Ποτέ ξανά τέτοιον πρωθυπουργό…

Μια κυβέρνηση που δεν διαχειρίστηκε ούτε τα βασικά του αριστερού DNA, κατάφερε να εγκλωβίσει τόσους ψηφοφόρους στο μύθο της

Κι όμως, ο Τσίπρας έκανε τη ρελάνς.

Απογοητεύοντας πολλούς που ήλπιζαν στην ξεκάθαρη καταδίκη του λαϊκισμού του, κατάφερε να συσπειρώσει γύρω του ένα μεγάλο κομμάτι ψηφοφόρων, που για διάφορους λόγους επιμένουν να τον θεωρούν προστάτη τους, απέναντι σε αυτό που φοβούνται ή καταδικάζουν. 

Το 31,5% δεν είναι φυσικά μόνον όσοι έχουν ιδεολογικές καταβολές στην αριστερά και αρνούνται να εκσυγχρονίσουν την αντίληψή τους για το τι είναι προοδευτικό σήμερα ή όσοι πολύ φυσιολογικά απωθούνται από το «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια».

Είναι και δεκάδες χιλιάδες άλλοι που έχουν υποστεί επί δεκαετίες την πλύση εγκεφάλου περί νεοφιλελευθερισμού, που αρέσκονται στην επιδοματική πολιτική γιατί δεν επιθυμούν την προσπάθεια, τη σύγκριση ή την αξιολόγηση, ακόμα και αυτοί που επιθυμούν την ισοπέδωση φθονώντας συμπλεγματικά τους άλλους, γιατί το αυτοπαραμύθιασμα για το πόσο αξίζουν πάει σύννεφο...

Δεν έχουν τρελαθεί, τα έχουν τετρακόσια!

Επιτέλους, η αλήθεια ολόγυμνη: Βόρεια Κορέα θα κάνει ο Κυριάκος την Ελλάδα. Προχωράμε πιο πέρα το συγκλονιστικό ρεπορτάζ της Αυγής! Μυστική συνάντηση του Γρηγόρη Δημητριάδη με υπουργούς του Μαδούρο! Ο Μαδούρο θα βρει καταφύγιο στην Ελλάδα με αντάλλαγμα τα αποθέματα χρυσού της Βενεζουέλας. Κι ο Νίκος ο Παπάς θα είναι η μεταγραφή – έκπληξη του Κυριάκου, στο πλαίσιο της διεύρυνσης προς την κεντροαριστερά! 

Στο παράλληλο σύμπαν των Καρτερών, το μόνο μέρος που τα ποτισμένα με πυρηνικά ραπανάκια θεραπεύουν το άσθμα, η ΕΡΤ και το ΑΠΕ της εποχής του ΣΥΡΙΖΑ είναι οργανισμοί που σέβονται την ενημέρωση…

 

Like a Hurricane...

Neil Young

Ο Ανδρέας, ο Τσε, και το … γελαστό παιδί!

Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε διδακτορικό στα οικονομικά, είχε διατελέσει καθηγητής πανεπιστημίου στον Καναδά, και στην Αμερική, είχε γράψει βιβλία, είχε διωχτεί επί χούντας, είχε διατελέσει υπουργός, και ήξερε τέλεια αγγλικά.

 

Τσε Παπάρα και Χοσέ Καρούμπαλο

Ξεκίνησε τροτσκιστής και κατέληξε σοσιαλδημοκράτης, μια διεθνής χαρισματική προσωπικότητα, που σε ένα μεγάλο βαθμό άλλαξε την Ελλάδα ως πρωθυπουργός…

Το παραμύθι του «αλλαγμένου Τσίπρα»…

Με συγκίνηση (που διακόπτεται μόνο για το νευρικό γέλιο που έρχεται και φεύγει) διαβάζω και ακούω τους συμπολίτες οι οποίοι, με αφορμή τις δηλώσεις του συντρόφου Αλέκση το βράδυ των εκλογών, διαπιστώνουν ότι έχουμε να κάνουμε με «έναν άλλο Τσίπρα».

Ακόμα πιο συγκινητικός είναι ο τρόπος με την οποία αιτιολογούν τη διαπίστωση και ο οποίος μπορεί να συμπυκνωθεί στη φράση «το λέει ο ίδιος»…

Μεγάλα λόγια και τζούφιες υποσχέσεις; Ή μήπως όχι;

Είμαι πια αρκετά μεγάλος σε ηλικία ώστε να έχω ζήσει ουκ ολίγες αλλαγές κυβέρνησης.

Και απ’ όσες Θυμάμαι, όλες είχαν μια κοινή συνισταμένη, πέρα από τις

πομπώδεις δηλώσεις, τις υποσχέσεις για στρώσιμο στη δουλειά, τους δεκάρικους για προσφορά, για μια νέα αρχή, κλπ.

Η κοινή συνισταμένη όμως που χαρακτηρίζει κάθε νέα κυβέρνηση άμα τη αναλήψει της εξουσίας είναι πάντα η υπόσχεση για αποδέσμευση των αστυνομικών από τα γραφεία στους δρόμους, η μείωση εκείνων που φρουρούν μεγαλόσχημους, η μείωση των διάφορων μετακλητών, και τέλος η άρνηση χρήσης κρατικών λιμουζίνων.

Ήμουνα νιος και γέρασα και κάθε φορά που μια νέα κυβέρνηση παραλαμβάνει τη σκυτάλη, τα ίδια και τα ίδια…

Ελληνική Λύση: Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα…

Τους πείραξε η ζέστη ή το τσίπουρο στην Ελληνική Λύση Λάρισας: Ο Κυριάκος Βελόπουλος μήνυσε υποψήφιο βουλευτή του, ο οποίος οδηγήθηκε στο κρατητήριο.

Όλα ξεκίνησαν όταν ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης αποφάσισε να κρατήσει ο ίδιος την έδρα της Λάρισας, στην οποία εκλεγόταν ο Θανάσης (Νασιούλας) Νασίκας, πρώην αγροτοσυνδικαλιστής της ΝΔ και πρώην δήμαρχος Τυρνάβου, ο οποίος είχε εδώ και καιρό προσχωρήσει στο κόμμα του Κυριάκου Βελόπουλου και είχε χριστεί “θεσσαλάρχης”…

Και τώρα με ποιους θα γελάμε;

Ανακοινώθηκε χθες το νέο υπουργικό συμβούλιο, και αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι ότι πρόκειται περί κανονικών ανθρώπων.

Ούτε ένα σούργελο ανάμεσά τους… ούτε ένα ταγάρι… ούτε ένας χαϊβανοντολμάς.

Που είναι εκείνες οι πρώτες ηρωικές μέρες της Πρώτη Φορά Αριστεράς, τότε που οι μπουτούδες χόρευαν καρσιλαμάδες στις πλατείες και τα υπουργεία γέμιζαν από διάφορους σαλεμένους, ο καθένας με τη δική του ιδεοληπτική ατζέντα, που έλεγαν την μια σαχλαμάρα μετά την άλλη;

Θυμάμαι φίλη νέα βουλευτίνα, που μου έλεγε πως στην αρχή, όταν πήγε να ορκιστεί, τρόμαξε… ο χώρος ήταν γεμάτος από διάφορους περίεργους τύπους, κυρίως με αλογουρές,  άλλος με πέδιλα, άλλος με στρατιωτικό σακίδιο, άλλος με ψαράδικο γιλέκο, άλλος με χαϊμαλιά, άλλη με 4-5 εμφανή τατουάζ, κ.ο.κ….

«Πρώτη Φορά Δεξιά»…

Επειτα από τέσσερα και πλέον χρόνια, ο Αλέξης Τσίπρας χάνει και την κυβέρνηση, χάνει και την εξουσία.

Μέσα σε όλα τα άλλα, έχει κατορθώσει κάτι πρωτοφανές. Απάλλαξε πολλούς αριστερούς «ράτσας» από σύνδρομα και συμπλέγματα δεκαετιών και τους έστειλε στην πολιτική αγκαλιά του Μητσοτάκη. Μπορεί αυτή και να είναι η προσφορά του στην Ιστορία…

Πέρασαν τέσσερα και πλέον χρόνια από τότε που ο Αλέξης Τσίπρας, η παρέα του και οι οπαδοί τους πανηγύριζαν για την «πρώτη φορά Αριστερά».

Το να θυμηθεί κανείς όλα τους κατορθώματα όλα αυτά τα χρόνια είναι εξαιρετικά δύσκολο.

Το να τα ξεχάσει είναι αδύνατο και θα είναι και λάθος…

Μουδιασμένη νίκη…

Σχεδόν πέντε χρόνια τώρα ο Σύριζα (παρέα με τους ΑνΕλ) κατέστρεφαν συστηματικά τη χώρα.

Όλο αυτό το διάστημα ζήσαμε ένα τσίρκο του παραλόγου, ένα πραγματικό freak show, με διάφορα φρούτα που κανονικά ούτε για γιδοβοσκούς δεν θα τους προσλάμβανε κανείς να νομοθετούν.

Και άντε ο πολύς κόσμος μάσησε από τις υποσχέσεις του Αλέξη για σκίσιμο μνημονίων, κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ, κλπ.

Και άντε μετά το καταστροφικό πρώτο εξάμηνο ο Αλέξης ας πούμε ότι έβαλε μυαλό και έγινε πιο μνημονιακός κι από τον Άδωνι, και πιο μερκελικός κι από τον Σόιμπλε…

Ναι, αλλά σήμερα;

Πως εξηγείται αυτό το 31 και κάτι τοις εκατό που άρπαξε ο Αλέξης και το τσούρμο των απατεώνων του;