Στις εκλογές για το νέο φορέα, ψήφισαν πάνω από
200 χιλ. πολίτες. Με μέσο όρο ηλικίας, πάνω από 50 ετών. Με τους νέους
αποκλεισμένους και με τους υποψήφιους να μην ξέρουν την επόμενη μέρα, σε ποιο
κόμμα θα κληθούν να ηγηθούν.
Το μήνυμα βέβαια είναι θετικό, σε μια περίοδο
που ο μηδενισμός και η απογοήτευση κυριαρχούν σε ολόκληρη την κοινωνία. Το ότι
ένα μεγάλο κομμάτι του εκλογικού σώματος θέλησε να αντιδράσει συμμετοχικά,
είναι αναμφισβήτητα σημαντικό. Από εκεί και πέρα όμως, τίποτα δεν μπορεί να μας
εξασφαλίσει ότι η προσδοκία για ένα νέο φορέα, στο μεσαίο χώρο θα δημιουργήσει
συνθήκες ασφυξίας στον ΣΥΡΙΖΑ…
Η Φώφη
Γεννηματά, όπως αναμενόταν, θα είναι η αρχηγός του νέου κόμματος, δείχνοντας
ότι το παλιό ΠΑΣΟΚ είναι πάντα εδώ, έστω και με το πλέον συρρικνωμένο ποσοστό
όλων των εποχών. Οι άλλες 100 χιλ. που μοιράστηκαν σε ανανεωτικό ΠΑΣΟΚ
(Ανδρουλάκης) και λοιπούς υποψηφίους, διαμορφώνουν την ισχνή και αδιάφορη τάση
των πολιτών για αλλαγή.
Επομένως,
τζάμπα ο ενθουσιασμός κάποιων μεταρρυθμιστών φίλων που χάρηκαν για τη μεγάλη
συμμετοχή του κόσμου. Τζάμπα και η πρόωρη ανησυχία στο Μαξίμου για τυχόν απειλή
που θα προκαλούσε η σύνθεση του νέου φορέα. Στην πραγματικότητα, ο Αλέξης
Τσίπρας δεν έχει τίποτα να φοβηθεί, αφού το παιχνίδι θα παιχτεί και πάλι, στο
δικό του γήπεδο, που πάντα αποτελεί πανίσχυρη έδρα για κάθε αντίπαλο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν
πέφτει γιατί η Φώφη κατάφερε τελικά, να οδηγήσει την κούρσα για την επιβίωση
του ΠΑΣΟΚ. Είναι ανίκητος στην διαχείριση του λαϊκισμού, το μόνο πολιτικό όπλο
που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει η Φώφη, για να διεκδικήσει τα ποσοστά του.
Κανείς άλλος εκτός από τον Αλέξη, δεν μπορεί να διεγείρει τόσο καλά τα ταπεινά
ένστικτα των εθισμένων στον κρατισμό συμπολιτών μας. Κανείς άλλος επίσης, δεν
διαθέτει τόσα μαζεμένα σατανικά προσόντα, για να πολεμήσει τη λογική και τους
μεταρρυθμιστές. Μοναδικό πεδίο δράσης και ικανότητας της Φώφης Γεννηματά…
Άρα που
καταλήγουμε; Και πάλι στα ίδια. Με ένα πολιτικό σύστημα παρωχημένο, με τα
κόμματα εγκλωβισμένα στην εσωστρέφεια και με τους νέους σε πλήρη αποκλεισμό από
οποιαδήποτε πολιτική διεργασία.
Αναρωτιέμαι
λοιπόν, ποιος άλλος πολιτικός πυρήνας εκτός από την Νέα Δημοκρατία- του
Μητσοτάκη- μπορεί να δώσει στοιχειώδεις εγγυήσεις για το μέλλον του τόπου.
Αναρωτιέμαι τι πρέπει να περιμένουν οι φίλοι του μεσαίου χώρου, της
Κεντροαριστεράς ή τέλος πάντων, του οποιουδήποτε μεταρρυθμιστικού φορέα, όταν
στην ηγεσία του νέου κόμματος θα είναι και πάλι το παλιό ΠΑΣΟΚ;
Μακάρι να
είχε δημιουργηθεί το αντίπαλο δέος της Κεντροδεξιάς, όπως συμβαίνει σε άλλες
αστικές δημοκρατίες. Μακάρι να γεννιόταν μία λογική και γενναία Κεντροαριστερά.
Πολύ φοβάμαι όμως, για όσους ελπίζουν ακόμα, ότι η χώρα δεν έχει ούτε την
πολυτέλεια ούτε και το χρόνο για άλλους πειραματισμούς. Αν θέλουν πραγματικά,
να απαλλαγεί η κοινωνία από τον καθεστωτικό κρατισμό, δεν έχουν παρά να
στραφούν στον Φιλελευθερισμό και σε οποιονδήποτε τον πρεσβεύει. Όχι για να
ταυτιστούν με τις απόψεις του αλλά για να του θυμίσουν την κοινωνική δικαιοσύνη
και το κράτος πρόνοιας που πάντα διεκδικούν με την πολιτική τους.
Άλλος δρόμος
δεν υπάρχει για να μην βουλιάξουμε. Μόνο λίγες ελπίδες που θα μεγαλώσουν αν
όλοι οι λογικοί άνθρωποι της χώρας συνεργαστούν για να την απαλλάξουν από τον
ΣΥΡΙΖΑ.
Ανδρέας Ζαμπούκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου