Σύγκρουση με το … τίποτα.

Με ιδιαίτερη ανησυχία αναλύουν τα ποιοτικά ευρήματα των δημοσκοπήσεων τα επιτελεία όλων των κομμάτων, αφού σε κάθε καινούρια δημοσκόπηση αυξάνονται αντί να μειώνονται τα ποσοστά μιας νέας... πολιτικής τάσης.

Είναι μια τάση που άρχισε να εμφανίζεται στα μέσα της κρίσης και δείχνει να γίνεται κυρίαρχη στη στροφή πριν από τη τελική ευθεία από την έξοδό της. Πρόκειται για την... ιδεολογική τάση του "τίποτα" που κερδίζει μια θέση στον γραμμικό άξονα Αριστερά- Κέντρο- Δεξιά, δημιουργώντας νέα δεδομένα στο έτσι κι αλλιώς ρευστό πολιτικό τοπίο. 

Το "τίποτα", όπως καταγράφεται δημοσκοπικά, κυριαρχεί σε όλες τις ηλικιακές ομάδες μέχρι τους 55ρηδες ενώ με υψηλά ποσοστά πλασάρεται και στις ηλικίες από 56 και πάνω.

Οι προβλέψεις των δημοσκόπων είναι ιδιαίτερα αποθαρρυντικές για το μέλλον του πολιτικού συστήματος όπως το γνωρίσαμε μετά το '81.

Το "απολιτίκ", που κατά κύριο λόγο εκφράζεται μέσα από το "τίποτα", γίνεται μόδα ιδιαίτερα θελκτική για τους νέους από 18 έως 24 ετών.

Και όχι τυχαία αφού σ' αυτή την ηλικιακή ομάδα τα ποσοστά των ανέργων είναι συντριπτικά.

Οι προβλέψεις για ένα επικείμενο πολιτικό σεισμό που θα οδηγήσει σε ραγδαίες μεταβολές το πολιτικό σκηνικό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα κόμματα, ανησυχεί και προβληματίζει τα κομματικά επιτελεία.

Ωστόσο τα χρονικά περιθώρια μέχρι τις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου δεν επαρκούν για ανασύνταξη.

Το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί μέσα απ' την Ελιά να ανασυνθέσει την Κεντροαριστερά αλλά χωρίς επιτυχία. Την ίδια στιγμή η ΔΗΜΑΡ σε πλήρη αμηχανία βλέπει να ξεπερνιέται από τις εξελίξεις, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζει σημάδια κόπωσης μια και τα διλήμματα που φούσκωσαν τα ποσοστά του έχουν ξεπεραστεί από τα γεγονότα.

Όσο για το Ποτάμι, η θολότητα των υδάτων του δεν το εμποδίζει- σ' αυτή τη φάση- να ελπίζει σε αποδοχή μεγάλου μέρους όσων... εκφράζονται από το "τίποτα".

Γενικώς η καταγραφή υψηλών ποσοστών στο... "τίποτα" επιδεινώνει την αδυναμία των κομμάτων να επικοινωνήσουν με το ακροατήριο στο οποίο απευθυνόντουσαν μέχρι πριν από τις προηγούμενες εθνικές εκλογές.

Τότε που το εκλογικό σώμα έστειλε ένα ισχυρό μήνυμα αποδοκιμασίας αλλά τα επιτελεία των κομμάτων το θεώρησε συγκυριακό και ως εκ τούτου το αγνόησε. Με εξαίρεση, ίσως, τη Κεντροδεξιά- που αν και άργησε- φαίνεται να τρέχει να προλάβει αυτό που έρχεται.

Προς αυτή τη κατεύθυνση κινούνται και οι πρωτοβουλίες που έχει αποφασίσει να αναλάβει ο Αντώνης Σαμαράς προχωρώντας στη δημιουργία μιας μεγάλης Κεντροδεξιάς παράταξης. 

Ο πρωθυπουργός γνωρίζει ότι η κρίση, οικονομική και κοινωνική, έχει πλέον πολιτικά χαρακτηριστικά γεγονός που άλλαξε το ακροατήριο σε όλο το ιδεολογικό φάσμα. Οι εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου του 2012 αποκάλυψαν ότι τα κόμματα-και το δικό του- απευθύνονται σ' ένα ακροατήριο που δεν υπάρχει.

Σ' ένα ακροατήριο που τα εγκατέλειψε αναζητώντας κάτι άλλο αλλά πάντως όχι αυτό που μέχρι τότε ψήφιζαν.

Ο Αντώνης Σαμαράς έχει πλέον πειστεί ότι η Νέα Δημοκρατία δεν έχει άλλη επιλογή παρά να προχωρήσει στον μετασχηματισμό της με κεντρώα φυσιογνωμία. 

Άλλωστε σε μια χώρα που άλλαξαν σχεδόν όλα σε μια τετραετία, είναι παράλογο τα κόμματα- και εν προκειμένω η Νέα Δημοκρατία- να μένουν προσκολλημένα σε θέσεις που έχουν ξεπεραστεί από τα νέα οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα.

Και ο Αντώνης Σαμαράς ξέρει ότι αν δεν αλλάξει τη Νέα Δημοκρατία, αυτό που έρχεται θα την αλλάξει βίαια.

Ο Κεντροδεξιός

Κεντροδεξιά