Δεν πάμε καλά πατριώτες….

αξιοκρατία η [aksiokratía] Ο25 : η επιλογή, προώθηση ή επικράτηση εκείνων που αντικειμενικά είναι και θεωρούνται οι πιο άξιοι και ικανοί: H ~ στις προσλήψεις του δημοσίου αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για τη βελτίωση του επιπέδου των υπηρεσιών που προσφέρονται στους πολίτες. ANT αναξιοκρατία.

αξιοκρατία < αξιο- (<άξιος) + -κρατία (<κρατώ)

αξιοκρατία θηλυκό

- το να επιλέγονται οι πιο άξιοι και ικανοί για μία θέση

Αντώνυμα: αναξιοκρατία, ευνοιοκρατία, ρουσφέτι, νεποτισμός, φαβοριτισμός

Πως θα σας φαινόταν να χρειάζεστε γιατρό και αυτός που θα σας τύχει να μην έχει πάρει ποτέ πτυχίο ιατρικής;

Για να προσφέρει κάποιος υπηρεσίες ιατρικής πρέπει να σπουδάσει πολλά χρόνια και να αποδείξει την επάρκειά του με δεκάδες δύσκολες εξετάσεις.
Μετά αν πάει στον ιδιωτικό τομέα υπόκειται στην αξιολόγηση των πελατών, οι οποίοι δεν έχουν ιατρικές γνώσεις, αλλά αξιολογούν με βάση την αποτελεσματικότητα.  

Δηλ. πόσο γρήγορα και σίγουρα από τα συμπτώματα εντοπίζει τα αίτια της ασθένειας και δίνει την κατάλληλη θεραπευτική αγωγή.

Αν είναι ευγενής και ευχάριστος βοηθά ακόμη περισσότερο την φήμη του...

Ωδή στον … Καραγκούνη!

Πριν από κάμποσα χρόνια, ύστερα από έναν αγώνα όπου είχε πιάσει τα άπιαστα, ένας τηλεοπτικός ρεπόρτερ ρώτησε τον τερματοφύλακα Ηλία Ατματζίδη: «Σήμερα ήσουνα ο ήρωας του αγώνα. Πώς αισθάνεσαι;». Κι αντί εκείνος να πει τα τετριμμένα «σημασία έχει να κερδίζει η ομάδα» και τα παρόμοια, έδωσε την εξής απάντηση: «Ήρωες ήταν ο Κολοκοτρώνης κι ο Καραϊσκάκης. Εμείς μπάλα παίζουμε».

Το προτάσσω αυτό, για να μη γίνει καμιά συσχέτιση του τίτλου αυτού του κομματιού με την «Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη» του Σαββόπουλου. Καμιά σχέση. Στην μπάλα και στον αθλητισμό γενικότερα τα ηρωϊκά περισσεύουν, αλλά ήρωες δεν υπάρχουν.

Το savoire vivre του facebook…

Το Facebook είναι εθισμός. Το έχεις μαζί σου παντού.

Στο κινητό σου, στο ipad σου, στον υπολογιστή σου.

Μπαίνεις συχνά-πυκνά κατά τη διάρκεια της ημέρας για να ελέγξεις τι κινείται, για να δεις τι έκανε ο πρώην σου, για να χαζέψεις φωτογραφίες και κυρίως για να βρεις κάποιο διαδικτυακό φίλο να ανταλλάξεις μια-δυο κουβέντες, όταν όλοι οι υπόλοιποί σου φίλοι ροχαλίζουν.

Όπως κάθε κοινότητα,  και κάθε μορφή κοινωνικής επαφές, έχει κι αυτό  κανόνες συμπεριφοράς.

Τους οποίους,  εάν δεν θες να γίνεις το μαύρο πρόβατο και να χάσεις ένα-ένα τα μέλη της διαδικτυακής σου παρέας, οφείλεις να κρατάς απαράβατους.

Ποιοι είναι, λοιπόν, οι όροι «καλής συμπεριφοράς» του διαδικτυακού μέσου;

Ιδού ο δεκάλογος του φεϊσμπουκικού savoir vivre:

Discipline...

Nine Inch Nails...

Οι Φωτόπουλοι της ζωής μας…

Στην Ελλάδα, όπως  όλα τα πράγματα, έχει ξεφτιλιστεί και ο άλλοτε ιερός θεσμός του συνδικαλισμού.

Και δεν χρειάστηκε ιδιαίτερη προσπάθεια για να γίνει κάτι τέτοιο.

Άρκεσαν μια δυο δεκαετίες πλήρους ισοπέδωσης των πάντων, προκειμένου και αυτή η ευγενής κατάκτηση του εργαζόμενου ανθρώπου να καταλήξει στη χώρα μας ένας ακόμη τραγέλαφος.

Με κύριο εκπρόσωπό του τον πολύ … Φωτόπουλο, που αποτελεί ίνδαλμα για άλλους λιγότερο προβεβλημένους συνδικαλιστές.

Έτσι, η συνδικαλιστική ιδιότητα έγινε διαβατήριο για προσωπικές φιλοδοξίες, η συνδικαλιστική δραστηριότητα ταυτίστηκε με παραγοντισμούς και πλούσια ζωή κάποιων εις βάρος του συνόλου, και γενικά σήμερα συνδικαλισμός σημαίνει αναχρονισμός, άρνηση, και κυρίως προστασία και κάλυψη των συντεχνιών, και της κάθε είδους παραβατικής συμπεριφοράς των μελών τους, αφού το ένα χέρι νίβει το άλλο, και τα δυο μαζί … φτύνουν τη κοινωνία…

Η Ελλάδα όμηρος των Φωτόπουλων…

Από την Τετάρτη τα ξημερώματα ο υπόδικος συνδικαλιστής της ΔΕΗ και πρώην μέλος του δ.σ. της, Νίκος Φωτόπουλος και η παρέα του, ετοιμάζονται να κατεβάσουν τους διακόπτες.

Ετοιμάζονται να κλείσουν το ρεύμα και να προκαλέσουν μπλακ άουτ εν μέσω της τουριστικής περιόδου και με τον καύσωνα να είναι προς των πυλών.

Η Ελλάδα όμηρος των Φωτόπουλων ή για να ακριβολογούμε των… Σκοτεινόπουλων, απειλούν και εκβιάζουν την ελληνική κοινωνία αντί να κοιτάξουν πως θα ξεπλύνουν τις συνδικαλιστικές τους ντροπές με τα ταξίδια και τα συνέδρια και με τα λεφτά που έπαιρναν ως δάνειο από τη ΔΕΗ για να κάνουν… απεργίες και επαναστατική γυμναστική.

Σκληρή η αλήθεια … σαν αλέτρι.

Η πιθανότητα να γίνουν πρόωρες εκλογές το φθινόπωρο είναι πολύ ισχυρή.

Όχι τόσο επειδή είναι δύσκολη η εξασφάλιση των 180 εδρών που απαιτούνται για την εκλογή ΠτΔ λόγω της στάσης του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κυρίως γιατί το ελληνικό καράβι πηγαίνει ολοταχώς προς το παγόβουνο.

Από τη θεωρία του success story περάσαμε στη μοιρασιά του κοινωνικού μερίσματος και στη φαντασίωση της εξόδου στις αγορές, για να ακολουθήσει η κατεδάφιση του μνημονίου από τη Δικαιοσύνη που σπρώχνει στην αποκατάσταση μισθών και συντάξεων, αναδρομικά, για συγκεκριμένους κλάδους δημοσίων υπαλλήλων, που ασφαλώς και δεν είναι οι ασθενέστεροι της ελληνικής κοινωνίας.

Γέρνει η βάρκα…

Η αρχή έγινε με τους μισθούς των δικαστικών και, απ’ ό,τι φαίνεται, έπονται και εκείνοι των ένστολων.

Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι ένας δικαστής μπορεί να ζει και να κάνει τη δουλειά που καλείται να φέρει εις πέρας, ήτοι να κρίνει την τύχη της ζωής του άλλου, με 1.300 ευρώ μισθό;

Αρα έχει δίκιο να ζητά παραπάνω, όπως και ο ένστολος που βρίσκεται στον δρόμο και περιπολεί (και όχι στο γραφείο λουφάροντας), εφόσον πρόκειται για αστυνομικούς και κατ’ επέκταση τα υπόλοιπα σώματα άμυνας και ασφάλειας της χώρας.

Και για να μιλήσουμε ειλικρινά, δεν γίνεται να παίρνει τον ίδιο μισθό με έναν δικαστή μια καθαρίστρια ή ένας από τους εκατοντάδες χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους που διορίστηκαν με σύμβαση ή μόνιμα κατά τις προεκλογικές περιόδους από το ΠΑΣΟΚ ή τη Ν.Δ. Ή όχι;

Η Αμερική ψάχνει για… φαντάρια!

Λέμε για τη δική μας μαλθακή και κακομαθημένη νεολαία, αλλά το φαινόμενο μάλλον είναι παγκόσμιο.

Ειδικά στην Αμερική όπου οι νέοι της ανέκαθεν πετούσαν… αετό.

Για αυτό και το αμερικανικό υπουργείο Άμυνας, που είναι υπεύθυνο για τις ένοπλες δυνάμεις του «παγκόσμιου χωροφύλακα» βρίσκεται σε απόγνωση, κυρίως εξαιτίας της «ανεπάρκειας» του ανθρώπινου δυναμικού της χώρας.

Και πιο συγκεκριμένα της νεολαίας…

Ανεύθυνα και φαύλα…

Κανένας πολίτης δεν θέλει να βρεθεί στη θέση να πρέπει να επιλέξει μεταξύ φαυλότητας και επικίνδυνης ανευθυνότητας.

Και όμως, έτσι, ενίοτε, νιώθει στις μέρες μας ο Ελληνας πολίτης…