Το αστικό τοπίο λατρεύτηκε από το σινεμά και
κινηματογραφήθηκε με τρόπο που συχνά φαινόταν να κρατάει τον πρωταγωνιστικό
ρόλο.
Το Βερολίνο στα «Φτερά του Έρωτα» του Βέντερς, η
Νέα Υόρκη στο «Μανχάταν» και σε όλες σχεδόν τις ταινίες του Γούντι Άλλεν, η
Ρώμη στο «Ντόλτσε Βίτα» του Φελίνι και στον «Κλέφτη των Ποδηλάτων» του Ντε
Σίκα, το «Λονδίνο» στο Blow up του Αντονιόνι, το «Παρίσι» στο Τελευταίο
Τανγκό του Μπερτολούτσι.
Η Θεσσαλονίκη βέβαια δεν ανήκει στις μεγάλες
μητροπόλεις του κόσμου και ούτε καν τον τίτλο της Μητρόπολης των Βαλκανίων δεν
μπόρεσε να κατακτήσει.
Έτσι αποτέλεσε κινηματογραφικό σκηνικό στο
ελληνικό σινεμά χωρίς να έχει την τύχη να υμνηθεί σε έκταση παρέα με τις
αθάνατες κινηματογραφημένες πόλεις.
