Το άστρο του Κυριάκου…

Σαν χθες θυμάμαι τότε που μέσα σε λίγα μόνο τέρμινα κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος το  ιστορικό ΠΑΣΟΚ του 44% , του παντοδύναμου γόνου.

The rest is history… και κάποιοι ποταποί τα θυμόμαστε.

Τα πάντα όλα ήταν εναντίον μας τότε, και η χώρα φλέρταρε καθημερινά με τα συσσίτια.

Το λέει κι ο μακαρίτης πλέον Σόιμπλε (ο «σακάτης» κατά τους Αιλυναράδες της εποχής) στα πρόσφατα δημοσιευμένα απομνημονεύματά του.

Αν δεν ήταν ο Ολάντ, την έγκρισή του οποίου ήθελε η Μέρκελ για να μας διώξει από το ευρώ, όλα σήμερα θα ήταν διαφορετικά.

 

 Ευτυχώς όμως ο Γάλλος πρόεδρος αρνήθηκε να συμμετάσχει στο έγκλημα, λέγοντας τότε πως «δεν μπορούμε να διώξουμε τον Πλάτωνα από την Ευρώπη», ή κάπως έτσι…

Ήταν η εποχή που ο Σαμαράς πάλευε με τα θηρία, τόσο απέναντί του, όσο δίπλα του, αλλά και πίσω του...

 

Δίπλα του είχε τον αλαζόνα Μπένι που συνεχώς πριόνιζε το κλαδί της συγκυβέρνησης, και τον θρυλικό «φάρο» της καθ’ ημάς αριστεράς, τον Κυρ Φώτη, που τελικά παραιτήθηκε για χάρη των μοντέρ της ΕΡΤ που ο γερμανοντυμένος Σαμαράς ήθελε να απολύσει (όπως και τους νερουλάδες της βουλής).

Άντε να κυβερνήσεις με τέτοιους εταίρους στο πλάι σου, και μάλιστα σε μια από τις πιο δύσκολες συγκυρίες της χώρας από τη δεκαετία του ’40…

Είχε και πίσω του εχθρούς. Όπως π.χ. τις διάφορες συνιστώσες εντός του κόμματός του, δηλαδή τους ντορικούς, τους καραμανλικούς, τους μητσοτακικούς, και άλλα τέτοια φρούτα.

Και απέναντί του είχε τα θηρία.

Εκτός δηλαδή από την Μέρκελ και τον Σόιμπλε, εκτός από την τρόικα, είχε και έναν άφθαρτο ακόμη Αλέξη που υπόσχονταν τα πάντα στους πάντες, που δεσμεύονταν να σκίσει τα μνημόνια (με ένα μόνο άρθρο, ενός μόνο νόμου), να κάνει την μαντάμ Μέρκελ να παρακαλάει να μας δανείσει, να αυξήσει τους μισθούς, τις συντάξεις, τα επιδόματα, και ανάμεσα σε πολλά άλλα να αφοπλίσει την αστυνομία και να καταργήσει τα ΜΑΤ.

Χώρια που θα άνοιγε τα σύνορα για να έρθουν τα κατατρεγμένα αδέρφια μας από όπου γης…

Εξάλλου η θάλασσα δεν έχει σύνορα, το θυμόσαστε;

Αυτά έλεγε τότε, και ο μελανιασμένος λαός χειροκροτούσε σαν τρελός, ρίχνοντας παράλληλα κατάρες στους δωσίλογους που «μας κυβερνάνε αφού».

Για να μην αναφερθώ στο επιτελείο του Αλέξη, που ολημερίς στις πλατείες και στα πάνελ έλεγαν ότι βλακεία τους κατέβαινε, με πρώτο και καλύτερο τον Δρα Μπαρουφάκη, που (κατά τον ίδιο) δεν ήθελε να πολιτευτεί, απλά ήθελε να μας σώσει προειδοποιώντας μας μέσω της επιστημονικής τεχνογνωσίας του.

Και σαν κερασάκι στη τούρτα είχε να αντιμετωπίσει και τον αναμπάμ μπαμπαντάμ νεοδημοκράτη Πάνο, που όμως έφυγε αγανακτισμένος από τη ΝΔ και έκανε κόμμα για να μην πλΕρώνουμε ΕΝΦΙΑ.

Με πάρα πολλούς εξίσου ορκισμένους νεοδημοκράτες να τον ακολουθούν, επειδή είναι «γνήσιος πατριώτης αφού».

Είχε και την παντοδύναμη τότε Χρυσή Αυγή απέναντί του ο Σαμαράς.

Με τις καταδρομικές ενέργειες σε λαϊκές, με πορείες με δαυλούς (και πηρούνες), και με την «στιβαρή» παρουσία της μέσα στο κοινοβούλιο, που απειλούσε να μας χώσει όλους μέσα, εγέρθητους και μη.

Θυμόσαστε και εκείνο το μόρφωμα; Το Ποτάμι; Και εκείνο πολεμούσε τον Σαμαρά.

Το οποίο αποσυντέθηκε τελικά σε εξ ων συνετέθη, με μόνο τον αρχηγό του να μην έχει προσχωρήσει αργότερα στη ΝΔ του Κυριάκου, και να μην έχει διοριστεί μετά το 2019 μετακλητός στο δημόσιο.

Τότε όμως, όλοι αυτοί ήταν στα κάγκελα, παρέα με τη Ζωζώ και την Ραχήλ…

Όπως ήταν και ο σοφός λαός, με τους αγανακτισμένους, αλλά και τους διάφορους καπάτσους δραχμολάγνους, που αφού φρόντισαν να βγάλουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό, εξυμνούσαν την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα  για να μας αγοράσουν μπιρ παρά.

Ευτυχώς, μέσα στην ιδεοληψία του, λίγο πριν βγει ο Σύριζας, ο έτερος τεχνοκράτης οικονομολόγος Δρ. Λαπαβίτσας βγήκε και είπε με πάσα ειλικρίνεια πως και στη δραχμή να πάμε τα χρέη, ιδιωτικά και δημόσια, θα είναι σε ευρώ ή σε άλλο σκληρό νόμισμα.

Ίσως γι αυτό δεν είχε μέλλον στο κόμμα, και εξαφανίστηκε άμα τη αναλήψει της εξουσίας από τους στρατούληδες και τους λαφαζάνηδες.

Τέλος πάντων,  έτσι ήταν τα πράγματα τότενες,  σκάψαμε τον τάφο μας, βγάλαμε δυο φορές τον Αλέξη πρωθυπουργό, γίναμε διεθνώς ρεζίλι, κινδυνεύσαμε να ζούμε με τρόφιμα και εφόδια που θα μας έριχναν αεροπλάνα του ΟΗΕ, και τελικά το 2019, μετά από τις αλλεπάλληλες κυβιστήσεις του ο Αλέξης ξεγυμνώθηκε και φάνηκε αυτό που πάντα ήταν, ένα τίποτα δηλαδή, και ο λαός έφερε επιτέλους στην εξουσία τον σοβαρό (χικ) Κυριάκο και τους «άριστούς» του…

Ο  οποίος κυβερνάει έκτοτε με ισχυρή πλειοψηφία, και με ένα άστρο που προφανώς τον ακολουθεί και τον καθοδηγεί παιδιόθεν. Αλλιώς δεν εξηγείται.

Η ακρίβεια στα κόκκινα, το ίδιο και ο πληθωρισμός, η εγκληματικότητα, η βία, οι γυναικοκτονίες, τα σκάνδαλα, οι υποκλοπές, τα Τέμπη, οι μίζες… κ.ο.κ.

Και όμως ο Κυριάκος εκεί! 41% και τα σκυλιά δεμένα…

Χωρίς αντίπαλο.

Ούτε μέσα,  ούτε έξω από το κόμμα, ούτε πουθενά, και με την άλλοτε ανάλγητη Ευρώπη να τον χειροκροτάει ως νέο Μεσσία!

Και με τον λαό, άσχετα αν υποφέρει, να έχει μπει σε φάση μοιρολατρείας και να σου λέει «και ποιος άλλος θα ήταν καλύτερος μήπως»; Βαράτε με δηλαδή κι ας κλαίω, ή αλλιώς το Σύνδρομο της Στοκχόλμης στην πολιτική!

Σωστό όμως το ερώτημα… ποιος;

Ο Σύριζα που έγινε χίλια κομμάτια με επικεφαλής του τον αμερικανοτραφή και ζάπλουτο  μπον βιβέρ Κεν Κάσελ;

Το ΠΑΣΟΚ του «βλάχου», που για να μαζέψει ψήφους επιστράτευσε μέχρι και τον διανοητή Ζαγοράκη, που 10 χρόνια τώρα νομοθετεί στις Βρυξέλλες ως νεοδημοκράτης, και τώρα θυμήθηκε πως κατά βάθος είναι ΠΑΣΟΚ;

Το ΚΚΕ του δημοφιλή Κουτσούμπα, που από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου λέει τα ίδια και τα ίδια;

Ο Βελόπουλος, που χθες υποσχέθηκε συντάξεις 3.000 ευρώ, και που μέχρι προχθές πουλούσε χειρόγραφες επιστολές του Ιησού και διαβασμένες από τους γέροντες του Όρους κηραλοιφές για τη φαλάκρα, όντως φαλακρός;

Η άλλοτε πρόεδρος της Βουλής, που έμεινε στην ιστορία επειδή κυνηγούσε τους αστυνομικούς της βουλής διότι… κατουρούσαν τα καπάκια στις τουαλέτες;

Η  ξινή κακιασμένη θείτσα από τα Γιαννιτσά, που επειδή της πήρε το κόμμα (εξουσίας παρακαλώ) μέσα από τα χέρια ο Κεν παρέα με τον Τάιλερ και την Φάρλει, έφυγε και έκανε δικό της;

Οι  Σπαρτιάτες, που στην αρχή μας έλεγαν πως ο Κασιδιάρης είναι η κηροζίνη τους, κι αργότερα τον αποκήρυξαν, κατηγορώντας ο ένας τον άλλο για μαφιόζικες τακτικές;

Αυτοί είναι οι «θεσμικοί» αντίπαλοι του Κυριάκου.

Εξ’ ου και παίζει εν ου παικτοίς, πολιτευόμενος χαλαρά κι ανέμελα, σε ένα καθεστώς τηλεοπτικής κληρονομικής δημοκρατίας, με συνθήκες παρασιτικού κρατικοδίαιτου καπιταλισμού, και ζητάει και πάλι την ψήφο μας για να συνεχίσει να μας σώζει (και για να κάνει 55 τα ακίνητά του θα πρόσθετα ο ποταπός).

Έχει άστρο… τι να λέμε;

Strange Attractor