Ο φασισμός ως πολιτικο-οικονομική ιδεολογία συνδύαζε τον εθνικισμό με τον συντεχνιασμό (ο φασισμός προέρχεται ετυμολογικά από την ιταλική λέξη για την συντεχνία), κάτι σαν εθνικιστικός συνδικαλισμός ας πούμε, ο οποίος σαν οικονομικό μοντέλο εξηγείται καλύτερα από τον κορπορατισμό.
Στην Ελλάδα βλέπουμε το εξής συγκλονιστικό, ότι δηλαδή οι διάφορες συντεχνίες έχουν ανάγει ως εθνικό διακύβευμα το συντεχνιακό τους συμφέρον, δημιουργώντας ένα είδος μεταφασισμού, συνδυάζοντας στοιχεία της αρχικής, κυριολεκτικής έννοιας του φασισμού (ως πολιτική ιδεολογία) και της σύγχρονης (βλέπε δεσποτισμός, καθεστωτισμός κλπ.).
Ουσιαστικά, αυτός ο μεταφασισμός μεταφράζεται σε "πόλεμο συμμοριών" ανάμεσα σε συντεχνίες (ταξικές, επαγγελματικές ή άλλως οριζόμενες), οι οποίες προσπαθούν να επηρεάσουν τους πολιτικούς προς την κατεύθυνση των δικών τους συμφερόντων, ανάγοντάς τα σε απαραίτητο συστατικό της "διάσωσης και επιβίωσης του έθνους", δίνοντας τους ιδεολογικό και αξιακό πρόσημο. Κάτι σαν το λόμπιινγκ, αλλά με... μεταφυσικά (αξιακά) χαρακτηριστικά και πολύ πιο άτσαλο και χυδαίο.
Μην ξεχνάμε πως πολλοί δήθεν πατριώτες προέταξαν τον ΕΝΦΙΑ σαν δικαιολογία για να ψηφίσουν τον εκποιητή της Μακεδονίας Καμμένο, ενώ βλέπουμε πόσο απογοητευτικά αργά είναι τα ανακλαστικά επιστημονικών φορέων στην καταδίκη μελών τους που διαφεύγουν κάθε αξιοπρέπειας, ηθικής και επαγγελματικής, στο δημόσιο λόγο, με προεξάρχουσα δύναμη αυτού του μεταφασισμού την μόνιμη κολυμπήθρα του Σιλωάμ για εκβιαστές και λασπολόγους, τον συνδικαλιστικό δηλαδή χώρο των δημοσιογράφων.
TopGunZ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου