Οι πιγκουΐνοι
είναι εκείνα τα όμορφα πουλιά με το σμόκιν, που ζουν στην παγωμένη Ανταρκτική, και
που είναι τέλειοι κολυμβητές, και δύτες, αλλά που περιέργως ΔΕΝ πετούν.
Γιατί όμως δεν πετούν;
Αναρωτηθήκατε ποτέ;
Διότι αν πετούσαν, δεν θα μπορούσαν να είναι και δεινοί
κολυμβητές.
Όλα είναι «δίνω κάτι, για να πάρω κάτι άλλο».
Μια ανταλλαγή δηλαδή.
Μια επιστημονική ομάδα εξέτασε ενδελεχώς το guillemot, που είναι
ένα είδος οξύραμφων θαλάσσιων πτηνών, συγγενές με τον πιγκουΐνο, και το οποίο πετάει κι κολυμπάει εξίσου καλά.
Η έρευνα έγινε προκειμένου να διαπιστωθεί το γιατί οι
πιγκουΐνοι δεν μπορούν να απογειωθούν.
Αυτό που ανακάλυψαν οι ερευνητές είναι ότι στη περίπτωση
των guillemots, το κόστος για την επίτευξη της
ενέργειας (για την πτήση) είναι πάρα μα πάρα πολύ υψηλό.
Αντίθετα, οι βουτιές στη θάλασσα είναι κάτι το πανεύκολο.
Οπότε μάλλον επιβεβαιώνεται η «βιο-μηχανική» θεωρία
(υπόθεση), βάσει της οποίας η πτήση και η κολύμβηση διαφέρουν τόσο πολύ μεταξύ
τους, που δεν μπορεί να σχεδιαστεί μια πτέρυγα που να μπορεί να τα κάνει καλά
και τα δυο.
Στην εξέλιξη των πιγκουΐνων, όσο οι φτερούγες τους
βελτιώνονταν για να μπορούν να βουτάνε, τόσο έχαναν την δυνατότητα απόκτησης
άντωσης (για να πετούν).
Σε κάποιο σημείο, η πτήση έγινε «πανάκριβη», οπότε
αφέθηκε στην άκρη και μαράζωσε, την ίδια ώρα που οι πτέρυγες του πτηνού άρχισαν
να μεταμορφώνονται σε πτερύγια ιδανικά για κολύμβηση (flippers).
Δούναι και λαβείν λοιπόν…
S.A.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου