Το τέλος της μετριότητας.

Το 2004, ο Thomas Friedman είχε γράψει το βιβλίο The World Is Flat, που σύντομα έγινε μπεστσέλερ.

Τότε όμως δεν υπήρχε το cloud computing, ούτε το Facebook και το Twitter.

 

Στο διάστημα που μεσολάβησε, ο κόσμος έπαψε να είναι απλά συνδεδεμένος, και έγινε υπέρ-συνδεδεμένος, ένα φαινόμενο που ο Friedman αποκαλεί «η μεγάλη μόλυνση».

Όποιος σημερινός άνθρωπος αγνοεί τις συνέπειες αυτής της εξέλιξης, θα καταλήξει άνεργος, γράφει  ο Friedman.

Και όπως σημειώνει ο κορυφαίος τεχνολόγος της Microsoft, Craig Mundie, στην σημερινή εποχή ο οποιοσδήποτε και οπουδήποτε έχει πλέον πρόσβαση, ή θα έχει σύντομα, σε φορητούς υπολογιστές-κινητά, τα οποία ως συσκευές  ενεργοποιούνται με την φωνή ή την αφή, και  μας συνδέουν με κάθε είδους εφαρμογή, έτσι ώστε να είναι δυνατή η καινοτομία, η εφεύρεση, η διασκέδαση, η συνεργασία κλπ με το χαμηλότερο δυνατό κόστος.

Παράλληλα, το κάθε αφεντικό έχει στη διάθεσή του πιο γρήγορη και πιο φτηνή πρόσβαση σε λογισμικά, σε προγράμματα, σε ανθρώπινο ταλέντο κλπ από κάθε άλλη εποχή στο παρελθόν.

Αυτό σημαίνει ότι η εποχή της μετριότητας τελείωσε.

Όποιος θέλει σήμερα να βρει δουλειά, θα πρέπει να μπορεί να αποδείξει την προστιθέμενη αξία που μπορεί να φέρει στο εργασιακό του περιβάλλον.

Μέσα σε αυτήν «υπερσυνδεσιμότητα» του πλανήτη, η ταχύτητα με την οποία αλλάζουν πλέον τόσο οι θέσεις εργασίας, όσο και οι ίδιες οι βιομηχανίες είναι τρομακτική.

Στο παρελθόν (μέχρι πρόσφατα), όλοι ξέραμε πως οι βάσεις που έχουμε από πλευράς εκπαίδευσης και κατάρτισης θα μας κρατούσαν μια ζωή.

Αυτό δεν ισχύει πια.

Κάθε είδους εργασία, κάθε είδους βιομηχανία, από τον τομέα της υγείας, μέχρι αυτόν της εκπαίδευσης, αλλάζει καθημερινά, και μεταμορφώνεται ριζικά χάρη στην φτηνή, εύκολα συνδεδεμένη υπολογιστική ισχύ, με αποτέλεσμα να χρειάζεται οπωσδήποτε η «δια βίου μάθηση».

Και όσο οι άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν το παραπάνω, τόσο θα αυξάνεται το πρόβλημα της ανεργίας.

Ποια είναι η λύση;

Η ανάπτυξη δεξιοτήτων που συμπληρώνουν την τεχνολογία αντί δεξιοτήτων που μπορούν εύκολα να αντικατασταθούν από αυτήν.

Οι άνθρωποι θα πρέπει «να μάθουν να μαθαίνουν».

Στο κοντινό μέλλον, οι νικητές δεν θα είναι αυτοί με το μεγαλύτερο πηλίκο ή δείκτη νοημοσύνης (IQ), αλλά αυτοί με το μεγαλύτερο πηλίκο πάθους PQ (passion quotient), και πηλίκο περιέργειας CQ (curiosity quotient).

Αυτοί λοιπόν θα είναι εκείνοι που όχι μόνο θα εκμεταλλεύονται τα νέα ψηφιακά εργαλεία για να βρουν δουλειά, αλλά θα μπορούν να εφευρίσκουν ή να επανεφευρίσκουν μια νέα δουλειά, και θα μαθαίνουν όχι μία φορά, αλλά συνεχώς και σε όλη τους τη ζωή.

S.A.

New York Times