάθουν πως κάποιοι ηλίθιοι κατάφεραν να θάψουν έναν ολόκληρο λαό και μία ιστορία 4.000 ετών. Μπορούμε εύκολα να το αποτρέψουμε, μη επιτρέποντας σε κάποιους το έγκλημα αυτό κατά της Δημοκρατίας των πολιτών,  αποφεύγοντας μια άσκοπη και ανούσια γελοιοποίηση της χώρας μας που θα αγγίξει τα όρια μιας εθελούσιας γενοκτονίας.  Μπορούμε να τα καταφέρουμε, αρκεί να κινηθούμε όσο ακόμα υπάρχει χρόνος!

Θοδωρής Γιάνναρος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου