Κράτος, ώρα μηδέν!

Είδα ξαφνικά μιαν «ομοβροντία δηλώσεων»: να μη διανοηθεί κανείς να κάνει πολιτική κριτική για την καταστροφή που έγινε στην Ανατολική Αττική!

Έτσι, σχεδόν απειλητικά!

Κι οι ίδιοι που τα έγραφαν αυτά, έσπευδαν να θυμίσουν τις… πυρκαγιές του 2007!

Με μια αποκρουστική λογική συμψηφισμών: Τότε κάηκαν τόσοι, άρα μη μιλάτε εσείς τώρα…

Δηλαδή, για όσους δεν κατάλαβαν: Όταν κυβερνά η «κακούργα Δεξιά», ό,τι κι αν συμβεί όλοι σκούζουν…

Όταν κυβερνά η «Αριστερά με το… ηθικό πλεονέκτημα», δεν δικαιούται κανείς να διαμαρτύρεται…

Καλώς ήλθατε στη «Φάρμα των Ζώων», του υφέρποντος Φασισμού!

Για να πω την αλήθεια, δεν είχα καμία όρεξη να κάνω… πολιτική κριτική στην κυβέρνηση Τσίπρα για τις τωρινές πυρκαγιές.

Εδώ δεν μπορούν να εμποδίσουν την τσογλανοπαρέα του «Ρουβίκωνα» να κάνει θρύψαλα την πρόσοψη του υπουργείου Εξωτερικών στο κέντρο της Αθήνας μέρα μεσημέρι! Τι «κριτική» να τους κάνεις που κάηκε η Αττική;

Κριτική έχει νόημα να ασκείς σε κυβερνήσεις που ελέγχουν το κράτος και ασκούν πολιτική. Αυτοί εδώ, είναι ένα τσούρμο ανεύθυνων που διέλυσαν το κράτος και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι πως θα διασωθούν οι ίδιοι.

Τίποτε άλλο δεν τους νοιάζει και ό,τι αν τους πεις δεν τους αγγίζει.

Σιγά να μην τους κάνουμε και «κριτική»…

Αλλά τα «παπαγαλάκια» προσπαθούν να μας κάνουν και bullying…

Μη τολμήσουμε, λέει, να πούμε κάτι για την κυβέρνηση του «λαοπρόβλητου»! Δεν μας ξέρουν καλά…

Πρώτα - πρώτα πρέπει να πούμε μιαν αλήθεια. Δεν υπάρχει κράτος!

Πολύ «κλισέ», θα μου πείτε…

Όντως, αλλά μόνο από εκεί μπορούμε να αρχίσουμε…

Δεν υπάρχει κράτος…

Δεν το εννοώ ως «σχήμα λόγου». Το εννοώ κυριολεκτικά.

Πάει πια, πάπαλα. Να ζήσουμε να το θυμόμαστε…

Το έχουν καταργήσει…

Να δούμε γιατί: Δεν υπάρχει καμία σύγκριση με ό,τι δασικές πυρκαγιές έχουν συμβεί οποτεδήποτε στο παρελθόν…

Καμία σύγκριση με τις καταστροφές του 2007, που τις θυμήθηκαν ξαφνικά οι «παπαγάλοι» του Μαξίμου…

Και τότε είχαμε δεκάδες ανθρώπινα θύματα: 49 επί τόπου και 68 συνολικά.

Τώρα έχουμε 80 επί τόπου (μέχρι στιγμής), αλλά αναμένεται αρκετά μεγαλύτερος αριθμός, δυστυχώς...

Αλλά σε αυτόν τον μακάβριο απολογισμό εξαντλούνται και οι «ομοιότητες».

Γιατί τότε είχαμε εντελώς άλλο πράγμα:

Τότε είχαμε επί έξη μέρες εκατοντάδες πύρινα μέτωπα στη μισή Ελλάδα. Από την Εύβοια και τη Δυτική Στερεά, μέχρι την Πελοπόννησο απ’ άκρης σ’ άκρη…

Τώρα είχαμε ουσιαστικά… ενάμιση «μέτωπο» μέσα σε έξη ώρες!

Άλλης τάξης μεγέθους…

Τότε είχαμε τις πυρκαγιές να μαίνονται παντού, μέσα σε καύσωνα διαρκείας πολλών ημερών. Με ταυτόχρονα θυελλώδης ανέμους σε όλη τη χώρα.

Τώρα είχαμε απλώς 37αρια στον υδράργυρο!

Με 37αρια έγινε τέτοια ανθρώπινη καταστροφή!

Και σε ένα περιορισμένο σημείο μόνο (όπου φύσαγε με ένταση, όντως)…

Τότε οι πυρκαγιές ξεκινούσαν και αναζωπυρώνονταν πάνω σε απρόσιτες βουνοκορφές. Όπου δεν μπορούσε να πλησιάσει κανείς από το έδαφος, γιατί δεν υπήρχαν δρόμοι, ούτε δασικοί πολλές φορές. Ούτε μονοπάτια…

Και στη συνέχεια σάρωναν τα πάντα.

Τώρα η πυρκαγιά κατέκαψε κηποπούλεις, δίπλα στην πρωτεύουσα, δίπλα στη θάλασσα, και πλήρως ρυμοτομημένες. Με πλήρη εδαφική πρόσβαση σε κάθε σημείο. Καμία σύγκριση.

Όταν καίγεται η μισή Ελλάδα επί έξη μέρες, τότε πράγματι μπορεί τα μέσα πυρόσβεσης και οι άνθρωποι να μην επαρκέσουν.

Όταν καίγονται αστικά συγκροτήματα μέσα σε λίγες ώρες, δίπλα στη θάλασσα, τότε κάτι πρέπει να μη λειτούργησε καθόλου.

Όχι καθόλου καλά.

Καθόλου - τελεία…

Στην παγκόσμια βιβλιογραφία θα βρείτε πως περιαστικά δάση δίπλα σε σπίτια - ή οικισμοί που δημιουργούνται μέσα σε περιαστικά άλση - θεωρούνται «πολύ ασφαλή» από πυρκαγιές…

Γιατί; Γιατί απλούστατα οι άνθρωποι που ζουν εκεί τα προσέχουν, τα συντηρούν, παίρνουν όλα τα μέτρα προστασίας, τα καθαρίζουν, κάνουν αντιπυρικές ζώνες, βάζουν δίκτυα κρουνών ύδρευσης, βρέχουν τα πάντα την ώρα που ξεσπάει η πυρκαγιά - και πριν φτάσει - για να την επιβραδύνουν κλπ…

Και γι’ αυτό οι κηπουπόλεις ΔΕΝ καίγονται εύκολα. Και μέχρι χθες δεν κάηκαν ποτέ στην Ελλάδα!

Από προχθές το μεσημέρι που άρχισε η πυρκαγιά στην Κινέτα, μετά στο Βουτζά μέχρι το βράδυ που κάηκε το Μάτι και όλη η παραλία από το Μαραθώνα ως τη Ραφήνα, τίποτε δεν λειτούργησε! Τίποτε…

Γι’ αυτό και η καταστροφή ήταν τόσο σαρωτική. Γι’ αυτό και κάηκαν τόσοι αθώοι άνθρωποι. Γιατί κανείς δεν φανταζόταν ότι μπορεί εκεί να κινδυνεύσει σοβαρά.

Δεν κάηκαν πάνω σε απάτητες βουνοκορφές.

Όπου άμα σε παγιδεύσουν οι φλόγες είσαι χαμένος…

Κάηκαν μέσα σε αστικό ιστό, όπου θα έπρεπε κανονικά να υπήρχαν δεκάδες δυνητικά και πραγματικά «αναχώματα» στην προέλαση της φωτιάς.

Που όμως, δεν υπήρχαν τελικά. Ή δεν λειτούργησαν….

Και μην πει κανείς αυτό που λέγεται συνήθως για δασικές πυρκαγιές σε απροσπέλαστες περιοχές – ότι δεν έδρασαν «εναέρια μέσα».

Όπως φαίνεται τα εναέρια μέσα ουσιαστικά είναι ελάχιστα πια…

Αλλά αυτό ΔΕΝ ήταν ΤΟ πρόβλημα στην περίπτωσή μας.

Σε μια κατοικημένη – και ενίοτε – πυκνοκατοικημένη περιοχή, ΔΕΝ μπορούν να χρησιμοποιηθούν εναέρια μέσα. Γιατί αν ρίξουν νερό από ύψος για να σβήσουν τη φωτιά, το νερό είναι πολύ πιθανό να σκοτώσει και τους ανθρώπους που βρίσκονται από κάτω.

Σε (πυκνο) κατοικημένες περιοχές χρειάζεται σύστημα υδροδότησης από το έδαφος και δίκτυο κρουνών μέσα στο περιαστικό δάσος, και γεννήτριες για τις αντλίες που φέρνουν το νερό, γιατί η πυρκαγιά καθώς έρχεται μπορεί να κόψει το ρεύμα, και πυροσβεστικά οχήματα σε επίκαιρες θέσεις να βρέχουν το δάσος μαζί με κατοίκους από τις αυλές τους, για να αναχαιτιστεί η φωτιά όταν πλησιάζει.

Και προηγουμένως να έχουν καθαριστεί τα πάρκα γύρω από τα σπίτια (για να μην υπάρχει «έρπουσα» φωτιά - δηλαδή από κάτω, από τα ξερά πούσια - που τρέχει με την ταχύτητα του ανέμου).

Στα περιαστικά πάρκα υπάρχουν ουσιαστικά «αντιπυρικές ζώνες»: είναι οι δρόμοι του αστικού συγκροτήματος.

Αλλά τι να σου κάνουν οι «ζώνες» όταν δεν έχει καθαριστεί το δάσος από κάτω και όταν δεν υπάρχουν άνθρωποι να επανδρώσουν τους κρουνούς για να καταβρέξουν;

Κανείς δεν τους ειδοποίησε, κανείς δεν τους κινητοποίησε, κανείς δεν τους συντόνισε. Έφτασαν στο σημείο μετά την καταστροφή. Για να μαζέψουν νεκρούς και να μετρήσουν ζημιές. Πολιτική προστασία ΜΗΔΕΝ!

(Γιατί όλα αυτά τα κάνει, υποτίθεται, η Πολιτική Προστασία).

Όμως ο σχεδιασμός αντιμετώπισης της φωτιάς (και της πλημμύρας) είτε είναι ενιαίος, είτε δεν υπάρχει καθόλου!

Κι όταν η Πολιτική Προστασία έχει… «μοιραστεί» στους Δήμους, αυτό σημαίνει ότι έχει ακυρωθεί. Ότι ουσιαστικά έχει αδρανήσει. Ότι δεν υπάρχει…

Ένα ενιαίο σχέδιο, αν το σπάσεις σε πέντε αυτόνομα «κομμάτια», δεν υπάρχει πια. Δεν είναι κατακερματισμένο σχέδιο. Είναι ΜΗ σχέδιο…

Θυμίζει το παράδειγμα με τους αγωγούς απορροής όμβριων υδάτων στα μεγάλα αστικά κέντρα: Όταν κάποτε πλημμύρισαν τα παραθαλάσσια προάστια προς το Φάληρο, αποκαλύφθηκε πως ο μεγάλος αγωγός απορροής πέρναγε κάτω από την περιοχή του Καλλιμάρμαρου Σταδίου κι ύστερα κάτω από τη Λεωφόρο Συγγρού και τροφοδοτούνταν από τους αγωγούς των τότε Δήμων Νέας Σμύρνης, Φαλήρου και Καλλιθέας…

Κάθε τμήμα του αγωγού που πέρναγε κάτω από ένα Δήμο ήταν ευθύνη διαφορετικού Δήμου! Και το κεντρικό τμήμα που πέρναγε κάτω από τη Συγγρού ήταν ευθύνη του ΥΠΕΧΩΔΕ…

Ένας από όλους αυτούς να ΜΗΝ καθάριζε εγκαίρως τους υπόγειους αγωγούς, είχαμε πλημμύρα που μπορούσε να πνίξει τους πάντες. Ακόμα κι εκείνους που καθάριζαν το «δικό» τους τμήμα κανονικά.

Προφανώς ο καθαρισμός κι ο έλεγχος συντήρησης του ενιαίου αγωγού πρέπει να είναι κεντρική ευθύνη - όχι «αποκεντρωμένη».

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση – δηλαδή οι Δήμοι – οφείλουν να παίρνουν μέρος στην εκτέλεση ενός ενιαίου σχεδίου, αλλά όχι να το σχεδιάζουν εκείνοι, ο καθένας για λογαριασμό του.

Το ίδιο και η αντιπυρική προστασία ενός αστικού συγκροτήματος.

Ο σχεδιασμός πρέπει να είναι ενιαίος. Και από μια κεντρική αρχή. Όχι κατακερματισμένος…

Ώστε να ξέρουμε, αν κάτι δεν πάει καλά, που να αναζητηθούν ευθύνες.

Τώρα ψάξε βρες...

Τόσα χρόνια κάναμε αλλεπάλληλες «μεταρρυθμίσεις» στην Τοπική Αυτοδιοίκηση – τον «Καποδίστρια» κι ύστερα τον «Καλλικράτη» και τώρα τον «Κλεισθένη» – κι αντί να συγκεντρώνουμε το σχεδιασμό, τον κατακερματίζαμε κι άλλο.

Δηλαδή να μοιράζουμε στους Δήμους κατακερματισμένες «αρμοδιότητες» - χωρίς εξουσίες και χωρίς πόρους.

Φτιάχνοντας έτσι ένα γραφειοκρατικό τέρας, όπου αλλού βρίσκονται οι πόροι (κεντρικά, στο υπουργείο Οικονομικών), αλλού βρίσκονται οι εξουσίες (επίσης κεντρικά, αλλά σε άλλα – διαφορετικά - υπουργεία), και αλλού οι αρμοδιότητες (σε εκατοντάδες δήμους και στις Περιφέρειες).

Κι αν βρείτε ποιος έχει την ευθύνη να αντιμετωπίσει την κρίση κάθε φορά, να μου γράψετε…

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έχεις και το νέο Σχέδιο του Τσίπρα για την Τοπική Αυτοδιοίκηση να προβλέπει απλή αναλογική. Για να εκπροσωπούνται, λέει, όλες οι «τάσεις» - δηλαδή οι μειοψηφίες

Οπότε για άλλη μια φορά παραβλέπεται η πλειοψηφία!

Δηλαδή το δημόσιο συμφέρον…

Χωρίς να τους περνάει από το μυαλό, ότι οι Δήμοι είναι διοικητικά οργανα. Κι αν κατακερματιστεί ένα διοικητικό όργανο θα υπάρξει ακυβερνησία. Και από τη μεγαλύτερη ακυβερνησία που θα προκύψει θα θρηνήσουμε κι άλλα θύματα.

(Κάποτε ο Σαμαράς είχε πει πως στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι εξουσίες οι αρμοδιότητες και οι πόροι πρέπει να συμπίπτουν! Ή τέλος πάντων, να βρίσκονται κοντά μεταξύ τους. Γιατί όσο πιο κοντά βρίσκονται εξουσίες-αρμοδιότητες-πόροι, τόσο πιο υπεύθυνα και πιο αναπτυξιακά θα λειτουργούν οι Δήμοι. Δεν νομίζω ότι τον κατάλαβε κανείς τότε.

Ύστερα ο Σαμαράς είχε προτείνει να περάσει ο ΕΝΦΙΑ στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και να γίνει ανταποδοτικός. Δεν το κατάλαβε κανείς τότε - ούτε αυτό! Ήθελαν να καταργήσουν τον ΕΝΦΙΑ. Τελικά τον αύξησαν! Αλλά η Τοπική Αυτοδιοίκηση βούλιαξε κι άλλο…).

Σήμερα κράτος δεν υπάρχει. Και δεν χρειάζεται να καεί η Ανατολική Αττική (ή να πνιγεί η Μάνδρα) για να το καταλάβουμε.

Το ξέρουμε από πιο απλά, πιο στοιχειώδη, πιο οφθαλμοφανή: Για παράδειγμα από το γεγονός ότι ο «Ρουβίκωνας» σπάει… ένα υπουργείο τη μέρα (όταν δεν σπάει ξένες Πρεσβείες ή γραφεία ξένων επιχειρήσεων) και κανείς δεν συλλαμβάνεται…

Τους ξέρουν, ξέρουν και πού μένουν, έχουν και… γραφεία για να κάνουν «στρατολογήσεις». Αλλά κανείς δεν πιάνεται.

Αυτό παλιά ΔΕΝ υπήρχε.

Είναι… νέα «κατάχτηση» του κινήματος αποδόμησης της χώρας και υπονόμευσης του κράτους και της δημοκρατίας

Ποτέ δεν είχαμε κράτος της προκοπής.

Κι όσους προσπάθησαν να το μεταρρυθμίσουν και να το στρώσουν τους κυνηγήσαμε.

Αλλά τώρα το κράτος έχει φτάσει σε σημείο απόλυτης ανυπαρξίας. Το πληρώνουμε πανάκριβα, αλλά κράτος δεν έχουμε.

Αν καταργούσαμε το σύνολο της Πολιτικής Προστασίας και την πυροσβεστική μαζί και τα δίναμε σε ιδιωτικές εταιρίες, ίσως είχαμε καλύτερα αποτελέσματα. Και θα μας ερχόταν ασύγκριτα φτηνότερα…

Ησυχάστε, δεν προτείνω κάτι τέτοιο.

Αλλά μη συζητάμε τι έκανε ή τι δεν έκανε ή τι έπρεπε να κάνει το κράτος ή η πολιτική προστασία διότι αυτά ΔΕΝ υφίστανται.

Ζητάτε ευθύνες ανύπαρκτων υποκειμένων.

Αναζητήστε καλύτερα τις ευθύνες όσων τα διέλυσαν…

Κάποιος πρέπει να φτιάξει κράτος στην Ελλάδα!

Σοβαρό, αξιόπιστο, υπεύθυνο απέναντι στο δημόσιο συμφέρον και αυστηρό εκεί που χρειάζεται.

Με συνεχή λογοδοσία (γιατί δεν θέλουμε τυραννίσκους).

Και με πλήρη νομιμοποίηση, ώστε να παίρνει σκληρές αποφάσεις (γιατί χωρίς σκληρές αποφάσεις θα θρηνήσουμε περισσότερα θύματα…).

Πώς; Σας ακούγονται αυτά λίγο «συντηρητικά»;

Σας φαίνονται όχι «πολιτικώς ορθά»;

Ίσως λίγο… «δεξιά»;

Έτσι ακριβώς!

Θανάσης Κ.

Antinews